Julio de 1920
¡Oh, qué dolor el tener
versos en la lejanía
de la pasión, y el cerebro
todo manchado de tinta!
¡Oh, qué dolor no tener
la fantástica camisa
del hombre feliz: la piel
-alfombra del sol- curtida.
(Alrededor de mis ojos
bandadas de letras giran.)
¡Oh, qué dolor el dolor
antiguo de la poesía,
este dolor pegajoso
tan lejos del agua limpia!
¡Oh, dolor de lamentarse
por sorber la vena lírica!
¡Oh, dolor de fuente ciega
y molino sin harina!
¡Oh, qué dolor no tener
dolor y pasar la vida,
sobre la hierba incolora
de la vereda indecisa!
¡Oh, el más profundo dolor,
el dolor de la alegría,
reja que nos abre surcos
donde el llanto fructifica!
(Por un monte de papel
asoma la luna fría.)
¡Oh dolor de la verdad!
¡Oh dolor de la mentira!
Federico García Lorca
Crossroads
July 1920
Oh, what grief to have
poetry in the far-off distance
of passion, and my brain
all ink-stained!
Oh, what grief not to have
the fantasy shirt
of the happy man: my skin-
the sun's carpet-tanned!
(All around my eyes
flocks of writing whirl.)
Oh, what grief, the ancient
grief of poetry,
that contagious grief
so far from clear water!
Oh, the grief of lamenting
because you have imbibed the lyric vein!
Oh, the grief, like that of an obstructed fountain
or a flourless mill!
Oh, what grief not to have
grief, and to spend your life
on the colorless grass
of the undecided path!
Oh, that deepest grief,
the grief of joy,
a plowshare that opens furrows for us
where weeping germinates!
(Over a mountain of paper
the cold moon shows its face.)
Oh, the grief of truth!
Oh, the grief of falsehood!
Federico García Lorca
Translated by Stanley Appelbaum
Yol Kavşağı
Temmuz 1920
Ne acıdır şiirin
tutkudan uzak düşüp
beynin lekelenmesi
mürekkeple büsbütün!
Ne acıdır büyülü
bir gömlek olmaması
mutlu kişide: esmer
-güneş halısı— deri!
(Dönüyor gözlerimde
fırdolayı birçok harf.)
Ne acıdır o eski
şiirin acısı, ah,
duru sudan çok uzak
ve yapışkan acı bu!
Dehayı içmek için
dövünmenin acısı!
Kör kaynağın acısı
ve unsuz değirmenin!
Ah, acıyı bilmeden
yaşamanın acısı
belirsiz bir yoldaki
renksiz otlar üstünde!
Sevincin acısı, ah,
acının en derini,
bol ağıt ürününe
karıklar açan saban!
(Bir kâğıt tepesinden
eğiliyor, soğuk ay.)
Ah, gerçeğin acısı,
yalanın acısı, ah!
Federico García Lorca
Çeviri: Sait Maden
 |
| The Crossroads Ahead |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder