Were we not friends from childhood? / Emily Brontë

'Were we not friends from childhood?

Have I not loved thee long?

As long as thou, the solemn night,

Whose silence wakes my song.

'And when thy heart is resting

Beneath the church-aisle stone,

I shall have time for mourning,

And thou for being alone.'

Emily Brontë ~ (The Night; Wind)

“Non siamo amici dall’infanzia?

Non ti amo già da molto tempo?

Da quando tu hai amato la notte

il cui silenzio risveglia il mio canto.

 

“E quando il tuo cuore sarà adagiato

sotto la lapide di un cimitero

avrò tutto il tempo di rimpiangerti

e tu di stare sola”.

Emily Brontë ~ (Il vento notturno)

Traduzione di Loredana Foresta

“¿No fuimos amigos en la infancia?

¿No te he amado hace mucho tiempo?

Mientras tú, la noche solemne,

Mi canto despertabas con tu silencio.'

“Que cuando repose tu corazón

Bajo la fría lápida de cemento,

Yo tendré tiempo para el lamento,

Y tú para estar sola.”

Emily Brontë ~ (El viento nocturno)

Emily (2022)

Dans le crépuscule fané / Guillaume Apollinaire

Dans le crépuscule fané

Dans le crépuscule fané

Où plusieurs amours se bousculent

Ton souvenir gît enchaîné

Loin de nos ombres qui reculent

Ô mains qu'enchaîne la mémoire

Et brûlantes comme un bûcher

Où le dernier des phénix noire

Perfection vient se jucher

La chaîne s'use maille à maille

Ton souvenir riant de nous

S'enfuir l'entends-tu qui nous raille

Et je retombe à tes genoux

Guillaume Apollinaire

In the evening light that’s faded

In the evening light that’s faded

Where our several loves brush by

Your memory lies enchained

Far from our shades that die

O hands bound by memory

Burning like a funeral pyre

Where the last black Phoenix

Perfection comes to respire

Link by link the chain wears thin

Deriding us your memory

Flies ah hear it you who rail

I kneel again at your feet

(Vitam Impendere Amori: To Threaten Life for Love)

Guillaume Apollinaire

Translated by A.S. Kline

Bu solan alacakaranlıkta 

Bu solan alacakaranlıkta 

İtiş kakış bir yığın aşk 

Hatıran zincirli yerde yatmakta

Kaçışan karaltılarımızdan uzak

O eller hafıza zincire vurmuş

Üstüste odunlar gibi alevlerinde 

Kendi küllerinden doğan masaldaki kuş 

Neredeyse konup yanacak halde

Aşınırken halka halka zincir 

Hatıran gülerek ikimize 

Duy kaçar bizden bizimle eğlenir 

Kapanırım yeniden dizlerine 

Guillaume Apollinaire

Çeviri: Necati Cumalı

The Love of Life by Giuseppe Pellizza da Volpedo

The Unbearable Lightness of Being / Milan Kundera

"Nor had she ever asked herself the questions that plague human couples: Does he love me? Does he love anyone more than me? Does he love me more than I love him? Perhaps all the questions we ask of love, to measure, test, probe, and save it, have the additional effect of cutting it short. Perhaps the reason we are unable to love is that we yearn to be loved, that is, we demand something (love) from our partner instead of delivering ourselves up to him demand-free and asking for nothing but his company."

Milan Kundera ~ (The Unbearable Lightness of Being)

"Non si è mai posta quelle domande che torturano le coppie umane: mi ama? ha mai amato qualcuna più di me? mi ama più di quanto lo ami io? Forse tutte queste domande rivolte all'amore, che lo misurano, lo indagano, lo esaminano, lo sottopongono a interrogatorio, riescono anche a distruggerlo sul nascere. Forse non siamo capaci di amare proprio perchè desideriamo essere amati, vale a dire vogliamo qualcosa (l'amore) dall'altro invece di avvicinarci a lui senza pretese e volere solo la sua semplice presenza."  

Milan Kundera ~ (L'insostenibile leggerezza dell'essere)

"Jamás se ha planteado los interrogantes que torturan a las parejas humanas: ¿me ama?, ¿ha amado a alguien más que a mí?, ¿me ama más de lo que yo le amo a él? Es posible que todas estas preguntas que inquieren acerca del amor, que lo miden, lo analizan, lo investigan, lo interrogan, también lo destruyan antes de que pueda germinar. Es posible que no seamos capaces de amar precisamente porque deseamos ser amados, porque queremos que el otro nos dé algo (amor), en lugar de aproximarnos a él sin exigencias y querer sólo su mera presencia."

Milan Kundera ~ (La insoportable levedad del ser)

"Hiçbir zaman kendi kendine; insan çiftlerine yaşamı zehir eden soruları da sormamıştı: Beni seviyor mu? Benden daha çok sevdiği bir başkası var mı? Benim sevdiğimden daha çok seviyor mu beni? aşkı ölçmek, sınamak, denemek ve kurtarmak için aşka yönelttiğimiz bütün bu sorular belki de her şeyin yanısıra aşkı kısaltmaya da yarıyor. Belki de sevemememizin nedeni çok sevmek istememiz, yani karşımızdaki kişiden hiçbir istekte bulunmaksızın, ondan onunla birlikte olmaktan başka bir şey istemeksizin kendimizi ona verecek yerde ondan bir şey (aşk) talep etmemizdir."

Milan Kundera ~ (Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği)

The Unbearable Lightness of Being (1988)