Season of Migration to the North / Tayeb Salih

"The world goes on whether we choose for it to do so or in defiance of us. And I, like millions of mankind, walk and move, generally by force of habit, in a long caravan that ascends and descends, encamps, and then proceeds on its way. Life in this caravan is not altogether bad. You no doubt are aware of this. The going may be hard by day, the wilderness sweeping out before us like shoreless seas; we pour with sweat, our throats are patched with thirst, and we reach the frontier beyond which we think we cannot go. Then the sun sets, the air grows cool, and millions of stars twinkle in the sky. We eat and drink and the singer of the caravan breaks into song. Some of us pray in a group behind the Sheikh, others form ourselves into circles to dance and sing and clap. Above us the sky is warm and compassionate. Sometimes we travel by night for as long. (...) The spectres of night dissolve with the dawn, the fever of day is cooled by the night breeze."

Tayeb Salih - (Season of Migration to the North)

Translated by Denys Johnson-Davies





"La vida sigue, querámoslo o no. Y yo, como tantos otros millones de seres, ando y me muevo, empujado generalmente por la fuerza de la costumbre, dentro de una larga caravana, que sube y baja, se detiene o reanuda la marcha. No siempre es duro vivir en una caravana. Sin duda, ya lo saben. Quizá sea difícil la marcha durante el día. El desierto se extiende ante nosotros como un mar sin fronteras. Sudamos por todos los poros. La sed reseca nuestras gargantas. Y llegamos al límite de nuestras fuerzas, convencidos de que ya no podemos seguir adelante. Mas luego, el sol se oculta, el aire refresca y en el cielo brillan millones de estrellas. Llega la hora de beber y comer. El cantor de la caravana entona una canción. Algunos nos reunimos para rezar detrás del jeque; otros, formamos un corro y cantamos, bailamos y tocamos las palmas. Sobre nosotros, el cielo ya no es implacable, sino amable y compasivo. A veces, caminamos de noche todo cuanto queremos. (...) Los fantasmas de la noche se disipan con el alba y la brisa nocturna sofoca la fiebre del día."

Táyyeb Sáleh - (Época de migración al norte)

Traducción del árabe de María Luisa Cavero





"Dünya, biz dönmesini istesek de istemesek de dönmeye devam ediyor. Ve ben de, milyonlarca insan gibi, genellikle alışkanlığın verdiği güçle, çoğalan, azalan, duraklayan ve sonra yoluna devam eden uzun bir kervanda yürüyor ve ilerliyorum. Bu kervanda hayat tamamıyla kötü değil. İlerlemek her gün biraz daha zorlaşabilir, vahşi hayat kıyısız denizler gibi her şeyi silip süpürebilir; bizse ter dökeriz, boğazlarımız susuzluktan kavrulur ve bir noktada artık daha fazla ilerleyemeyeceğimizi düşündüğümüz o sınıra ulaşırız. Sonra güneş batar, hava serinler ve gökyüzünde milyonlarca yıldız parlamaya başlar. Yeriz, içeriz ve kervan şarkıcısı bizi şarkılara boğar. Bazılarımız şeyhin arkasında dua eder, bazılarımız dans eder, şarkı söyler ve alkışlar. Üstümüzdeki gökyüzü ılık ve şefkatlidir. Bazen durmaya niyetimiz olmadığı sürece gece yolculuk ederiz. Gecenin hayaletleri şafağın söküşüyle dağılır, günün ısısı gecenin rüzgarıyla serinler."

Tayeb Salih - (Kuzeye Göç Mevsimi)

Çeviri: Adnan Cihangir / Ayrıntı Yayınları

Photo by Mehmet Bor

Pedi tão pouco à vida ... / Fernando Pessoa

"Pedi tão pouco à vida e esse mesmo pouco a vida me negou. Uma réstia de parte do sol, um campo, um bocado de sossego com um bocado de pão, não me pesar muito o conhecer que existo, e não exigir nada dos outros nem exigirem eles nada de mim. Isto mesmo me foi negado, como quem nega a esmola não por falta de boa alma mas para não ter que desabotoar o casaco."

Fernando Pessoa ~ (Livro do Desassossego)





"I asked for very little from life, and even this little was denied me. A nearby field, a ray of sunlight, a little bit of calm along with a bit of bread, not to feel oppressed by the knowledge that I exist, not to demand anything from others, and not to have others demand anything from me - this was denied me, like the spare change we might deny a beggar not because we're mean-hearted but because we don't feel like unbuttoning our coat."

Fernando Pessoa ~ (The Book of Disquiet)





"Pedí tan poco a la vida y ese mismo poco la vida me lo negó. un haz de parte del sol, un campo próximo, un poco de sosiego con un poco de pan, no pesarme mucho el saber que existo, y no exigir nada de los otros ni ellos nada de mí. esto mismo me fue negado, como quien niega la limosna no por falta de buena alma, sino por tener que desabrocharse la chaqueta."

Fernando Pessoa ~ (El libro del desasosiego)





"J’ai demandé si peu à la vie – et ce peu, la vie me l’a refusé. Un rayon d’un reste de soleil, la campagne, un peu de calme avec un peu de pain, une conscience d’exister qui ne me soit pas trop douloureuse, et puis ne rien demander aux autres, ne rien me voir demander non plus. Cela même m’a été refusé, de même qu’on peut refuser une aumône non par manque de cœur, mais pour éviter d’avoir à déboutonner son manteau."

Fernando Pessoa ~ (Le livre de l’intranquillité)





"Ho chiesto tanto poco alla vita e anche questo poco la vita me l’ha negato. Un raggio di sole, un campo, un sorso di quiete con un morso di pane: che non mi angosci molto sapere che esisto, e che non esiga niente dagli altri né che gli altri lo esigano da me. Pure questo mi è stato negato,come chi nega l’elemosina non per mancanza di bontà d’animo, ma pernon doversi sbottonare la giacca."

Fernando Pessoa ~ (Il libro dell’inquietudine)





"Hayattan çok az şey istedim ama bu çok az bile esirgendi benden. Yakında bir arazi, bir demet güneş ışığı, bir lokma ekmekle bir lokma sükunet, varoluşuma dair beni bunaltmayacak bilgi, başkalarından hiçbir şey talep etmeme ve başkalarının benden hiçbir şey talep etmemesi - bu esirgendi benden, taş kalpli olduğumuz için değil de paltomuzun düğmelerini açmaya üşendiğimiz için bir dilenciye vermeyi çok gördüğümüz bozukluk gibi."

Fernando Pessoa ~ (Hiçbir Şey İstememenin Mutluluğu)





"Hayattan çok az şey istedim ama o, o kadarını bile esirgedi benden. Azıcık güneş, kırlar, bir lokma ekmek, bir lokma huzur, canımı fazla yakmayacak bir yaşama bilincim olsun ve bir de ne kimseye muhtaç olayım ne de el alem bana muhtaç olsun. Bu kadarı bile esirgendi benden, hani yüreğimizin katılığından değil de, paltomuzun düğmelerini açmaya üşendiğimiz için dilenciyi başımızdan savarız ya, işte o şekilde."

Fernando Pessoa ~ (Huzursuzluğun Kitabı)

Photo by Kasia Derwinska

Note / Bill Knott

NOTE

I left a
right where the nipple cheeps
kiss in each nest
of the black bra
hung inside your bathroom door

Bill Knott - (1940-2014, USA)

(The Naomi Poems, Book One: Corpse and Beans)

Black Bra Hanging On A Bathroom Door. by Helen Rushbrook

Oh Yes / Charles Bukowski

Oh Yes

there are worse things than
being alone
but it often takes decades
to realize this
and most often
when you do
it's too late
and there's nothing worse
than
too late.

Charles Bukowski - "War All the Time". Published in 1984 by Black Sparrow Press.





Oh sí

hay cosas peores que
estar solo
pero a menudo toma décadas
darse cuenta de ello
y más a menudo
cuando esto ocurre
es demasiado tarde
y no hay nada peor
que
un demasiado tarde

Charles Bukowski





Il y a des choses qui sont pires qu’être seul,
mais parfois,
il faut des décennies pour le comprendre.
Dans la plupart des cas,
quand vous le comprenez,
il est déjà trop tard,
et il n’y a rien de pire.

Charles Bukowski





Ci sono cose ben peggiori di essere soli, ma spesso
ci vogliono decenni per realizzare e spesso quando
lo si fa è troppo tardi
e non c’è niente di peggio che troppo tardi

Charles Bukowski





Hı Hı

yalnız kalmakdan daha
kötü şeyler var
ama çoğunlukla
bunu anlamak
onyıllar alır
ve büyük çoğunlukla
anladığınızda
çok geçtir
ve çok geçten daha kötü hiç
bir şey yok.

Charles Bukowski

Çeviri: Nazım





EN KISA ANDIR MUCİZE

Yalnız kalmaktan daha kötü
şeyler de vardır hayatta
ama genellikle
bir ömür alır bunun
farkına varmak.
O zaman da
çok geçtir
ve çok geçten
daha kötü
bir şey yoktur
hayatta...

Charles Bukowski

Çeviri: Avi Pardo

When the evening comes. by Kasia Derwinska

... Silently the birds / Rainer Maria Rilke

"... Silently the birds
Fly through us. O, I, who long to grow,
I look outside myself, and the tree inside me grows."

Rainer Maria Rilke





"... A travers nous s'envolent
Les oiseaux en silence. O, moi qui veux grandir
Je regarde au dehors, et l’arbre en moi grandit."

Rainer Maria Rilke





"... A través de nosotros vuelan
los pájaros en silencio. Oh yo que quiero crecer,
miro hacia fuera, y el árbol crece en mí."

Rainer Maria Rilke





"... Attraverso noi volano
silenziosi gli uccelli. E io, che voglio crescere,
guardo fuori e in me cresce l’albero."

Rainer Maria Rilke





"... İçimizden geçerek uçar kuşlar
Sessizce. Ah, ben ki, büyümek isterim.
Dışarıya bakarım, ve içimdeki ağaç büyür."

Rainer Maria Rilke

Photo by wauba

J’ai fermé les yeux / Paul Éluard

J’ai fermé les yeux pour ne plus rien voir
J’ai fermé les yeux pour pleurer
De ne plus te voir.

Où sont tes mains et les mains des caresses
Où sont tes yeux les quatre volontés du jour
Toi tout à perdre tu n’es plus là
Pour éblouir la mémoire des nuits.

Tout à perdre je me vois vivre.

Paul Éluard - Recueil: "L'Amour la poésie" 1929.





I closed my eyes to see you no more
I closed my eyes to cry
Because I saw you no more

Paul Éluard - "Love, Poetry" 1929.





He cerrado los ojos para no ver nada
He cerrado los ojos para llorar
Por no verte.

Dónde están tus manos las manos de la caricia
Dónde están tus ojos la voluntad del día
Tú perdido todo ya no estás aquí
Para iluminar la memoria de las noches.

Yo perdido todo me veo vivir.

Paul Éluard - El amor la Poesía, 1929.

Versión de Manuel Álvarez Ortega





He cerrado los ojos para no ver nada
He cerrado los ojos para llorar
Por no verte.

Dónde están tus manos y las manos de las caricias
Dónde están tus ojos las cuatro voluntades del día
Tú perdido todo no estás más allí
Para deslumbrar la memoria de las noches.

Perdido todo me veo vivir.

Paul Éluard - El amor la Poesía, 1929.

Traducción del francés: © Julio Pollino Tamayo





Ho chiuso gli occhi per non più vedere
Ho chiuso gli occhi per non piangere
Di non vederti più

Dove sono le tue mani e le mani di carezze
Dove sono i tuoi occhi le quattro volontà del giorno
Te tutto da perdere tu non sei più là
Per abbagliare la memoria delle notti

Tutto da perdere io mi vedo vivere

Paul Éluard - "L'amore, Poesia" 1929.

Traduzione: Salvatore Lo Leggio





Madem ki bir daha göremeyeceğim seni,
Görmek istemem dedim hiçbir şey
Kapadım gözlerimi,
Kapadım gözlerimi ağlamak için

Hani ellerin, nerde okyaşıyışı ellerinin, Hani
Nerde gözlerin,nerde dört dileği günün,
Yanımda hiç yoksun artık, uçtun, gittin
Delirtmiyorsun beni artık geceleri.
Nem varsa yitirmişim

Sözde yaşamadayım

Paul Éluard - "Aşk, Şiir" 1929.

Gala Éluard, 1924, by Max Ernst

Song for a Summer's Day / Sylvia Plath

Song for a Summer's Day

Through fen and farmland walking
With my own country love
I saw slow flocked cows move
White hulks on their day's cruising;
Sweet grass sprang for their grazing.

The air was bright for looking:
Most far in blue, aloft,
Clouds steered a burnished drift;
Larks' nip and tuck arising
Came in for my love's praising.

Sheen of the noon sun striking
Took my heart as if
It were a green-tipped leaf
Kindled by my love's pleasing
Into an ardent blazing.

And so, together, talking,
Through Sunday's honey-air
We walked (and still walk there —
Out of the sun's bruising)
Till the night mists came rising.

(1956)

Sylvia Plath (1932-1963)





Canción para un día de verano

Paseando por el pantano y la campiña
Con mi verdadero amor agreste,
Vi cómo un lento rebaño de vacas movía
Sus cascos blancos en su día de crucero;
La dulce hierba brotaba para que ellas la pastasen.

El aire centelleaba para la mirada:
Más allá, en lo alto de lo azul,
Las nubes guiaban un hato reluciente;
Volando a nuestro lado, las alondras
Acudieron en alabanza de mi amor.

El fulgor martilleante del mediodía
Se apoderó de mi corazón como si
Fuese una hoja de punta verde,
Encendida por el placer de mi amor
En un ardiente llamarada.

Y así, juntos, charlando, atravesando
El aire meloso de aquel domingo,
Paseamos (y aún paseamos por allí,
Lejos de la magulladura del sol).
Hasta que se alzaron las nieblas nocturnas.

(1956)

Sylvia Plath (1932-1963)

(Sylvia Plath - Poesía completa)

Traducción: Xoán Abeleira





Bir Yaz Günü’ne Şarkı

Bataklık ve tarla yürüyüşü boyunca
Dolup taşarak taşra sevgimle
Gördüm yavaş inek sürülerinin kımıldadığını,
O beyaz yük gemileri seyir günlerinde;
Otlayışlarından şirin çimen fışkırdı.

Bakmak için aydınlıktı hava:
En uzakta mavide, yukarıda,
Bulutlar yönlendirirdi cilalanmış bir yönelimi;
Tarlakuşlarının başabaş durumu arttıkça
Girerdi sevgimin övgüsünden içeri.

Çarparak öğle vakti güneş parıltısı
Yüreğimi alırdı sanki
Sevgimin sevimliliğiyle tutuşarak
Ateşli bir parıltıya dönen
Yeşil uçlu bir yaprak misali.

Ve böylece, birlikte, konuşarak,
Pazar gününün bal havası boyunca
Yürüdük (ve hâlâ yürürüz orada –
Güneşin vuruşları dışında)
Yükselene dek gece sisleri.

(1956)

Sylvia Plath (1932-1963)

Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

Photo by wauba

Espejos... (Miraté como te veo yó) / ©Marta Passero

No soporto los espejos, siempre me hicieron ver defectuosa, como mal armada. Tù siempre me tratas de convencer de lo contrario,y con paciencia y autoridad...haz comenzado una tècnica. Me paras frente al temido reflejo todos los dias, y tù detras de el...haciendome sentir tu cuerpo pegado a mi espalda. Te pido que apagues la luz...y te niegas; yo me tenso entera…y despues comienzas la tarea de desvestirme lentamente preguntandome cuales son las partes de mi cuerpo que no tolero, o me molestan. Alli te detienes ante cada seña y undes tus labios con besos y mimos...para que cambie de idea. Mìrate me dices...si pudieras verte còmo te veo yo...y mi corazòn se acelerà junto al tuyo, mientras una de tus manos acaricia mi seno y la otra se pierde en mi vientre que ya es fuego. Sin darnos cuenta empiezas el juego de tomar mis caderas para que siga tu ritmo con mis movimientos...y yo noto tu erecciòn.  No resisto y te empujo a mi cama, mientras me muerdo los labios colocandome encima de tì,…jadeo, mientras tù me abrazas y me diriges los movimientos con tus manos...recostandome sobre tu pecho, me robas los besos con hambre, y mi entrepierna tiene cada vez mas calor. Sin darme cuenta estoy gimiendo como pocas veces lo he hecho...gritando tu nombre…con fuerza me giras sobre el colchòn me habres de piernas...y te pierdes por completo dentro de mi…te inclinas, me besas,entrelazando mi lengua con la tuya, y en tu agitaciòn todavia me preguntas...te hago daño¿?, nooooo que puedo decir ,en absoluto si lees mi mirada y sabes que te deseo....mientras acaricio tu nuca y espalda...empapada de sudor. Te detienes y te miro a los ojos, aùn conservo algo de rubor...esperaba mas quizàs...Me levantas y me enfrentas de nuevo al espejo...mientras me dices que ves?...miro y solo puedo ver una mujer con el cabello enmarañado, el cuerpo me brilla de sudor...y el deseo aùn latente. Que puedo decir ya lo sabes y asi de manera inesperada besas mi espalda, me inclinas mordiendo mi cuello y me embistes de forma tan inesperada como placentera...por momentos crèo no lo voy a soportar, pero mis manos no dejan que te apartes y te atraigo mas hacia mi. Eres tan intenso que conmigo…solo el fuego sigue creciendo en mi interior...despues de un rato de  estar dentro y fuera de mi, te detienes y ya me desconozco...pues no tengo voluntad alguna...espero con mi rostro en tus piernas pensando en recibir el nectar de tu cuerpo...pero no es tu idea, me tumbas de nuevo en la cama...y me dices... quiero mirarte a los ojos…y te siento venirte en mi muy profundo y càlido, al fìn me besas suavemente y te desplomas sobre mi cuerpo. Te miro extasiada...te recuestas a mi lado y sonries…respirando entrecortadamente, mientras me dices...olvidate de los espejos, òjala puedas mirarte como lo hago yo…mientras me susurras que aùn nada acabò. Y yo sonrìo y te beso por esas cosas que hacen que cada vez te quiera más…

©Marta Passero

Photo by Patrik Valasek

Pensarte / ©Marta Passero

Recostada, a solas me gusta pensarte, recordar nuestras charlas telefónicas que encienden el encuentro. Tús dulces palabras que erotizan y suspiran en mis oidos.

Pensarte llegando y tomar en un beso apasionado,mis labios y descender por mi cuello la curva larga y sinuosa de mi espalda. Te gusta anidar con besos la zona de mis nalgas, mientras comprimes tus manos y yo saboreo el olor a deseo y anhelo.

Pensarte hacer a tú gusto para complacerme, aún en el más breve gemido; como no gemir contigo,cómo no susurrarte mis ganas, si eres placer puro y siempre dispuesto.

Tú me sabes brava,seguirte es mi derecho, porque pensarte cuando me tomas, cuando me codicias con esa mirada, y te siento dentro galopando entre mis piernas, presionando mi vientre que es fuego;Se que eres mío,en ese breve tiempo. Prolongas al máximo el encuentro, yo aprieto los dientes porque lo presiento, tú climax y el mío tratando de llegar a tiempo, y así nos abrazamos para darnos refugio al paso de la furia que son nuestras uniones, fúrtivas y osadas de sed y deseo.

©Marta Passero

Photo by Alexey Kazantsev

Anillos de ceniza / Alejandra Pizarnik

ANILLOS DE CENIZA

A Cristina Campo

Son mis voces cantando
para que no canten ellos,
los amordazados grismente en el alba,
los vestidos de pájaro desolado en la lluvia.

Hay, en la espera,
un rumor a lila rompiéndose.
Y hay, cuando viene el día,
una partición del sol en pequeños soles negros.
Y cuando es de noche, siempre,
una tribu de palabras mutiladas
busca asilo en mi garganta,
para que no cante ellos,
los funestos, los dueños del silencio.

Alejandra Pizarnik - Los trabajos y las noches (1965)





RINGS OF ASH
   
For Cristina Campo

It’s my voices that are singing
so the others can’t sing—
those figures gagged gray in the dawn,
those dressed in the rain like desolate birds.

There is, in this waiting,
a rumor of breaking lilac.
And there is, when the day arrives,
a division of the sun into smaller black suns.
And at night, always,
a tribe of mutilated words
looks for refuge in my throat,
so that they won’t sing—
the ill-fated, the owners of silence.

Alejandra Pizarnik - Works and Nights (1965)

Extracting the Stone of Madness: Poems 1962 - 1972

Translated from the Spanish by Yvette Siegert





ANNEAUX DE CENDRE

A Cristina Campo

Ce sont mes voix qui chantent
pour qu’ils ne chantent pas, eux,
les muselés grisement à l’aube,
les vêtus d’un oiseau désolé sous la pluie.

Il y a, dans l’attente,
une rumeur de lilas qui se brise.
Et il y a, quand vient le jour,
un morcellement du soleil en petits soleils noirs.
Et quand c’est la nuit, toujours,
une tribu de mots mutilés
cherche asile dans ma gorge,
pour qu’ils ne chantent pas, eux,
les funestes, les maîtres du silence.

Alejandra Pizarnik - Les travaux et les nuits (1965)

Traduction: Jacques Ancet





ANELLI DI CENERE

a Cristina Campo

Stanno le mie voci
perché non cantino loro,
i grigiamente imbavagliati dell’alba,
i camuffati da uccello desolato nella pioggia.

C’è, nell’attesa,
una voce di lillà che si spezza.
E c’è, quando si fa giorno,
una scissione del sole in piccoli soli neri.
E quando è notte, sempre,
una tribú di parole mutilate
cerca asilo nella mia gola,
perché non cantino loro,
i funesti, i padroni del silenzio.

Alejandra Pizarnik - I lavori e le notti (1965)

Traduzione di Claudio Cinti, da “La figlia dell’insonnia”, Crocetti Editore, 2004.





KÜL HALKALARI
                      
Cristina Campo’ya

Benim seslerim bu şarkı söyleyen,
söylemesin diye
şafakta vakarla susturulanlar
yağmurda kasvetli kuş postuna bürünenler.

Kırılıp dağılan, leylak kokulu
bir uğultu var bekleyişte.
Ve vakit gelip gün doğduğunda
Küçük kara güneşlere bölünen bir miskal güneş.
Hep olduğu gibi, gece gelip çattığında,
hançeremde sığınak arayan
sakat edilmiş sözcükler budunu,
işte sırf onlar şarkı söylemesin diye
o lanetliler, efendileri sessizliğin.

Alejandra Pizarnik

Çeviri: Ali Karabayram

Photo by Terrence Drysdale

Lo que me gusta ... / Julio Cortázar

Lo que me gusta de tu cuerpo es el sexo.
Lo que me gusta de tu sexo es la boca.
Lo que me gusta de tu boca es la lengua.
Lo que me gusta de tu lengua es la palabra.

Julio Cortázar





What I like about your body is sex.
What I like about your sex is the mouth.
What I like about your mouth is the tongue.
What I like about your language is the word.

Julio Cortázar





Ce que j’aime de ton corps, c’est le sexe.
Ce que j’aime de ton sexe, c’est la bouche.
Ce que j’aime de ta bouche, c’est la langue.
Ce que j’aime de ta langue, c’est la parole.

Julio Cortázar





Quello che mi piace del tuo corpo è il sesso.
Quello che mi piace del tuo sesso è la bocca.
Quello che mi piace della tua bocca è la lingua.
Quello che mi piace della tua lingua è la parola.

Julio Cortázar





Sende en sevdiğim şey seksin.
Seksinde en sevdiğim şey ağzın.
Ağzında en sevdiğim şey dilin.
Dilinde en sevdiğim şey sözün.

Julio Cortázar

Çeviri: Bülent Kale

Blackv8 & Andromeda, 2007,
by Andreas H. Bitesnich

Salvación / Alejandra Pizarnik

SALVACIÓN

Se fuga la isla
Y la muchacha vuelve a escalar el viento
y a descubrir la muerte del pájaro profeta
Ahora
es el fuego sometido
Ahora
es la carne
     la hoja
     la piedra
perdidos en la fuente del tormento
como el navegante en el horros de la civilización
que purifica la caída de la noche
Ahora
La muchacha halla la máscara del infinito
y rompe el muro de la poesía

Alejandra Pizarnik - La última inocencia (1956)





SALVATION

The island runs away
And the girl once again climbs the wind
and discovers the death of the prophetic bird
Now
it’s suppressed fire
Now
it’s flesh
     a leaf
     a stone
lost in the fountain of torment
like the sailor in the horror of civilization
that purifies nightfall
Now
the girl discovers the mask of the infinite
and breaks the wall of poetry

Alejandra Pizarnik - The Final Innocence (1956)

Translation by Lydia Merriman Herrick





SALUT

L'île s'enfuit
Et encore une fois la fille gravit le vent
et découvre la mort de l'oiseau prophète
À présent
c'est le feu soumis
À présent
c'est la chair
     la feuille
     la pierre
égarés dans la source du tourment
comme le navigateur dans l'horreur de la civilisation
qui purifie la tombée de la nuit
À présent
la fille trouve le masque de l'infini
et casse le mur de la poésie.

Alejandra Pizarnik - La dernière innocence (1956)

Alejandra Pizarnik, Œuvre poétique, Actes Sud, Collection « Le cabinet de lecture »  d’Alberto Manguel, 2005.

Traduit de l’espagnol (Argentine) par Silvia Baron Supervielle et Claude Couffon.





SALVAZIONE

Fugge l’isola
E la ragazza riprende a scalare il vento
e a scoprire la morte dell’uccello profeta
Ora
è il fuoco sottomesso
Ora
è la carne
     la foglia
     la pietra
perduti nella fonte del tormento
come il navigante nell’orrore della civiltà
che purifica la caduta della notte
Ora
la ragazza trova la maschera dell’infinito
e rompe il muro della poesia.

Alejandra Pizarnik - L'ultima innocenza (1956)

Traduzione di Roberta Buffi, da “Alejandra Pizarnik, Poesia completa”, LietoColle, 2018.





KURTULUŞ

Kaçıp gidiyor ada.
Ve genç kız tekrar adımlıyor rüzgârı
yeniden keşfediyor ölümünü yalvaç kuşun.
Şimdi
boyun eğdiriliyor ateşe.
Şimdi
bu ten
     yaprak
     taş
her biri yitmiş ezanın pınarında
gecenin düşmüşlüğünü arıtan medeniyet ürküsünde
başıboş denizci gibi.
Şimdi
bengiliğin maskesini buluyor genç kız
ve kırıyor şiirin duvarını.

Alejandra Pizarnik

Çeviri: Ali Karabayram

Photo by Terrence Drysdale

The Sin / Forugh Farrokhzad

THE SIN

I sinned, a sin all filled with pleasure
wrapped in an embraced, warm and fiery
I sinned in a pair of arms
that were vibrant, virile, violent.

In that dim and quiet place of seclusion
I looked into his eyes brimming with mystery
my heart throbbed in my chest all too excited
by the desire glowing in his eyes.

In that dim and quiet place of seclusion
as I sat next to him all scattered inside
his lips poured lust on my lips
and I left behind the sorrows of my heart.

I whispered in his ear these words of love:
“I want you, mate of my soul
I want you, life-giving embrace
I want you, lover gone mad”

Desire surged in his eyes
red wine swirled in the cup
my body surfed all over his
in the softness of the downy bed.

I sinned, a sin all filled with pleasure
next to a body now limp and languid
I know not what I did, God
in that dim and quiet place of seclusion.

Forugh Farrokhzad

Translated by Ahmad Karimi-Hakkak





PECADO

He pecado y era un pecado lleno de placer
junto a un cuerpo tembloroso y desmayado
Dios, no sé qué he hecho
en aquel lugar privado, oscuro y silencioso

En aquel lugar privado, oscuro y silencioso
me fijé en sus ojos llenos de secretos
En mi pecho ansiante temblaba el corazón
por la pasión de sus ansiantes ojos

En aquel lugar privado, oscuro y silencioso
me senté junto a él desconcertada
sus labios vertieron en los míos el deseo
me libré de la tristeza del corazón desbocado

Murmuré en su oído la historia del amor
Te deseo, oh alma mía
Te deseo abrazo que das vida
a ti, mi loco amante

El deseo estalló en llamas en sus ojos
El vino tinto bailó en la copa
Mi cuerpo en el suave lecho
sobre su pecho tembló ebrio

He pecado y era un pecado lleno de placer
en un abrazo caricioso y ardiente
He pecado entre unos brazos
cálidos, rencorosos y de hierro

Forugh Farrojzad

Versión de Clara Janés y Sahand





EL PECADO

He pecado, he pecado llena de placer
En un abrazo cálido
He pecado entre dos brazos de hierro
Ardientes y rencorosos
En ese lugar desierto, negro y silencioso
Vi sus ojos llenos de misterio
Sus ojos suplicantes
Y bajo el pecho se agitaba mi corazón
En ese lugar desierto, negro y silencioso
Temblando me he sentado cerca de él
Sus labios han derramado el deseo en mis labios
Y he olvidado el delirio de mi corazón
Al oído, le he contado esta historia:
Te quiero mi amor
Te quiero a ti y toda tu vitalidad
Te quiero amor mío hasta la locura
El deseo ha iluminado sus miradas
El vino rojo en el vaso se puso a danzar
Sobre la suavidad del lecho, mi cuerpo ebrio
Contra su cuerpo ha temblado
He pecado, he pecado llena de placer
Cerca de un cuerpo desvanecido y trémulo
Dios mío! no sé lo que hice
En ese lugar desierto, negro y silencioso

Forugh Farrojzad





PECCATO

Ho peccato, peccato, quanto piacere
nell’abbraccio caldo e ardente ho peccato
fra due braccia ho peccato
accese e forti di caldo rancore, ho peccato.

In quel luogo di buio silenzio appartato
nei suoi occhi colmi di segreti ho guardato,
nel palpito del petto furioso il mio cuore
tremava nei suoi occhi di desiderio in preghiera.

In quel luogo di buio silenzio appartato
accanto a lui al suo fianco sconvolta
la sua bocca desiderio versava tra le labbra mie,
scappata, io, dalle pene del folle mio cuore.

Gli sussurrai piano piano la melodia dell’amore:
ti voglio, ti voglio, anima mia
ti voglio, ti voglio, abbraccio che infiamma
ti voglio, amore mio pazzo.

Il desiderio nei suoi sguardi fiamme avvampava,
il vino nero nella coppa tremava e danzava.
Il mio corpo sul tenero letto
sul suo petto ubriaco oscillava.

Ho peccato, peccato, quanto piacere
accanto all’estatico fremito di un corpo.
Oddio, mio Dio, che cosa ho mai fatto
in quel luogo di buio silenzio appartato?

Forugh Farrokhzad





GÜNAH

Günah işledim lezzet dolu bir günah
Titreyen esrik bir tenin yanında
Tanrım ne bileyim ne yaptım ben
o karanlık susku dolu zulada

O karanlık susku dolu zulada
Baktım gözlerine gizemleriyle dolu
Gözlerimin çaresiz isteklerinden
kalbim göğsümde çırpınıp durdu

O karanlık susku dolu zulada
yanında darmadağın oturdum
Dudaklarıma heves döktü dudakları
Deli kalbimin üzüncünden kurtuldum

Aşkın öyküsünü okudum kulaklarına:
Seni istiyorum ey benim cananem!
Ey bağrı can bağışlayan, seni
Seni ey aşığım benim divanem!

Kırmızı şarap camda çalkalandı
Gözlerinde heves yalazlandı
Yumuşak yatakta benim gövdem
Göğsünde onun sarhoşça kıvrandı

Günah işledim lezzet dolu bir günah
Alevli yangılı bir kucakta
günah işledim kinci, sıcak
Ve demirsi iki kol ortasında

Furuğ Ferruhzad

Çeviren: Haşim Hüsrevşahi





GÜNAH

Büyük bir zevkle günah işledim
Titreyen ateşli bir kucakta
O loş karanlık suskun odada
Kollar sarmaşdolaş günah işledim

O karanlık gizemli odada
Sırdaş gözlerine baktım sevgilimin
Sonsuz bir coşkuyla çırpındık durduk
Şehvetli istekleriyle kalbimin

O kara sessizlik odasında
Yan yana savruldu bedenlerimiz
Dudakların kalbe vuran hevesiyle
Kalmadı hüzünden geriye tek iz

Kulağına sevda sözleri fısıldadım
“Hep seni istiyorum ey sevgili
Canımı hep bağışlayan göğsünü
Deli divane sevgilim sadece seni”

Kızıl şarap dansetti camlarda
Gözlerinde yalazlanan arzular
Yumuşak yatakta tenlerimizin
Sürdü sarhoşluğu sabaha kadar

Günah işledim büyük bir arzuyla
Alev alev tutuşan bir kucakta
Aşk ve kinle sarmaşdolaş kollar
Tanrım ne yaptığımı bilemezdim ki
O hoş karaltılı suskun odada

Furuğ Ferruhzad

Çeviri: İbrahim Edib





GÜNAH

Büyük bir zevkle günah işledim.
Ateş gibi sıcak bir kucakta,
kollar arasında günah işledim.
Alev alev yanan hınçlı öfkeli kollar.

O kapkaranlık, sakin, gizli odada,
sırlarla dolu gözlerine baktım sevgilimin.
Yalvarışlarının sonsuz zevkine yanıt verircesine,
kalbim heyecanla titredi göğüslerimin içinde.

O kapkaranlık, sakın, gizli odada,
yanı başına oturdum sevgilimin hüzünle.
Dudakları dudaklarıma arzu akıttı.
Hüznünden kalbimin kurtuluverdim bir anda.

Kulaklarına bir aşk öyküsü fısıldadım:
Seni istiyorum sevgilim seni.
Seni istiyorum bengisu kucak.
Seni istiyorum benim çılgın sevgilim seni.

Gözlerinden arzu fışkırdı sevgilimin.
Kadehte kırmızı şarap dans etmeye başladı.
Yumuşacık yatağın ortasında vücudum
sarhoşça titredi göğsüne doğru.

Büyük bir zevkle günah işledim
titreyen, kendinden geçmiş vücudumla.
Tanrım ne yaptığımı nasıl bilebilirdim
o kapkaranlık, sakin, gizli odada.

Furuğ Ferruhzad

Sarah Ehsani

No puedo decir que me enamora, ... / ©Marta Passero

No puedo decir que me enamora, a estás alturas he desechado esa palabra. Sé que desde que sentí su voz y su risa, reí junto a él.

Pero es tambien la voracidad obsena, la sangre que bulle y mi lado juguetón y diablo. Me imagino con él, y enloquezco pensando en sus manos explorando mi cuerpo, su boca y su lengua en mi largo cuello,cerquita a mi oido susurrando demandante lo que de mí desea. O simplemente presionando con su virilidad, humedeciendo mi cuerpo y mi alma de deseo.

Yo imagino tanto, y mi mente se agolpa y galopa al son de su cuerpo;duro, hermoso, firme, listo para ser poseso.

Estiro mis manos y lo siento lejos, me aferro a su risa y sus dulces besos; y siento me penetra fuerte y lascivo, grita,yo gimo al compás de su aliento. Nada me da calma, sólo su deseo y el, él es un veneno donde muero lento.

©Marta Passero

Unknown photographer

Le Visage de la paix / Paul Éluard

"Nous fuirons le repos nous fuirons le sommeil
Nous prendrons de vitesse l’aube et le printemps
Et nous préparerons des jours et des saisons
À la mesure de nos rêves."

Paul Éluard - (Le Visage de la paix, 1951)





"We shall flee rest, we shall flee sleep,
We shall outstrip dawn and spring
And we shall fashion days and seasons
To the measure of our dreams."

Paul Éluard - (The Face of Peace, 1951)





"Dejaremos el reposo dejaremos el sueño
Atraparemos albas primaveras
Prepararemos días y estaciones
A la medida de nuestros sueños."

Paul Éluard - (El rostro de la paz, 1951)





"Dinlenmekten kaçıyoruz, uykudan kaçıyoruz,
Şafaktan ve ilkbahardan hız alacağız,
Günleri ve mevsimleri,
Düşlerimize göre yeniden yaratacağız"

Paul Éluard - (Barışın Yüzü, 1951)

"Invasion 68 Prague". Prague, Czechoslovakia. August, 1968.
© Josef Koudelka

Nul / Paul Éluard

NUL

Il pose un oiseau sur la table et ferme les volets. Il se coiffe, se cheveux dans ses mains sont plus doux qu’un oiseau.

* * *

Elle dit l’avenir. Et je suis chargé de le vérifier.

* * *

Le cœur meurtri, l’âme endolorie, les mains brisées, les cheveux blancs, les prisonniers, l’eau tout entière est sur moi comme une plaie à nu.

Paul Éluard - Répétitions (1922)





NADIE

Él coloca un pájaro sobre la mesa y cierra los postigos. Se peina, sus cabellos en sus manos son más dulces que un pájaro.

* * *

Ella predice el porvenir. Y mi tarea es verificarlo.

* * *

El corazón herido, el alma dolorida, las manos lastimadas, los cabellos blancos, los prisioneros, el agua entera está sobre mí como una playa desnuda.

Paul Éluard - Répétitions (1922)





NOTHING

He places a bird on the table and closes the shutters.
He combs his hair, softer than feathers in his hands.

She tells the future.
And it's up to me to verify it.

Bruised heart, soul in pain,
hands shattered, hair gone white,
prisoners,
the water weighs on me like an open wound.

Paul Éluard - Répétitions (1922)

(20 SHORT POEMS from CAPITAL OF PAIN by Paul Éluard / Translated by Marry Ann Caws, Patricia Terry, Nancy Kline.)

Répétitions, with cover by Max Ernst, 1922.

En tu aniversario / Alejandra Pizarnik

En tu aniversario

Recibe este rostro mío, mudo, mendigo.
Recibe este amor que te pido.
Recibe lo que hay en mí que eres tú.

Alejandra Pizarnik - Los trabajos y las noches (1965)





On Your Anniversary

Receive this face of mine, dumb, vagrant.
Receive this love that I ask of you.
Receive from me that which is within me which is you.

Alejandra Pizarnik





On Your Anniversary

Receive this face of mine, speechless, begging.
Receive this love that I ask for.
Receive what is in me that is you.

Alejandra Pizarnik





Compleanno

Ricevi volto mio, muto, mendico.
Ricevi questo amore che ti chiedo.
Ricevi ció ch'è in me, quello tu sei.

Alejandra Pizarnik





Senin Doğum Günün

Al benim bu yüzümü, dilsiz, yakaran.
Senden dilediğim bu aşkı al.
Al bende aslında sen olan ne varsa.

Alejandra Pizarnik

Çeviri: Ali Karabayram

Photo by Maria Grazia Galatà

Te podría decir / ©Helen Quilca

Te podría decir

Que durmieras conmigo está noche, pero luego vendría la excusa y no tardaría en salir su hermano gemelo -el reproche-

Te podría decir

cómo dueles, pero te confieso que ya estaba esperando que algo me sacara la piel de los huesos.

Te podría decir,

que mañana veremos el modo de arreglar los rotos, pero nunca te quedas conmigo, ni tampoco te marchas del todo.

Te podría decir todo,

todo y ver si consigo cortar las cuerdas del pasado, porque vi que a ti el amor sólo te gusta con heridas y es entonces que me doy cuenta que mi nombre no cabe en tu porvenir. O te podría decir que aún estoy arreglando los trozos porque aún no encuentro un buen sitio dónde dejar los rotos.

Te podría decir

que también intenté comprenderte, y aprendí que tu forma de odiarme eran tan sólo tus ganas de verme.

Te podría decir

que mañana veremos el modo de aprender a quedarme contigo o aprender a marcharme del todo.

Te podría decir,

que si te hubieras quedado pronto te arrepentirías, y si yo hubiera vuelto, pronto me hubiera querido ir, porque volver a donde sólo se causa heridas...baah el pasado el una chica a la que no hay que desvestir.

©Helen Quilca

Photo by Olga Komarova

Arco iris / Mario Benedetti

ARCO IRIS

A veces
por supuesto
usted sonríe
y no importa lo linda
o lo fea
lo vieja
o lo joven
lo mucho
o lo poco
que usted realmente
sea

sonríe
cual si fuese
una revelación
y su sonrisa anula
todas las anteriores
caducan al instante
sus rostros como máscaras
sus ojos duros
frágiles
como espejos en óvalo
su boca de morder
su mentón de capricho
sus pómulos fragantes
sus párpados
su miedo

sonríe
y usted nace
asume el mundo
mira
sin mirar
indefensa
desnuda
transparente

y a lo mejor
si la sonrisa viene
de muy
de muy adentro
usted puede llorar
sencillamente
sin desgarrarse
sin deseperarse
sin convocar la muerte
ni sentirse vacía

llorar
sólo llorar

entonces su sonrisa
si todavia existe
se vuelve un arco iris.

Mario Benedetti - Próximo prójimo (1964-1965) - El amor, las mujeres y la vida (1995)





RAINBOW

Sometimes
of course
you smile
and it doesn’t matter how pretty
or how ugly
how old
or how young
how much
or how little
you really
are

You smile
as if it was
a revelation
and your smile cancels
all previous ones
they instantly expire
their faces like masks
their eyes hard
fragile
like oval mirrors
their biteable mouth
their capricious chin
their fragrant temples
their eyelids
their fear

You smile
and you’re born
takes on the world
looks
not looking
defenceless
naked
transparent

cry
just cry

then your smile
if it’s still there
becomes a rainbow.

Mario Benedetti - Love, Women and Life (1995)





GÖKKUŞAĞI

Bazen
elbette
gülümsersiniz
ve hiç önemi yoktur gerçekte
güzel mi
ya da çirkin mi
yaşlı mı
ya da genç mi
çok mu
ya da az mı
olduğunuzun

gülümsersiniz siz
sanki bir gerçeği
ifşa eder gibi
ve gülümsemeniz
ortadan kaldırır
tüm önceki çehrelerinizi
bir anda yürürlükten kalkar
maske gibi yüzleriniz
dışbükey aynalar gibi
kırılgan
sert gözleriniz
ısırmaya hazır ağzınız
hülyalı çeneniz
ışıldayan elmacık kemikleriniz
gözkapaklarınız
korkunuz

gülümser ve
yeniden doğarsınız
dünyayı sahiplenirsiniz
bakmadan
bakarsınız artık
savunmasız
çıplak
saydam

ve belki de
eğer gülümsemeniz
çok ama çok
derinden geliyorsa
ağlayabilirsiniz
kendiliğinden
çırpınmadan
umutsuzluğa kapılmadan
ölmeyi istemeden
boşlukta hissetmeden

ağlarsınız
yalnızca ağlarsınız
işte o an gülümsemeniz
hâlâ duruyorsa yerinde
bir gökkuşağı olur yüzünüzde.

Mario Benedetti

İspanyolcadan çeviren Bülent Kale

(Aşk Kadınlar ve Hayat / Ayrıntı Yayınları / Birinci Basım: İstanbul, Eylül 2015)

The Rainbow, ca. 1835,
by Joseph Mallord William Turner (1775-1851)

Hayat ... / Erdinç Durukan

Hayat: ışığın kasılması
Gün doğarken
Ve batarken
Ertelediğin acılarla

Erdinç Durukan

Eternal Dusk. Boztepe, Trabzon, Turkey,
4 July 2019, by Okan Sarıalioğlu

Cartas a Gala / Paul Éluard

"Espero y temo. Y tengo sobre todo miedo de creerme muy viejo mentalmente, de haber perdido el entusiasmo. He gastado demasiado la vida. Y te amo demasiado (lo digo con fervor, con fe, de sueño en sueño, por ti he cambiado de universo, he pasado al tuyo. Mírate en el espejo, mira los ojos que amo, los senos que amo, el sexo que amo, tus hermosas manos, escúchate hablar, comprende bien lo que dices, mi única amiga, por qué no comprendo otra cosa que tu lenguaje, por qué te dejo libre, qué placer saco del tuyo, por qué te quiero audaz y fuerte y hecha solamente a tu voluntad, a tu voluntad que es la mía, que se ha elevado maravillosamente, como la mía, de todo nuestro amor). Te amo, te cubro terriblemente de besos, con mis ojos, mis manos, mi boca y mi sexo. Eres mío (y soy tuya para siempre, completamente con toda mi alma con todo mi cuerpo y mi espíritu.)"

Paul Éluard ~ (Cartas a Gala, 1924-1948)





"Hem umut ediyor, hem korkuyorum. Ve özellikle de kendimi kafaca çok yaşlı hissetmekten, artık hiç heyecan duyamamaktan korkuyorum. Yaşamı çok hor kullandım. Ve seni fazla seviyorum. Bunu coşkuyla, inançla, bir düşten öbürüne, seninle ilgili olarak söylüyorum; dünya değiştirdim, seninkine geçtim. Aynada bir bak kendine, sevdiğim gözlerine, sevdiğim göğüslerine, sevdiğim organına, güzel ellerine bak, kendini konuşurken dinle, söylediğin şeyi iyi anla, benim tek dostum, neden yalnızca senin dilini anladığımı, neden seni özgür bıraktığımı, senin zevk aldığın şeylerden benim de nasıl zevk aldığımı, neden seni gözüpek ve güçlü ve yalnızca kendi iraden için, benim olan, aşkımızdan benimki gibi muhteşem bir biçimde yükselen iraden için var olmanı istediğimi anla. Seni seviyorum, her yerinden çok çok öpüyorum, gözlerimle, ellerimle, ağzımla, organımla. Sonsuza kadar seninim. Hiçbir şey bana büyük bir istek vermiyor. Yalnızca sen varsın! Sen gerçek hükümdarısın bedenimin ve zihnimin."

Paul Éluard ~ (Gala'ya Mektuplar, 1924-1948)

The Wedding Dress, from the series Girls' School, 1992,
by Cindy Marler