Amparo / Federico García Lorca

Amparo

Amparo

¡qué sola estás en tu casa

vestida de blanco!

(Ecuador entre el jazmín

y el nardo).

Oyes los maravillosos

surtidores de tu patio,

y el débil trino amarillo

del canario.

Por la tarde ves temblar

los cipreses con los pájaros,

mientras bordas lentamente

letras sobre el cañamazo.

Amparo,

¡qué sola estás en tu casa,

vestida de blanco!

Amparo,

¡y qué difícil decirte:

yo te amo!

Federico García Lorca - Poema del cante jondo (1921-1922)

Amparo

Amparo,

how lonely you are in your house, 

dressed in white!

(Half-way between jasmine

and spikenard.)

You hear the marvellous 

fountains in your courtyard,

and the frail yellow trilling

of the canary.

In the evening you see

the cypresses shake with birds,

as you slowly embroider 

letters into the canvas.

 

Amparo,

how lonely you are in your house, 

dressed in white!

And Amparo, 

how hard to say:

I love you!

Federico García Lorca - Poem of the deep song (1921-1922)

Amparo

Nasıl da yalnızsın evinde 

Amparo,

aklara bürünmüşsün!

(Ekvator,

yaseminle sümbül arasında.)

Avlunun o eşsiz 

fıskiyelerini dinliyorsun 

ve kanaryanın sarı

inceden ötüşünü.

Akşama doğru selvilerin 

titrediğini görüyorsun kuşlarla, 

harfler işliyorsun usul usul 

kanaviçene.

Nasıl da yalnızsın evinde 

Amparo,

aklara bürünmüşsün!

Nasıl da güç 

Amparo

seni seviyorum! demek sana.

Federico García Lorca

Çeviri: Sait Maden

Photo by David Dubnitskiy