White Nights
No one here,
and the body says: whatever is said
is not to be said. But no one
is a body as well, and what the body says
is heard by no one
but you.
Snowfall and night. The repetition
of a murder
among the trees. The pen
moves across the earth: it no longer knows
what will happen, and the hand that holds it
has disappeared.
Nevertheless, it writes.
It writes: in the beginning,
among the trees, a body came walking
from the night. It writes:
the body's whiteness
is the color of earth. It is earth,
and the earth writes: everything
is the color of silence.
I am no longer here. I have never said
what you say
I have said. And yet, the body is a place
where nothing dies. And each night,
from the silence of the trees, you know
that my voice
comes walking toward you.
Paul Auster
(from Disappearances, Selected Poems Overlook Press)
Noches Blancas
No hay nadie aquí,
y el cuerpo dice: todo lo dicho
no debe ser dicho. Pero nadie
es un cuerpo igualmente, y lo que el cuerpo dice
nadie lo oye
excepto tú.
Nevada y noche. La repetición
de un asesinato
entre los árboles. La pluma
se mueve sobre la tierra: qué ocurrirá
lo ignora, y la mano que la sostiene
ha desaparecido.
No obstante, escribe.
Escribe: en el principio,
entre los árboles, un cuerpo vino caminando
desde la noche. Escribe:
la blancura del cuerpo
es del color de la tierra. Es tierra,
y la tierra escribe: todo
es del color del silencio.
Yo no estoy aquí. Nunca he dicho
lo que tú dices
que he dicho. Y, cada noche,
desde el silencio de los árboles, sabes
que mi voz
viene caminando hacia ti.
Paul Auster
Notti Bianche
Nessuno qui,
e il corpo dice: qualunque cosa si dica
non dev’essere detta. Ma nessuno
è anche un corpo, e ciò che dice il corpo
non è udito da nessuno
tranne te.
Nevicata e notte. La replica
di un omicidio
fra gli alberi. La penna
si muove attraverso la terra: non sa più
cosa accadrà, e la mano che la tiene
è scomparsa.
Eppure, scrive.
Scrive: al principio,
tra gli alberi, un corpo
è venuto a piedi dalla notte. Scrive:
il bianco del corpo
è il colore della terra. È terra,
e la terra scrive: tutto
è il colore del silenzio.
Io non sono più qui. Non ho mai detto
ciò che dici
che ho detto. Ma il corpo è un luogo
dove non muore niente. E ogni notte,
dal silenzio degli alberi, tu sai
che la mia voce
cammina verso te.
Paul Auster
Beyaz Geceler
Burada kimse yok
ve beden der her ne söylediyse
söylenmedi aslında. Kimse
bir beden değildir sadece ve bedenin
ne dediğini senden başka
kimse duymaz.
Kar yağışı, gece. Bir cinayetin
ezberden yinelenmesi
ağaçların arasında. Bir kalem
dolaşır dünyada: ne bulacağını
bilmez artık ve çoktan yitmiştir
kalemi tutan el.
Yine de yazar.
Başlangıçta
ağaçların arasından bir beden
yürüyüp gelmişti geceden
diye yazar. Yazar bedenin beyazlığı
dünyanın rengidir diye. O dünyadır
ve dünya, yazar her şey sessizlik rengindedir diye.
Artık yokum burada. Söylediğimi
söylediğin şeyleri hiç söylemedim.
Ve şimdi beden hiçbir şeyin
ölmediği bir yerdir. Bilirsin ki her gece
ağaçların sessizliğinden
yürür gelir sana sesim.
Paul Auster
Çeviren: Gökçenur Ç.
 |
| Bench in Snow. Central Park, 1933, by John Albok |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder