Recuerdo el mar / Pablo Neruda

RECUERDO EL MAR

Chileno, has ido al mar en este tiempo?
Anda en mi nombre, moja tus manos y levántalas
y yo desde otras tierras adoraré esas gotas
que caen desde el agua infinita en tu rostro.
Yo conozco, he vivido toda la costa mía,
el grueso mar del Norte, de los páramos, hasta
el peso tempestuoso de la espuma en las islas.
Recuerdo el mar, las costas agrietadas y férreas
de Coquimbo, las aguas altaneras de Tralca,
las solitarias olas del Sur, que me crearon.
Recuerdo en Puerto Montt o en las islas, de noche,
al volver por la playa, la embarcación que espera,
y nuestros pies dejaban en sus huellas el fuego,
las llamas misteriosas de un dios fosforescente.
Cada pisada era un reguero de fósforo.
íbamos escribiendo con estrellas la tierra.
Y en el mar resbalando la barca sacudía
un ramaje de fuego marino, de luciérnagas,
una ola innumerable de ojos que despertaban
una vez y volvían a dormir en su abismo.

Pablo Neruda

(XIII. Coral de año nuevo para la patria en tinieblas / Canto General)





I REMEMBER THE SEA

Chilean, have you gone to the sea at this time?
Walk in my name, wet your hands and lift them up
and I will worship those drops from other lands
that fall from the infinite water in your face.
I know, I have lived all my coast,
the thick North Sea, the moors,
the stormy weight of foam on the islands.
I remember the sea, the cracked and iron coasts
of Coquimbo, the haughty waters of Tralca,
the solitary waves of the South, which created me.
I remember in Puerto Montt or in the islands, at night,
to return by the beach, the boat that waits,
and our feet left in their tracks the fire,
the mysterious flames of a phosphorescent god.
Each step was a trickle of phosphorus.
We were writing the earth with stars.
And in the sea sliding the boat shook
a branch of marine fire, fireflies,
an innumerable wave of waking eyes
once and they went back to sleep in their abyss.

Pablo Neruda - (General Song)





RAMMENTO IL MARE

CILENO, sei andato al mare in questi tempi?
Vai laggiù a mio nome, bagnati le mani e sollevale,
e io da altre terre adorerò quelle gocce
che cadono dall'acqua infinita sul tuo viso.
Io conosco, ho vissuto tutta la mia costa,
il grave mare dei Nord, delle zone desertiche,
e persino il peso tempestoso della spuma sulle isole.
Rammento il mare, le coste screpolate e ferrigne
di Coquimbo, le acque altere di Tralca,
le solitarie onde del Sud, che m'hanno creato.
Ricordo a Puerto Montt o nelle isole, di notte,
quando tornavamo lungo la spiaggia, l'imbarcazione in attesa
e i nostri piedi lasciavano nelle orme il fuoco,
le fiamme misteriose di un dio fosforescente.
Ogni passo era un rigagnolo di fosforo.
Noi iscrivevamo di stelle la terra.
E scivolando sul mare la barca agitava
fronde di fuoco marino, di lucciole,
un'onda innumerevole d'occhi che a un tratto
si destavano e tornavano a dormire nei loro abissi.

Pablo Neruda

(XIII, Corale dell'anno nuovo per la patria in tenebre / Canto Generale)

http://www.antoniogiannotti.it/--1950---canto-generale.html





DENİZİ HATIRLARIM

Ey Şilili, deniz kıyısında bulundun mu yakın zamanlarda?
Git oraya benim adıma, ıslat ellerini ve kaldır yukarı;
yabancı ülkelerden tapacağım o sonsuz sudan
yüzüne düşen bu damlalara.
Biliyorum onu, bütün sahilim boyunca yaşayıp durdum,
Kuzey’in hırçın denizini bilirim, çorak tarlalardan
köpüğün fırtına ağırlıklı adalar civarında.
Denizi hatırlarım, Coquibo’nun çatlamış
ve demir grisi kıyılarını, Tralca’nın mağrur sularını,
Güney’in beni yaratan yalnız dalgalarını.
Puerto Montt’da ya da adalarda hatırlarım, geceleri,
sahile geri dönüşü ve bekleyen o kayığı,
ve ayaklarımız bıraktı ateşi izlere,
fosfor aydınlığı bir tanrısallığın mistik alazlarını.
Her bir adım fosfordan bir akıntıydı.
Yıldızla yazdık biz dünyayı.
Ve kayarak deniz üzerinde titredi kayık
deniz ateşinden bir dal budak, ateşböceğinden,
sayısız gözlerden bir dalga uyanan
her bir seferinde ve tekrar uyuyan kendi uçurumunda.

Pablo Neruda

Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

[“Evrensel Şarkı”nın on üçüncü bölümü “Karanlıktaki Anayurduma Yeni Yıl İlahisi”nden]

Photo by Ana María Morales