Ὁ Σεπτέμβρης τοῦ 1903
Τουλάχιστον μέ πλάνες ἂς γελιοῦμαι τώρα·
τήν ἄδεια τήν ζωή μου νά μή νιώθω.
Καί ἤμουνα τόσες φορές τόσο ϰοντά.
Καί πῶς παρέλυσα, ϰαί πῶς δειλίασα·
γιατί νά μείνω μέ ϰλειστά τά χείλη·
ϰαί μέσα μου νά ϰλαίει ἡ ἄδεια μου ζωή,
ϰαί νά μαυροφοροῦν οἱ ἐπιθυμίες μου.
Τόσες φορές τόσο ϰοντά νά εἶμαι
στά μάτια, ϰαί στά χείλη τά ἐρωτιϰά,
στ’ ὀνειρεμένο, τί ἀγαπημένο σῶμα.
Τόσες φορές τόσο ϰοντά να εἶμαι.
Κωνσταντίνος Καβάφης
September, 1903
At least let me now deceive myself with illusions
so as not to feel my empty life.
And yet I came so close so many times.
And yet how paralyzed I was, how cowardly;
why did I keep my lips sealed
while my empty life wept inside me,
my desires wore robes of mourning?
To have been so close so many times
to those sensual eyes, those lips,
to that body I dreamed of, loved.
To have been so close so many times.
Constantine P. Cavafy
Translation copyright © 1975, 1992 by Edmund Keeley and Philip Sherrard.
Il settembre del 1903
Almeno con inganni adesso illudermi…
Per non sentire la mia vita vuota.
Ero tanto vicino tante volte
quella paralisi, quella viltà…
Perché rimasi con le labbra chiuse,
e dentro me piangeva la mia vita vuota
e vestivano a bruno i desideri?
E tante volte ero tanto vicino
agli occhi, e alle labbra d’amore,
a quel sognato, a quell’amato corpo.
E tante volte ero tanto vicino.
Costantino Kavafis
Traduzione di Filippo Maria Pontani
da “Poesie Nascoste”, “Lo Specchio” Mondadori, 1974
Septiembre de 1903
Aunque sea con engaños, que me ilusione ahora:
pero que no sienta el vacío de mi vida.
Ha estado tan cerca tantas veces.
Mas cómo me paralizaba, cómo me intimidé;
cerrada permaneció mi boca;
llorando dentro de mí el alma vacía,
hundidos en el duelo mis deseos.
Tantas veces estuve tan cerca
de sus ojos, y de sus labios amorosos,
del soñado, del amado cuerpo.
Tantas veces estuve tan cerca.
Constantino Cavafis
Traducción de José María Álvarez
Eylül, 1903
Hiç değilse boş düşlerle kandırayım kendimi
hayatımın boş geçmediğine inanmak için
Kaç kez o kadar yaklaşmıştım da sana,
elim ayağıma dolanmıştı korkudan;
neden açamamıştım ağzımı,
boş hayatım içimde kan ağlar,
isteklerim yasa bürünürken?
Kaç kez o kadar yaklaşmışken
o istek dolu gözlere dudaklara,
düşlediğim o sevgili bedene
kaç kez o kadar yaklaşmışken.
Konstantinos Kavafis
Çeviri: Cevat Çapan
(Kavafis'ten Yüz Şiir & Bir Başka Deniz Bulamazsın / Helikopter Yayınları)
 |
| Selfie by Silia Psychi |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder