Kahlil Gibran / The Madman

You ask me how I became a madman. It happened thus: One day, long before many gods were born, I woke from a deep sleep and found all my masks were stolen—the seven masks I have fashioned and worn in seven lives—I ran maskless through the crowded streets shouting, “Thieves, thieves, the cursed thieves.”

Men and women laughed at me and some ran to their houses in fear of me.

And when I reached the market place, a youth standing on a house-top cried, “He is a madman.”   I looked up to behold him; the sun kissed my own naked face for the first time. For the first time the sun kissed my own naked face and my soul was inflamed with love for the sun, and I wanted my masks no more. And as if in a trance I cried, “Blessed, blessed are the thieves who stole my masks.”

Thus I became a madman.

And I have found both freedom and safety in my madness; the freedom of loneliness and the safety from being understood, for those who understand us enslave something in us.

But let me not be too proud of my safety. Even a thief in a jail is safe from another thief.

Kahlil Gibran - (The Madman)





Me preguntas cómo me convertí en un loco. Ocurrió de éste modo: Un día, mucho tiempo antes de que muchos dioses nacieran, desperté de un sueño profundo y observé que habían robado mis máscaras. Las siete máscaras que moldeé y lucí a lo largo de siete vidas.

Corrí con la cara descubierta por las calles abarrotadas, gritando: “¡Ladrones, ladrones, malditos ladrones!”. Hombres y mujeres se reían de mí. Algunos corrían a sus casas, asustados por mi causa. Cuando llegué al mercado, un joven se puso a gritar desde el tejado: “¡Es un loco!”. Miré hacia arriba para contemplarle; el sol besó mi propia cara desnuda por primera vez.

Por vez primera el sol besó mi propia cara desnuda y mi alma fue inflamada por el amor al sol, y ya nunca más quise mis máscaras. Y, como si estuviera en trance, grité: “¡Benditos, benditos sean los ladrones que robaron mis máscaras!”. Así me convertí en un loco.

Y he encontrado libertad y seguridad en mi locura; la libertad de la soledad y la seguridad de ser entendido, ya que quienes nos entienden se hacen algo esclavos nuestros.

Pero permita que no esté demasiado orgulloso de mi seguridad. Incluso un ladrón en una cárcel está a salvo de otro ladrón.

Gibran Jalil Gibran - (El loco)





Nasıl delirdiğimi soruyorsun. Şöyle oldu: Tanrıların çoğu daha doğmadan çok uzun zaman önce bir gün, derin bir uykudan uyandım ve bütün maskelerimin- kendi yaptığım ve yedi hayatta taktığım maskelerin- çalınmış olduğunu gördüm, kalabalık sokaklarda,’Hırsızlar, hırsızlar, Tanrı’nın cezası hırsızlar,’ diye bağırarak koştum.

Erkeklerle kadınlar bana güldü ve bazıları korkup evlerine kaçtı.

Ve Pazar yerine vardığım zaman bir genç bir çatıda dikilip, ‘O bir deli,’ diye haykırdı. Onu görmek için yukarıya baktım; güneş çıplak yüzümü ilk defa öptü. İlk defa için güneş çıplak yüzümü öptü ve ruhum güneşe karşı sevgiyle tutuştu ve bir daha maskelerimi aramadım. Ve kendimden geçercesine haykırdım, ‘Şükürler olsun, maskelerimi çalan hırsızlara şükürler olsun.’

İşte böyle delirdim.

Ve deliliğimde hem özgürlüğü hem güvenliği buldum; yalnızlığımın özgürlüğünü ve anlaşılmazlığın güvenliğini. Bizi anlayanlar bizden bir şeyleri tutsak ederler çünkü.

Fakat güvenliğimle çok kibirlenmeyeceğim. Zindandaki bir Hırsız bile başka bir hırsızdan güvendedir.

Halil Cibran - (Delilik)

Photo by Alena Goncharova