La Chute / Albert Camus

"On s’égare parfois, on doute de l’évidence, même quand on a découvert les secrets d’une bonne vie. Ma solution, bien sûr, ce n’est pas l’idéal. Mais quand on n’aime pas sa vie, quand on sait qu’il faut en changer, on n’a pas le choix, n’est-ce pas? Que faire pour être un autre? Impossible. Il faudrait n’être plus personne, s’oublier pour quelqu’un, une fois, au moins. Mais comment? Ne m’accablez pas trop. Je suis comme ce vieux mendiant qui ne voulait pas lâcher ma main, un jour, à la terrasse d’un café: "Ah! monsieur," disait-il, "ce n’est pas qu’on soit mauvais homme, mais on perd la lumière." Oui, nous avons perdu la lumière, les matins, la sainte innocence de celui qui se pardonne à lui-même."

Albert Camus - (La Chute / 1956)





"At times one wanders, doubting the facts, even when one has discovered the secrets of the good life. To be sure, my solution is not the ideal. But when you don’t like your own life, when you know that you must change lives, you don’t have any choice, do you? What can one do to become another? Impossible. One would have to cease being anyone, forget oneself for someone else, at least once. But how? Don’t bear down too hard on me. I’m like that old beggar who wouldn’t let go of my hand one day on a café terrace: "Oh, sir," he said, "it’s not just that I’m no good, but you lose track of the light." Yes, we have lost track of the light, the mornings, the holy innocence of those who forgive themselves."

Albert Camus - (The Fall / 1956)





"...Cuando uno no ama su vida, cuando uno sabe que tiene que cambiarla, no hay elección ¿no? ¿Qué hacer para ser otro?  Imposible. Habría que no ser nadie, olvidarse de sí mismo por el otro, una vez al menos ¿Pero cómo? No me abrume demasiado. Soy como ese viejo mendigo que, un día, no quería soltarme la mano, en la terraza de un café: `Ah, señor, decía, no es que sea un mal hombre, pero uno pierde la luz`. Sí, hemos perdido la luz, las mañanas, la santa inocencia del que se perdona a sí mismo."

Albert Camus - (La Caída / 1956)





"İnsan bazen sapıtıyor, apaçık gerçeklerden kuşkuya düşüyor, hatta iyi bir yaşamın sırlarını keşfettiği zaman bile. Benim çözümüm kuşkusuz en iyisi değil. Ama insan yaşamını sevmediği zaman, onu değiştirmek gerektiğini bildiği zaman, elinde başka seçeneği yoktur, öyle değil mi? Bir başkası olmak için ne yapmalı? Olanaksız bu. Artık hiç kimse olmamak, herhangi biri uğruna kendini unutmak gerekirdi, hiç değilse bir kez. Ama nasıl? Bunaltmayın beni. Ben, bir gün bir kahvenin terasında elimi bırakmak isteyen o ihtiyar dilenci gibiyim. "Ah,bayım," diyordu adam, "mesele kötü insan olmak değil; ama ışığı yitiriyor insan." Evet, ışığı, sabahları, kendini bağışlayan kişinin o kutsal masumluğunu yitirdik biz."

Albert Camus - (Düşüş / 1956)

French author Albert Camus directing
rehearsal of his play "Caligula".
Paris, France, October 1957,
by Loomis Dean