Nostos / Louise Glück

Nostos

There was an apple tree in the yard —

this would have been

forty years ago — behind,

only meadows. Drifts

of crocus in the damp grass.

I stood at that window:

late April. Spring

flowers in the neighbor’s yard.

How many times, really, did the tree

flower on my birthday,

the exact day, not

before, not after? Substitution

of the immutable

for the shifting, the evolving.

Substitution of the image

for relentless earth. What

do I know of this place,

the role of the tree for decades

taken by a bonsai, voices

rising from the tennis courts —

Fields. Smell of the tall grass, new cut.

As one expects of a lyric poet.

We look at the world once, in childhood.

The rest is memory.

Louise Glück

Nostos

Había un manzano en el patio—

esto debió haber sido

hace cuarenta años—atrás,

solo prados. Bancos

de crocus en la hierba húmeda.

Me paré en esa ventana:

finales de abril. Primavera

flores en el jardín del vecino.

¿Cuántas veces, realmente, floreció el árbol

en mi cumpleaños,

el día exacto, no

antes, no después? Sustitución

de lo inmutable

por lo cambiante, lo evolutivo.

Sustitución de la imagen

por la tierra incansable. ¿Qué

sé yo de este lugar?

El rol del árbol durante décadas

sustituido por un bonsái, voces

que se elevan desde las canchas de tenis —

Campos. Olor de la hierba alta, recién cortada.

Como se espera de un poeta lírico.

Miramos el mundo una vez, en la infancia.

El resto es memoria.

Louise Glück

Traducción: Marisol Bohórquez Godoy

Nostos

Había un manzano en el patio --

esto habrá sido

hace cuarenta años -- y detrás,

solo praderas. Montones

de crocus en el pasto mojado.

Yo me paraba junto a esa ventana:

fines de abril. Flores

de primavera en el patio vecino.

¿Cuántas veces el árbol floreció,

de verdad, para mi cumpleaños,

el día exacto, no antes,

ni después? La sustitución

de lo inmutable

por lo que cambia, por lo que evoluciona.

La sustitución de la imagen

por la tierra implacable. ¿Qué

es lo que sé de este lugar?

El papel de ese árbol confundido por

décadas con un bonsai, las voces

subiendo desde las canchas de tenis –

Los campos. Olor a pasto crecido, recién cortado.

Lo que se espera de un poeta lírico.

Miramos el mundo una sola vez, en la infancia.

El resto es memoria.

Louise Glück

Nostos

C’era un melo nell’orto – 

saranno stati

quarant’anni fa – dietro,

soltanto pascolo. I petali

del croco sull’erba umida.

Ero a quella finestra:

fine aprile. I fiori

di primavera nell’orto dei vicini.

Quante volte, davvero, l’albero

è fiorito per il mio compleanno,

esattamente quel giorno, non

prima, non dopo? Sostituzione

dell’immutabile

con quel che muta, che evolve.

Sostituzione dell’immagine

con la terra incessante. Cosa

so di questo luogo,

il ruolo dell’albero per decenni

sostituito da un bonsai, voci

che giungono dai campi da tennis –

Prati. Odore dell’erba alta, tagliata da poco. 

Come ci si aspetta da un poeta lirico.

Guardiamo il mondo una sola volta, nell’infanzia.

Il resto è ricordo.

Louise Glück

(da “Meadowlands”, traduzione di Bianca Tarozzi)

Nostos

C’era un melo nel giardino –

saranno stati quarant’anni fa – dietro,

solo prati. Distese

di crochi nell’erba umida.

Stavo a quella finestra:

fine aprile. Fiori primaverili

nel giardino del vicino.

Quante volte, davvero, l’albero

era fiorito il giorno del mio compleanno,

il giorno esatto, non

prima, non dopo? Sostituzione 

dell’immutabile 

per il mutevole, ciò che evolve.

Sostituzione dell’immagine

per la terra inesorabile. Che cosa

so di questo luogo,

il ruolo dell’albero per decenni

assunto da un bonsai, voci

che si elevano dai campi da tennis –

Campi. Odore dell’erba alta, appena tagliata.

Come uno si aspetta da un poeta lirico.

Guardiamo il mondo una volta, da piccoli.

Il resto è memoria.

Louise Glück

Traduzione: Fabiola Castellani

Yuvaya Dönüş

Bahçede bir elma ağacı vardı -

Bu kırk yıl evvel olmalı – ardında

alabildiğine çayırlar. Çiğdemler

ıslak çimlerde sürüklenen.

O pencerede duruyordu:

Nisan sonuydu. Bahar

çiçekleri komşunun bahçesinde.

Kaç kez çiçek açtı o ağaç,

tam o gün ama, doğum günümde,

daha önce ya da daha sonra değil?

Değişkenin, evrilenin

sabitle ikamesi.

Amansız yeryüzünün

imgeyle ikamesi. Ne biliyorum

bu yere dair,

ağaç rolünü on yıllardır

bir bonsai oynuyor, sesler

yükseliyor tenis kortlarından –

Tarlalar. Uzun çimenlerin kokusu, taze

biçilmiş.

Lirik bir şairden bekleneceği gibi.

Dünyaya bir kez çocukken bakarız.

Gerisi hatıradır.

Louise Glück

Çeviren: Nuray Önoğlu

Eve Dönüş  

Bahçede bir elma ağacı vardı  

kırk yıl kadar  önce olmalı — ardından, 

yalnızca çayır. Çiğdem 

çiçekleriyle bezeli ıslak çimler.

Pencerede dururdum:

Nisan sonu. Komşunun bahçesinde 

ilkbahar çiçekleri.

Sahi, kaç kere çiçek açtı şu ağaç  

doğum günümde,
tam o gün ama, ne önce ne de sonra,  

kaç kere? Değişkenin, 

evrilenin, 
durağanın yerine geçmesi. 

Acımasız dünyanın,  

düşlerin yerine geçmesi. Bildiklerim 

nedir, buraya dair, 

bir bonsai, ağaç rolünü üstleniyor 

onyıllardır, sesler yükseliyor,  

tenis sahalarından —

Tarlalar. Uzun çimenlerin kokusu, yeni biçilmiş. 

Çoşkulu bir şairden beklendiği gibi. 

Dünyaya bir kez çocukken bakarız, 

Hatıradır gerisi.

Louise Glück

Çeviren: Fahri Alpyürür

Photo by @as_it_is_____