Voy a dormir / Alfonsina Storni

VOY A DORMIR

Dientes de flores, cofia de rocío,
manos de hierbas, tú, nodriza fina,
tenme prestas las sábanas terrosas
y el edredón de musgos escardados.

Voy a dormir, nodriza mía, acuéstame.
Ponme una lámpara a la cabecera;
una constelación; la que te guste;
todas son buenas; bájala un poquito.

Déjame sola: oyes romper los brotes...
te acuna un pie celeste desde arriba
y un pájaro te traza unos compases

para que olvides... Gracias. Ah, un encargo:
si él llama nuevamente por teléfono
le dices que no insista, que he salido...

Alfonsina Storni

Mascarilla y trébol (1938) - (su último poema)





I Am Going To Sleep (Suicide Poem)

Teeth of flowers, hairnet of dew,
hands of herbs, you, perfect wet nurse,
prepare the earthly sheets for me
and the down quilt of weeded moss.

I am going to sleep, my nurse, put me to bed.
Set a lamp at my headboard;
a constellation; whatever you like;
all are good: lower it a bit.

Leave me alone: you hear the buds breaking through...
a celestial foot rocks you from above
and a bird traces a pattern for you

so you'll forget... Thank you. Oh, one request:
if he telephones again
tell him not to keep trying for I have left...

Alfonsina Storni





Uyumaya gidiyorum

Çiğden takke, çiçeklerin dişleri,
otların elleri, tatlı sütnine
hazırla bana yeryüzünün örtülerini
yosundan yorganları hazırla.

Uyuyacağım, yatır beni sütninem.
Yatağımın baş ucuna bir lamba koy
bir takımyıldızı koy, sevdiğin
her şey harika, sadece biraz indir.

Bırak beni; sürgünler kırılıyor bak...
Tanrısal bir ayak sallar beşiği
ve bir kuş notalar çizer uçarak

unutman için... Teşekkürler. Ah, bir istek;
eğer telefonla beni arayacak olursa
Gittiğimi söyle, boşuna uğraşmasın.

Alfonsina Storni

Çeviri: Tozan Alkan





Uyumaya Gidiyorum

Çiçeklerin dişleri, çiylerin saç filesi,
Elleri şifalı otların,
Sen, mükemmel ıslak hemşire,
Hazırla benim için dünyevi çarşafları
Ve kuştüyü yorganını yolunmuş yosunların.

Uyumaya gidiyorum hemşirem,
Yatağa yatır beni.
Baş ucuma bir lamba koy;
Bir yıldız kümesi; ya da nasıl istersen;
Her şey olur; birazcık kıs ışığını.

Yalnız bırak beni:
Duyuyorsun tomurcukların yarılıp açıldığını….
Göksel bir ayak sesi sarsıyor seni yukarıdan
Ve bir kuş çiziyor bir izleği senin için.

Öyleyse unutacaksın…..
Teşekkürler.
Ah bir isteğim var senden
Eğer o adam telefon ederse yine
Söyle ona gittiğimi,
Bir daha aramasın…

Alfonsina Storni

Waves by Bill Phelps

Noche del amor insomne / Federico García Lorca

Noche del amor insomne

Noche arriba los dos con luna llena,

yo me puse a llorar y tú reías.

Tu desdén era un dios, las quejas mías

momentos y palomas en cadena.

Noche abajo los dos. Cristal de pena,

llorabas tú por hondas lejanías.

Mi dolor era un grupo de agonías

sobre tu débil corazón de arena.

La aurora nos unió sobre la cama,

las bocas puestas sobre el chorro helado

de una sangre sin fin que se derrama.

Y el sol entró por el balcón cerrado

y el coral de la vida abrió su rama

sobre mi corazón amortajado.

Federico García Lorca

(Sonetos del amor oscuro, 1935-1936)

Night of Sleepless Love

The night above. We two. Full moon.

I started to weep, you laughed.

Your scorn was a god, my laments

moments and doves in a chain.

The night below. We two. Crystal of pain.

You wept over great distances.

My ache was a clutch of agonies

over your sickly heart of sand.

Dawn married us on the bed,

our mouths to the frozen spout

of unstaunched blood.

The sun came through the shuttered balcony

and the coral of life opened its branches

over my shrouded heart.

Federico García Lorca

(Sonnets of Dark Love, 1935-1936)

Translated by Martin Sorrell

Night of sleepless love

A full moon, the night above the two of us,
I began to cry and you were laughing.
Your disdain was a god; my complaints
were instants of time and doves in a chain.

The night beneath us. A crystal of pain,
you cried deep into the distance.
My sorrow gathered its suffering
above your fragile heart of sand.

Dawn united us on the bed,
mouths pressed to the freezing cold spurt
of endless blood spilling out.

And the sun entered through closed shutters
and the coral of light opened its branches
over my shrouded heart.

Federico García Lorca

(Sonnets of Dark Love, 1935-1936)

Translated by Paul Archer





Notte dell'amore insonne

Notte alta, noi due e la luna piena;
io che piangevo, mentre tu ridevi.
Un dio era il tuo scherno; i miei lamenti
attimi e colombe incatenate.

Notte bassa, noi due. Cristallo e pena,
piangevi tu in profonde lontananze.
La mia angoscia era un gruppo di agonie
sopra il tuo cuore debole di sabbia.

L'alba ci ricongiunse sopra il letto,
le bocche su quel gelido fluire
di un sangue che dilaga senza fine.

Penetrò il sole la veranda chiusa
e il corallo della vita aprì i suoi rami
sopra il mio cuore nel sudario avvolto.

Federico García Lorca

(Sonetti dell'amore oscuro, 1935-36. "Roma, Newton Compton 1988").

Traduzione di Claudio Rendina

БЕССОННАЯ НОЧЬ

Мы вплыли в ночь — и снова ни уступки,

ответный смех отчаянье встречало.

Твоё презренье было величаво,

моя обида — немощней голубки.

Мы выплыли, вдвоём в одной скорлупке.

Прощался с далью плач твой у причала.

И боль моя тебя не облегчала,

комочек сердца, жалостный и хрупкий.

Рассвет соединил нас, и с разгону

нас обдало студёной кровью талой,

разлитой по ночному небосклону.

И солнце ослепительное встало,

и снова жизнь коралловую крону

над мёртвым моим сердцем распластала.

Федерико Гарсиа Лорка

(Сонеты тёмной любви, 1935-1936)

Перевод Анатолия Гелескула

Uykusuz Aşkın Gecesi

Üstümüzdeydi gece, dolunay vardı,

sen gülmüştün ben başlayınca ağlamaya.

Bir tanrı gibi bakıyordun tepeden

Gözyaşlarım bir zincirdi güvercinlerden, anlardan.

Altımızdaydı gece. Acının kristali,

ağladın derin uzaklıklar boyunca.

Bir salkımdı acım cançekişmelerden

senin kırılgan kum yüreğinin üstünde.

Sürükledi yatağa ikimizi şafak,

dayadık ağzımızı buz kesmiş

bir kan fıskiyesine sonsuza akan.

Girdi güneş içeri kapalı balkondan

ve uzattı dalını yaşamın mercanı

kefenlenmiş yüreğimin üstüne.

Federico García Lorca

(Karanlık Aşk Soneleri, 1935-1936)

Çeviri: Erdal Alova

Unknown photographer

Soneto de la carta / Federico García Lorca

Soneto de la carta

Amor de mis entrañas, viva muerte,

en vano espero tu palabra escrita

y pienso, con la flor que se marchita,

que si vivo sin mí quiero perderte.

El aire es inmortal. La piedra inerte

ni conoce la sombra ni la evita.

Corazón interior no necesita

la miel helada que la luna vierte.

Pero yo te sufrí. Rasgué mis venas,

tigre y paloma, sobre tu cintura

en duelo de mordiscos y azucenas.

Llena, pues, de palabras mi locura

o déjame vivir en mi serena

noche del alma para siempre oscura.

Federico García Lorca

(Sonetos del amor oscuro, 1935-1936)

Sonnet about the letter

My innermost of loves, my waking death,

in vain I still await your written word,

watching this flower wilt. I swear,

I'd give you up before I lose my sense.

It's air that is immortal; stone is dumb,

incapable of knowing shadow or

avoiding it. My deeply buried

heart rejects the frozen honey shed by the moon.

And yet I suffered over you. I gashed

my veins, at once a tiger and a bird,

white lilies dueling jaws about your waist.

So saturate my lunacy with words

or leave me finally to live in peace,

my soul's long night eternally devoid of stars.

Federico García Lorca

(Sonnets of Dark Love, 1935-1936)

Translated by Rafael Campo

Сонет о письме

Любовь до боли, смерть моя живая,

Жду весточки — и дни подобны го́дам.

Забыв себя, стою под небосводом,

Забыть тебя пугаясь и желая.

Ветра и камни вечны. Мостовая

Безчувственна к восходам и заходам.

И не пьянит луна морозным мёдом

Глубин души, где темень гробовая.

Но за тебя шёл бой когтей и лилий,

Звериных смут и неги голубиной,

Я выстрадал тебя, и вскрыты жилы.

Так хоть бы письма бред мой утолили,

Или верни меня в мои глубины

К потёмкам, безпросветным до могилы!

Федерико Гарсиа Лорка

(Сонеты тёмной любви, 1935-1936)

Перевод Анатолия Гелескула

MEKTUP SONESİ

İçimdeki aşkım benim, yaşayan ölümüm,

boş yere bekliyorum yazdığın sözcükleri,

ve düşünüyorum da, solan çiçeklerle,

yitiririm seni yaşarsam kendim olmadan.

Ölümsüzdür hava, taş devinimsiz,

bilmeden gölgeyi, sakınmadan.

İçteki yürek gerek duymaz,

ayın döktüğü donmuş bala.

Ama dayandım ben. Tırmaladım damar tellerimi,

kaplan ve güvercin, belinin üstünde,

ak zambaklarla ısırıkların düellosu.

Doldur, o zaman, sözlerinle çılgınlığımı

ah, bırak yaşayayım dinginliğimde

ruhun gecesi her zaman karanlık.

Federico García Lorca

(Karanlık Aşk Soneleri, 1935-1936)

Çeviri: Erdal Alova

Letter

Poppies in October / Sylvia Plath

Poppies in October

Even the sun-clouds this morning cannot manage such skirts.
Nor the woman in the ambulance
Whose red heart blooms through her coat so astoundingly –

A gift, a love gift
Utterly unasked for
By a sky

Palely and flamily
Igniting its carbon monoxides, by eyes
Dulled to a halt under bowlers.

Oh my God, what am I
That these late mouths should cry open
In a forest of frosts, in a dawn of cornflowers.

Sylvia Plath

(October 27, 1932 – February 11, 1963)





Amapolas en octubre

Ni siquiera las nubes pueden manejar esas polleras esta mañana.
Ni la mujer en la ambulancia
cuyo corazón rojo florece a través de su abrigo, tan desconcertante—

Un regalo, un regalo de amor
jamás pedido
por un cielo

que pálido y fogoso
quema su monóxido de carbono, por ojos
apagados hasta detenerse debajo de los bombines.

Oh, mi Dios, ¿qué es lo que soy
para que estas bocas tardías se abran en un grito
en un bosque de escarcha en el amanecer de centaureas.

Sylvia Plath





Ekim’de Gelincikler

Bu sabah böylesi etekleri güneş bulutları bile sunamazdı.
Ne de paltosunun arasından öyle muazzam çiçeklenen
Kırmızı kalbiyle ambulanstaki o kadın –

Bir armağan, bir sevda armağanı
Mutlak istenmemiştir
Bir gök tarafından,

Solgun ve yalazlanarak
Tutuşturur karbonmonoksitlerini, gözlerde
Donuklaşıp durdurulur melon şapkalar altında.

Ah Tanrım, neyim ben
Ki bu geç ağızlar çığlıkla açılır
Bir ayaz ormanda, belemirlerin şafağında.

[1962]

Sylvia Plath (1932-1963)

Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

Poppy Field by Catherine

Siento un gran sosiego, ... / ©Leah

Siento un gran sosiego,
La claridad del pensamiento que me envuelve en esta calma, la que acuna mi alma y limpia las ramas muertas de mi corazón..
Me acarician los versos escritos en tus libros, la fragancia suave de mi piel pintada con las yemas de tus dedos, surcando los canales de mi pulso adormilado,  sueño con el instante preciso en que la curva de tus labios dibuje el susurro de mi boca...

©Leah

Photo by Melissa Cartagena

The moon and you / Erdinç Durukan

THE MOON AND YOU

The moon is beautiful,
But it never will be as much as you.
Because unlike the moon,
You shine with your own light.

Erdinç Durukan

The Moon

The Wild Flower's Song / William Blake

The Wild Flower's Song

As I wandered the forest,
The green leaves among,
I heard a Wild Flower
Singing a song.

"I slept in the earth
In the silent night,
I murmured my fears
And I felt delight.

"In the morning I went
As rosy as morn,
To seek for new joy;
But oh! met with scorn."

William Blake





Песня дикого цветка

Меж листьев зеленых
Ранней весной
Пел свою песню
Цветик лесной:

- Как сладко я спал
В темноте, в тишине,
О смутных тревогах
Шептал в полусне.

Раскрылся я, светел,
Пред самою зорькой,
Но свет меня встретил
Обидою горькой.

Уильям Блейк

Перевод С.Я. Маршака





Vahşi Çiçeğin Şarkısı

Bir ormanda dolaşıyordum
Toprağın içinde uyudum
Yeşil yapraklar arasında
Sessiz gecede

Bir vahşi çiçeği duydum
Korkularımla mırıldandım
Bir şarkı söylüyordu
Sevinci duydum

William Blake

Çeviri: Serkan Hızlı

Photo by Natalya Dementyeva
(Наталья Дементьева)

O poeta superior diz ... / Fernando Pessoa

"O poeta superior diz o que efectivamente sente. O poeta médio diz o que decide sentir. O poeta inferior diz o que julga que deve sentir." ― Fernando Pessoa





"El poeta superior dice lo que efectivamente siente. El poeta medio dice lo que decide sentir. El poeta inferior dice lo que cree que debe sentir." ― Fernando Pessoa





"The superior poet says what he in effect feels. The middling poet says what he decides to feel. The inferior poet says what he thinks he should feel." ― Fernando Pessoa





"Üstün şair gerçekten hissettiği şeyi söyler. Ortalama şair hissetmeye karar verdiği şeyi söyler. Aşağı şair ise hissetmesi gerektiğine inandığı şeyi söyler." ― Fernando Pessoa

Fernando Pessoa

A Poplar / William Faulkner

A Poplar

Why do you shiver there
Between the white river and the road?
You are not cold,
With the sun light dreaming about you;
And yet you lift your pliant supplicating arms as though
To draw clouds from the sky to hide your slenderness.

You are a young girl
Trembling in the throes of ecstatic modesty,
A white objective girl
Whose clothing has been forcibly taken away from her.

William Faulkner





Un álamo

¿Por qué tiemblas allí

Entre el río blanco y el camino?

No tienes frío,

Con la luz del sol que sueña contigo;

Y aún así levantas tus brazos flexibles, suplicantes,

como dibujando las nubes del cielo para cubrir tu  esbeltez.

Eres una chica joven

Estremecida en la agonía de la modestia extática;

Una objetiva muchacha blanca

Cuya ropa le ha sido arrebatada por la fuerza.

William Faulkner

Versión: Isaías Garde





Bir Kavak

Niye ürperdin

Beyaz nehir ve yol arasında?

Oysa üşümezsin,

Güneşin seni hayal etmesiyle;

Yine de uzatırsın uysal dileyen kollarını

Bulutları gökten çekerek narinliği gizlemek için.

Genç kız

Titriyorsun boğazında mest olmuş tevazunun,

İyi niyetli kız

Üzerinden kıyafeti zorla alınmış.

William Faulkner

Çeviri: Roman Karavadi

Poplars (Autumn), 1891, by Claude Monet

River / Erdinç Durukan

RIVER

You are the Moon
I'm the Night too
The River flows quietly

Erdinç Durukan

Moon river by Yan Wenliang (Chinese, 1893–1988)

When you're sick / Erdinç Durukan

WHEN YOU'RE SICK

Being with you when you're sick.
My hand on your forehead.
On your neck.
My eyes are in your eyes.
Until morning.

And other times,
always being with you.
Forever...

Erdinç Durukan

Moon / Erdinç Durukan

MOON

Once upon a time wherever I look,
I was seeing poetry.
Now wherever I look,
I only see you.
Everywhere.

Erdinç Durukan

As Is The Sea Marvelous / E. E. Cummings

As Is The Sea Marvelous

as is the sea marvelous
from god’s
hands which sent her forth
to sleep upon the world

and the earth withers
the moon crumbles
one by one
stars flutter into dust

but the sea
does not change
and she goes forth out of hands and
she returns into hands

and is with sleep….

love,
    the breaking

of your
        soul
        upon
my lips

E. E. Cummings - (Tulips and Chimneys, 1923)





aşklar

III

deniz olağanüstüdür
tanrının ellerinden
o eller göndermişti onu
uyusun diye dünyada

ve yeryüzü sararıp solar
ay ufalanır
birer birer
yıldızlar uçuşur bir toz bulutuna

ama deniz
değişmez
ve akıp gider ellerden
gene döner ellere

ve uykuludur...

aşk,
        kırılışı

senin
        ruhunun
        benim
dudaklarımda

E. E. Cummings - (Laleler ve Bacalar, 1923)

Çeviri: Suphi Aytimur

Unknown photographer

Quisiera ser el deseo en tu mente ... / ©Leah

Quisiera ser el deseo en tu mente en los cortos días y las largas noches...
Que vivas fantasías robando mis anhelos y deseos, quiero ser tu lecho donde descanse tus ganas y la pasión que algún día imaginamos, queriendo escuchar tus sentidos para ser ella, la que tú has soñado...

©Leah

Unknown photographer

A la espera / ©Leah

A la espera
Siempre en las sombras donde mis latidos te guardan desnuda, espera la noche para acariciarme entre las sábanas simulando tus labios tocando mi pecho, acelerando el deseo entre claros de Luna, esos deseos con la ausencia de tu cuerpo y el mío...

©Leah

Photo by Victor Kievsky

Tu piel me llama... / ©Leah

Tu piel me llama...
La pasión se desborda solo con rozar tu piel desnuda, tu piel me incita a pecar a sentir el deseo que me inunda cuando te tengo cerca..
Me reprimo pero la lujuria me grita en las entrañas...
Abrázame, vuela conmigo siente el calor de mi cuerpo, recorrer el tuyo es emprender un incansable viaje más allá del infinito...

©Leah

Photo by Gromova Oxana