Soneto V / Pablo Neruda

SONETO V

No te toque la noche ni el aire ni la aurora,
sólo la tierra, la virtud de los racimos,
las manzanas que crecen oyendo el agua pura,
el barro y las resinas de tu país fragante.

Desde Quinchamalí donde hicieron tus ojos
hasta tus pies creados para mí en la Frontera
eres la greda oscura que conozco:
en tus caderas toco de nuevo todo el trigo.

Tal vez tú no sabías, araucana,
que cuando antes de amarte me olvidé de tus besos
mi corazón quedó recordando tu boca,

y fui como un herido por las calles
hasta que comprendí que había encontrado,
amor, mi territorio de besos y volcanes.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET V

I did not hold your night, or your air, or the dawn:
only the earth, the truth of the fruit in clusters,
the apples that swell as they drink the sweet water,
the clay and the resins of your sweet-smelliñg land.

From Quinchamalí where your eyes began
to the Frontera where your feet were made for me,
you are my dark familiar clay:
holding your hips, I hold the wheat in its fields again.

Woman from Arauco, maybe you didn’t know
how before I loved you I forgot your kisses.
But my heart went on, remembering your mouth—and I went on

and on through the streets like a man wounded,
until I understood, Love: I had found
my place, a land of kisses and volcanoes.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONNET V

I did not touch your night nor the air nor the dawn,
only the earth, the virtue of things that grow in clusters,
the apples that grow hearing pure water,
the clay and the resins of your fragrant country.

From Quinchamali where your eyes were made
to your feet created for me in the Frontera
you are the dark clay that I know:
in your hips I touch once more all wheat.

Perhaps you did not know, araucana,
that before I loved you I forgot your kisses
my heart was left remembering your mouth

and I went through the streets like one who is wounded
until I understood that I had found,
love, my territory of kisses and volcanoes.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Gustavo Escobedo





SONETTO V

Non ti tocchi la notte né l'aria né l'aurora,
solo la terra, la virtù dei grappoli,
le mele che crescono udendo l'acqua pura,
il fango e le resine del tuo paese fragrante.

Da Quinchamalì dove nacquero i tuoi occhi
fino ai piedi creati per me nella Frontiera
sei la creta oscura che conosco:
nei tuoi fianchi tocco di nuovo tutto il frumento.

Forse tu non sapevi, araucana,
che quando prima di amarti mi dimenticai dei tuoi baci
il mio cuore restò ricordando la tua bocca

e andai come un ferito per le strade
finché compresi che avevo trovato,
amore, il mio territorio di baci e di vulcani.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





AŞK SONESİ V

Gece, hava ya da şafak dokunmasın sana asla,
fakat gece yalnızca, üzümlerin içi,
o saf suyu duyduğu zaman büyüyen elmalar,
mis kokulu ülkende balçık ve reçine.

Gözlerinin dünya ışığını gördüğü Quinchimalí’den
sınır bölgesinde benim için yaratılmış ayaklarına kadar,
bildiğim balçıklı topraksın sen:
yeniden dokunurum kalçalarında dünyanın tahılına.

Belki bilmiyorsun, Araukanyalı kadın,
ki seni sevmeden evvel, unutmuştum öpüşlerini,
ki yüreğim ağzını anımsamayı sürdürdü,

ki bir yaralı gibi yürüdüm sokaklarda,
ta ki, sevgilim, bulduğumu anlayana dek,
öpüşlerden ve volkanlardan bölgemi.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviren: İsmail Haydar Aksoy





SONE V

Dokunmasın sana gece, ne hava, ne tanyeri,
toprak olsun sadece ve gücü salkımların,
saf suyu dinleyip olgunlaşan elmalar,
çamuru, reçinesi hoş kokulu memleketinin.

Quinchamali'den beri büyür de gözlerin
sınırda benim için yaratılmış ayaklarına değin;
hem sen benim tanıdığım o gölgeli kilsin:
Buğdaylara dokunuyorum üstünde kalçalarının.

Bunları belki de hiç bilmedin, ey Araucania,
yanıp tutuştu bu yürek ağzının anısıyla,
öpüşlerinle geçtim kendimden seni sevmeler öncesi

ve bir yaralı gibi dolandım caddelerde,
aşkıma, volkandan ve öpüşlerden olma
toprağıma kavuştuğumu anlayıncaya.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer

Bathing, 1895, by Félix Vallotton