Las cosas
El bastón, las monedas, el llavero,
la dócil cerradura, las tardías
notas que no leerán los pocos días
que me quedan, los naipes y el tablero,
un libro y en sus páginas la ajada
violeta, monumento de una tarde
sin duda inolvidable y ya olvidada,
el rojo espejo occidental en que arde
una ilusoria aurora. ¡Cuántas cosas,
limas, umbrales, atlas, copas, clavos,
nos sirven como tácitos esclavos,
ciegas y extrañamente sigilosas!
durarán más allá de nuestro olvido;
no sabrán nunca que nos hemos ido.
Jorge Luis Borges
Elogio de la sombra (1969)
Things
My keychain, lock, spare coins, and cane,
the board on which these cards are spread,
the late reminders that will never get read
in these last few days of mine that remain,
a book inside of which is pressed
some violet, souvenir of a day grown rotten,
undeniable, unforgettable, and yet forgotten,
a ruby mirror facing west
in which burns the fiction of a morning sky.
Things! Windows, files, cups, maps, and staves,
all serving us like implicit slaves,
yet lacking vision and strangely sly.
Beyond our oblivion, these things labor on,
never noticing that we are gone.
Jorge Luis Borges
Translated from Spanish by Paul Weinfield, © 2013
Things (other english translation)
A cane, coins and a key ring,
The meek lock, the late, scribbled
Notes my remaining days won't
Read, the playing cards and the board,
A book and, between its pages, the withered
Violet, a monument to an evening
Doubtless unforgettable yet already forgotten,
The rufous sunset where a delusive dawn
Seethes. How many things,
Engravings, meters, atlases, wine cups, nails,
Waiting on us like docile slaves,
Things blind and oddly stealthy!
They'll last beyond our oblivion;
They'll never know we're long gone.
Jorge Luis Borges
Le cose
Le monete, il bastone, il portachiavi,
la pronta serratura, i tardi appunti
che non potranno leggere i miei scarsi
giorni, le carte da gioco e la scacchiera,
un libro e tra le pagine appassita
la viola, monumento d’una sera
di certo inobliabile e obliata,
il rosso specchio a occidente in cui arde
illusoria un’aurora. Quante cose,
atlanti, lime, soglie, coppe, chiodi,
ci servono come taciti schiavi,
senza sguardo, stranamente segrete!
Dureranno piú in là del nostro oblio;
non sapran mai che ce ne siamo andati.
Jorge Luis Borges
Traduzione di Francesco Tentori Montalto
(da “Elogio dell’ombra”, Einaudi, Torino, 1971)
Şeyler
Bastonum, cüzdanım, anahtarlığım,
İtaatkâr kilidim, eski notlarım
Okumaya vakit bulamadığım kitaplarım,
masa üstündeki oyun kartlarım, sayfaları
ezilmiş bir kitabım, ölgün menekşem,
öğleden sonra yapacağım unutulmaması
gereken işler, şu an unuttuğum,
Gün batımına bakan aynamdaki kızıl
güneş ışığının illüzyonu. Ne kadar
fazla şey, dosyalar, kapı eşikleri,
atlaslar, rüzgâr gözlükleri, çiviler,
Hizmet ederler bize bir kelime
dahi etmeden, tıpkı bir köle gibi,
gizemlice saklanmış perde.
Onlar var olacaklar yok oluşumuzun
ötesinde; ve asla öğrenemeyecekler
öldüğümüzü.
Jorge Luis Borges
Çeviri: Ömer Cem Demirci
 |
Jorge Luis Borges a Villa Palagonia, Bagheria, 1984.
Foto di Ferdinando Scianna |
