Factory / Nikola Vaptsarov

FACTORY

A factory. Clouds of smoke above.
The people — simple,
The life — hard, boring.
Life with the mask and greasepaint off —
Is a savage dog snarling.

You must tirelessly fight,
Must be tough and persist,
To extract from the teeth
Of the angry,
            bristling beast
A crust.

Slapping belts in the shed,
Screeching shafts overhead,
And the air is so stale
You can't easily
Deeply
Inhale.

Not far off the spring breeze
Rocks the fields, the sun calls . . .
Leaning skyward
               the trees
Shade —
The factory walls.

How unwanted,
              forgotten
And strange
            are the fields !
They
       have thrown in the dustbin
The sky and its dreams.
For to stray for a second
Or soften your heart,
Is to lose to no purpose
Your strong
            worker's
                    arm.

You must shout in the clatter
And din of machines
For your words
              to pass over
The spaces between.

I shouted for years —
An eternity . . .
I gathered the others too shouted in chorus —
The factory,
             the machinery
And the man
              in the farthest
                              darkest corner.

This shout forged an alloy of steel
And we armoured our life with its plate.
Just try putting
                 a spoke in the wheel —
It's your own hand you'll break.

You, factory,
Still seek to blind us
With smoke and soot
Layer on layer.
In vain! For you teach us to struggle,
We'll bring
The sun
Down to us here.

So many toil-blackened faces
Under your tyranny smart,
But one heart within you tirelessly
Beats with a thousand hearts.

Nikola Vaptsarov

Translated from the Bulgarian by Peter Tempest





Fábrica

Una fábrica, las nubes de humo por encima.
Las personas - simples,
La vida - es difícil, aburrido.
La vida con la máscara y la pintura de las grasa
Es un perro que gruñe salvaje.
Debe luchar sin descanso,
Debe ser duro y persistir,
Para extraer de los dientes
Del enojado,
bestia erizada
Una corteza.
Palmadas cinturones en el cobertizo,
Screeching ejes de arriba,
Y el aire es tan rancio
No se puede fácilmente
Profundamente
Inhalar.
No muy lejos de la brisa de la primavera
Rocas de los campos, el sol llama ...
inclinándose hacia el cielo
los árboles
Sombra
Las paredes de la fábrica.
¿Cómo no deseado,
olvidado
y extraño
son los campos!
Ellos
han tirado a la basura
El cielo y sus sueños.
Para alejarse de un segundo
O suavizar su corazón,
Es perder a ningún propósito
su fuerte
trabajador de
brazo.
Debe gritar en el ruido
Y DIN de máquinas
Por sus palabras
para pasar por encima
Los espacios entre.
Grité por años -
Una eternidad ...
Recogí los otros también gritaron en coro -
La fábrica,
la maquinaria
Y el hombre
en el más lejano,
rincón más oscuro.
Este grito forjó una aleación de acero
Y que armadura nuestra vida con su placa.
Sólo trate de poner
palos en la rueda -
Es su propia mano que va a romper.
Usted, fábrica,
Aún así tratar de cegarnos
Con el humo y el hollín,
Capa en capa.
¡En vano! Para que nos enseña a luchar.
Traeremos
El sol
Hasta nosotros aquí.
Demasiado
toil-ennegrecido
caras
Bajo su tiranía inteligente.
Pero un corazón dentro de ti sin descanso
Supera con mil corazones.

Nikola Vaptsarov





FABRİKA

Fabrika. Üstünde duman tüten bulutları.
İnsanlar -cahil
yaşam -zor, sıkıcı.
Maskesi ve boyalı yüzüyle yaşam,
hırlar vahşi bir köpek gibi.
Bıkmadan dövüşmelisin
güçlü, ısrarlı olmalısın.
Çekmelisin
açlığın
öfkeli hayvanının dişlerinden
bir kabuk ekmeği.

Uzak değil bahar meltemi
taşlar, tarlalar, güneşin çağrısı...
Göklere yaslanan ağaçların
fabrika duvarında
gölgeleri.
Nasıl yabancı,
nasıl unutulmuş
öylesine garip gelir bize şimdi
o tarlalar.
Onlar
atmışlar çöplüğe
mavi gökleri ve düşlerini.

Haykırmalısın,
makinelerin gürültüsünü
aşıp geçmeli
senin sözcüklerin,
Aşıp geçmeli
meydanları, bomboşluğu.
Ben haykırdım yıllarca
sonsuzca...
Bir araya topladım herkesi:
Fabrika
makineler
ve insan
o en uzak
karanlık köşede olanı.

Sen fabrika
sen sessizce bizi körelten
dumanla ve kurumla
üst üste
kibir içinde! Sen öğrettin bize mücadeleyi.
Getireceğiz
güneşi
indireceğiz yere.
Öylesine yorgunlukla kararmış yüzler
senin zulmünün, acının altında.
Fakat bir yürek içerde sen yorulmadan
atar bin yürekle birlikte.

Nikola Vaptsarov

Çeviri: İlhan Özdemirci

Motor Türküleri – Vaptsarov (Odak Şiir)

Halifax, 1937, by Bill Brandt