Ô mon Bien! Ô mon Beau! Fanfare atroce où je ne trébuche point! chevalet féerique! Hourra pour l'œuvre inouïe et pour le corps merveilleux, pour la première fois! Cela commença sous les rires des enfants, cela finira par eux. Ce poison va rester dans toutes nos veines même quand, la fanfare tournant, nous serons rendu à l'ancienne inharmonie. Ô maintenant, nous si digne de ces tortures! rassemblons fervemment cette promesse surhumaine faite à notre corps et à notre âme créés: cette promesse, cette démence! L'élégance, la science, la violence! On nous a promis d'enterrer dans l'ombre l'arbre du bien et du mal, de déporter les honnêtetés tyranniques, afin que nous amenions notre très pur amour. Cela commença par quelques dégoûts et cela finit, — ne pouvant nous saisir sur-le-champ de cette éternité, — cela finit par une débandade de parfums.
Rires des enfants, discrétion des esclaves, austérité des vierges, horreur des figures et des objets d'ici, sacrés soyez-vous par le souvenir de cette veille. Cela commençait par toute la rustrerie, voici que cela finit par des anges de flamme et de glace.
Petite veille d'ivresse, sainte! quand ce ne serait que pour le masque dont tu nous as gratifié. Nous t'affirmons, méthode! Nous n'oublions pas que tu as glorifié hier chacun de nos âges. Nous avons foi au poison. Nous savons donner notre vie tout entière tous les jours.
Voici le temps des Assassins.
Arthur Rimbaud - (Les Illuminations, 1873-1875)
Morning of Drunkenness
O my Good! O my Beautiful! Appalling fanfare where I do not falter! rack of enchantmants! Hurrah for the wonderful work and for the marvelous body, for the first time! It began in the midst of children's laughter, with their laughter will it end. This poison will remain in all our veins even when, the fanfare turning, we shall be given back to the old disharmony. O now may we, so worthy of these tortures! fervently take up the superhuman promise made to our created body and soul: that promise, that madness! Elegance, science, violence! They promised to bury in darkness the tree of good and evil, to deport tyrannic respectability so that we might bring hither our very pure love. It began with a certain disgust and it ends, - unable to grasp this eternity, - it ends in a riot of perfumes.
Laughter of children, discretion of slaves, austerity of virgins, loathing of faces and objects here, holy be all of you in memory of this vigil. It began with every sort of boorishness, behold it ends with angels of flame and ice.
Little drunken vigil, holy! if only because of the mask you have bestowed on us. We pronounce you, method! We shall not forget that yesterday you glorified each one of our ages. We have faith in the poison. We know how to give our whole life every day.
Now is the time of the Assassins.
Arthur Rimbaud - (Illuminations, 1873-1875)
Mañana de embriaguez
¡Oh mi Bien! ¡Oh mi Bello! ¡Charanga atroz en la que ya no tropiezo! ¡Mágico potro de tormento! ¡Hurra por la obra inaudita y por el cuerpo maravilloso, por la primera vez! Empezó bajo las risas de los niños, acabará por ellas. Este veneno ha de permanecer en todas nuestras venas aun cuando, agriada la fanfarria, seamos devueltos a la antigua armonía. ¡Oh, ahora nosotros, tan digno de estas torturas!, recojamos fervientemente esta sobrehumana promesa hecha a nuestro cuerpo y a nuestra alma creados: ¡esa promesa, esa demencia! ¡La elegancia, la ciencia, la violencia! Se nos ha prometido enterrar en la sombra el árbol del bien y del mal, deportar las honestidades tiránicas, con el fin de que trajésemos nuestro purísimo amor. Empezó con ciertas repugnancias y acabó, -al no poder agarrar en el acto esa eternidad, - acabó por una desbandada de perfumes.
Risa de niños, discreción de esclavos, austeridad de vírgenes, horror por las figuras y los objetos de aquí, ¡sacrosantos seáis por el recuerdo de esta vigilia! Empezaba con la mayor zafiedad, y concluye por ángeles de llama y de hielo.
Breve vigilia de embriaguez, ¡santa!, aunque sólo fuera por la máscara con que nos has gratificado. ¡Nosotros te afirmamos, método! No olvidamos que ayer has glorificado cada una de nuestras edades. Tenemos fe en el veneno. Sabemos dar nuestra vida entera todos los días.
He aquí el tiempo de los Asesinos.
Arthur Rimbaud - (Iluminaciones, 1873-1875)
Mattinata d'Ebbrezza
O mio Bene! O mio Bello! Fanfara atroce in cui non vacillo! Cavalletto fiabesco! Urrà per l'opera inaudita e per il corpo meraviglioso, per la prima volta! Cominciò fra le risate dei bambini, finirà per causa loro. Que- sto veleno resterà in tutte le nostre vene anche quando, passata la fanfara, saremo restituiti all'antica disar- monia. Oh adesso noi così degni di queste torture! riuniamo con fervore questa promessa sovrumana, que- sta demenza! L'eleganza, la scienza, la violenza! Ci è stato promesso di seppellire nell'ombra l'albero del be- ne e del male, di deportare le onestà tiranniche, affinché recassimo il nostro purissimo amore. Cominciò con qualche nausea e finì, - non potendo impadronirci subito di quella eternità, - finì con uno stordimento di profumi.
Risate di bambini, discrezione degli schiavi, austerità delle vergini, orrore dei volti e degli oggetti di qui, siate consacrati dal ricordo di questa veglia. Era cominciata in completa rozzezza, ed ecco che finisce fra an- geli di fiamma e di ghiaccio.
Piccola veglia d'ebbrezza, santa! non fosse altro che per la maschera di cui ci hai gratificato. Noi ti affer- miamo, metodo! Non dimentichiamo che ieri hai glorificato ciascuna delle nostre età. Noi abbiamo fede nel veleno. Sappiamo donare la nostra vita intera tutti i giorni.
Ecco il tempo degli Assassini.
Arthur Rimbaud - (Illuminazioni, 1873-1875)
Esriklik Sabahı
Ey benim İyim! Ey benim Güzelim! Hiç sendeletmiyor beni korkunç savaş havası! Perili işkence sehpası! Yaşasın benzersiz yapıt ve yaşasın eşsiz beden, yaşasın ilk kez! Çocukların gülüşüyle başladı bu, bitecek onlarla. Bütün damarlarımızda kalacak bu zehir, mızıka gidip eski uyumsuzluğumuz geri dönse bile. Ey şimdi, bu işkencelere bunca layık biz! Birleştirelim tutkuyla, yaratılmış bedenimize ve ruhumuza yapılan bir üst insan vaadini: Bu vaadi, bu çılgınlığı. İncelik, bilim, şiddet! Yaratalım diye o alabildiğine katıksız aşkımızı, iyilik ve kötülük ağacını karanlığa gömmek, zorba dürüstlükleri sürgüne göndermek sözü verilmişti bize. Birtakım tiksintilerle başladı bu ve bitiyor, -bu sonsuzluğu hemen ele geçiremediğimiz için,- bitiyor işte bir kokular bozgununda.
Çocukların gülüşü, kölelerin ağırbaşlılığı, bakirelerin sertliği, ürkünçlüğü çevredeki yüzlerin ve nesnelerin, kutsasın sizi bu uyanıklığın anısı. Türlü hödüklükle başlamıştı, bakın bitiyor işte alev ve buz perileriyle.
Kısacık esrime uyanıklığı, kutsal uyanıklık! Ama keşke ödül olarak verdiğin o maske için olmuş olsaydı yalnızca. Seni doğruluyoruz, yöntem! Ömürlerimizi yücelttiğini unutmuyoruz dün hepimizin. İnancımız var zehire. Her gün nasıl vereceğimizi biliyoruz, yaşamımızı tümüyle.
İşte *Haşhaşiler çağı.
Arthur Rimbaud - (Ben Bir Başkasıdır)
*Haşhaşiler, esrar içirilerek suça yöneltildikleri için, Şeyhülcebel (Hasan İbn Al-Sabbah. Ölümü: 1124, Alamut, İran) denen şeyhin müritlerine verilen ad.
 |
| Dream of a Eunuch, 1874, by Jean-Jules-Antoine Lecomte du Nouÿ |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder