Ebrio de trementina y largos besos,
estival, el velero de las rosas dirijo,
torcido hacia la muerte del delgado día,
cimentado en el sólido frenesí marino.
Pálido y amarrado a mi agua devorante
cruzo en el agrio olor del clima descubierto,
aún vestido de gris y sonidos amargos,
y una cimera triste de abandonada espuma.
Voy, duro de pasiones, montado en mi ola única,
lunar, solar, ardiente y frío, repentino,
dormido en la garganta de las afortunadas
islas blancas y dulces como caderas frescas.
Tiembla en la noche húmeda mi vestido de besos
locamente cargado de eléctricas gestiones,
de modo heroico dividido en sueños
y embriagadoras rosas practicándose en mí.
Aguas arriba, en medio de las olas externas,
tu paralelo cuerpo se sujeta en mis brazos
como un pez infinitamente pegado a mi alma
rápido y lento en la energía subceleste.
Pablo Neruda
Veinte poemas de amor y una canción desesperada (1924)
POEM 9
Drunk on turpentine and long-drawn kisses,
in summertime, I steer a sailboat of roses,
bent upon the death of the spidery day,
mired in my solid marine madness.
Pale and tied to my ravenous waters,
I cruise the sour smell of the naked climate,
still clothed in gray and acerbic sounds,
and a sorrowful crest of abandoned spray.
Hardened by passions, mounted on my one wave,
lunar, solar, hot and cold, all of a sudden,
I find calm in the throat of the fortunate isles
that are white and sweet as cool hips.
In the humid night, my dress of wet kisses trembles,
charged with the insanity of electrical currents,
heroically divided into vivid dreams
and intoxicating roses that work their arts on me.
Upstream, in the middle of the outer waves,
your parallel body surrenders to my arms
like a fish that is infinitely fastened to my soul,
fast and slow, in the energy beneath the heavens.
Pablo Neruda
Twenty Love Poems and a Song of Despair, (1924)
Translated from Spanish by Paul Weinfield, © 2015
POEME 9
Ivre de longs baisers, ivre des térébinthes,
je dirige, estival, le voilier des roses,
me penchant vers la mort de ce jour si ténu,
cimenté dans la frénésie ferme de la mer.
Blafard et amarré à mon eau dévorante
croisant dans l’aigre odeur du climat découvert,
encore revêtu de gris, de sons amers,
et d’un triste cimier d’écume abandonnée.
Je vais, dur, passionné, sur mon unique vague,
lunaire, brusque, ardent et froid, solaire,
et je m’endors d’un bloc sur la gorge des blanches
îles fortunées, douces comme des hanches fraîches.
Mon habit de baisers tremble en la nuit humide
follement agité d’électriques décharges,
d’hébraïque façon divisé par des songes
l’ivresse de la rose en moi s’est déployée.
En remontant les eaux, dans les vagues externes,
ton corps jumeau et qui se soumet dans mes bras
comme un poisson sans fin s’est collé à mon âme
rapide et lent dans cette énergie sous les cieux.
Pablo Neruda
Vingt poèmes d'amour et une chanson désespérée, (1924)
POESIA 9
Ubriaco di trementina e di lunghi baci,
guido il veliero delle rose, estivo,
che volge verso la morte del giorno sottile,
posato sulla solida frenesia marina.
Pallido e ormeggiato alla mia acqua famelica
incrocio nell'acre odore del clima aperto,
ancora vestito di grigio e di suoni amari,
e di un cimiero triste di spuma abbandonata.
Vado, duro di passioni, in sella all'unica mia onda,
lunare, solare, ardente e freddo, repentino,
addormentato nella gola di felici
isole bianche e dolci come freschi fianchi.
Trema nella notte umida il mio abito di baci
follemente carico di impulsi elettrici,
diviso in modo eroico tra i miei sogni
e le rose inebrianti che con me si cimentano.
Controcorrente, in mezzo a onde esterne,
il tuo corpo parallelo si ferma tra le mie braccia
come un pesce per sempre incollato alla mia anima,
rapido e lento nell'energia subceleste.
Pablo Neruda
Venti poesie d'amore e una canzone disperata, (1924)
IX.
Sarhoşum çamların reçinesiyle ve uzun öpüşlerle
yön veririm yaz güllerinin yelkenlerine,
eğilerek ölmekte olan zarif güne doğru,
kök salmışım denizin güçlü gazabında.
Solgun ve aç gözlü suyuma vızıldayarak
aşarım çıplak iklimin ekşi kokusunu,
hâlâ kül rengi giysilerim ve kekre tınısındayım,
ve terk edilmiş köpüğün hüzünlü tuğuylayım.
Arzularımın gücünde binerim kendimin tek dalgasına,
ay gibi, güneş gibi, yakan ve soğuk, apansız,
uyurum sakinleşmiş o mutlu adaların yutağında,
ak ve yumuşak adalar serin kalçalar gibi.
Elektrik akımıyla doldurulmuş çılgınlık
nemli gecede titretir öpücüklerden giysimi,
kahramanca bölünmüş düşleri
ve benliğimi dolduran sarhoş eden gülleri.
Akıntıya karşı, taşkın dalgaların ortasında,
verirsin bana kendini, beden bedene, kollarımda
sonsuza dek ruhuma bağlanmış bir balık gibi,
hızlı ve yavaş neredeyse göksel bir güçle.
Pablo Neruda
Çeviri: İsmail Haydar Aksoy
"Yirmi Aşk Şiiri ve Umutsuz Bir Şarkı"dan. (1924)
 |
| Photo by Lucien Clergue |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder