Mis libros (que no saben que yo existo)
son tan parte de mí como este rostro
de sienes grises y de grises ojos
que vanamente busco en los cristales
y que recorro con la mano cóncava.
No sin alguna lógica amargura
pienso que las palabras esenciales
que me expresan están en esas hojas
que no saben quién soy, no en las que he escrito.
Mejor así. Las voces de los muertos
me dirán para siempre.
Jorge Luis Borges - (La rosa profunda, 1975)
MY BOOKS
My books (which do not know that I exist)
Are as much a part of me as this visage
With its gray hair at the temples and gray eyes
That look for vanity in glass surfaces
And wonderingly run my curved hand over.
And not without some logical bitterness
It occurs to me that the essential words
That most express me are not in my own writings,
But in these books that don’t know who I am.
Better that way. The voices of the dead
Will utter me forever.
Jorge Luis Borges
KİTAPLARIM
Kitaplarım (benim varlığımdan habersiz)
Şu yüzüm gibi tıpkı, benden bir parça,
Şakaklarına kır düşmüş, gözü dumanlı
Boşuna arayıp durduğum camda aynada
Ve avucumu çukurlaştırıp sıvazladığım.
Haksız da sayılmam düşünürken acıyla
Beni dile getiren en can alıcı
Sözcüklerin bu sayfalarda oluşunu,
Benim yazdıklarımda olmak yerine.
Böylesi daha iyi. Ölülerin sesleri
Sonsuza dek konuşacak benimle.
Jorge Luis Borges
Çeviren: Ayşe Nihal Akbulut
Jorge Luis Borges in his library, 1968, by Sara Facio |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder