Embers / Sándor Márai

"There are very few people whose words correspond exactly to the reality of their lives. It may be the rarest thing there is." 

Sándor Márai ~ (Embers)

"Son muy pocas las personas cuyas palabras concuerdan con su existencia. Cuando eso sucede, se produce una de las maravillas más raras de la vida."

Sándor Márai ~ (El último encuentro)

"Yaşamlarındaki gerçeklerle kelimeleri örtüşen çok az insan vardır. Belki de bu, hayattaki en nadir şeydir." 

Sándor Márai ~ (Yürek Yangını)

Photo by Anja Bührer

Wuthering Heights / Emily Brontë

"He’s more myself than I am. Whatever our souls are made of, his and mine are the same."

Emily Brontë ~ (Wuthering Heights)

"El es más yo de lo que yo misma soy. De lo que sea que estén hechas nuestras almas, la suya y la mía son la misma."

Emily Brontë ~ (Cumbres Borrascosas)

"Lui è me più di me stessa. Di qualunque cosa siano fatte le nostre anime, la sua e la mia sono le stesse."

Emily Brontë ~ (Cime tempestose)

"Parce qu'il est plus moi-même que je ne le suis. Je ne sais de quoi l'âme est faite, mais la sienne et la mienne sont pareilles."

Emily Brontë ~ (Les Hauts de Hurle-Vent)

"O benim, benden öte bir parçam. İkimizin nasıl bir ruhu var bilmiyorum ama onunkiyle benimki birbirinin aynı."

Emily Brontë ~ (Uğultulu Tepeler)

Peter O'Toole and Romy Schneider on the set of
"What's New Pussycat", 1965, by Giancarlo Botti

She was beautiful, ... / F. Scott Fitzgerald

"She was beautiful, but not like those girls in magazines. She was beautiful, for the way she thought. She was beautiful, for the sparkle in her eyes when she talked about something she loved. She was beautiful, for her ability to make other people smile, even if she was sad. No, she wasn't beautiful for something as temporary as her looks. She was beautiful, deep down to her soul. She is beautiful."

F. Scott Fitzgerald

"Ella era hermosa, pero no como esas chicas en las revistas. Ella era hermosa, por la forma en que pensaba. Ella era hermosa, por el brillo en sus ojos cuando hablaba de algo que amaba. Ella era hermosa, por su capacidad de hacer sonreír a otras personas, incluso si estaba triste. No, ella no era bella por algo tan temporal como su aspecto. Ella era hermosa, en el fondo de su alma. Ella era hermosa."

F. Scott Fitzgerald

"Era bella, ma non come quelle ragazze sulle riviste. Era bella, con il suo modo di pensare. Era bella, con le scintille nei suoi occhi quando parlava di qualcosa che amava. Era bella, per la sua capacità di far sorridere le persone intorno a lei, anche se era triste. No, non era bella per qualcosa di così effimero come il suo aspetto. Era bella, nel profondo della sua anima. Era bella."

F. Scott Fitzgerald

"Elle était belle, mais pas comme ces filles dans les magazines. Elle était belle, dans sa façon de penser. Elle était belle, pour l'étincelle dans ses yeux lorsqu'elle parlait de quelque chose qu'elle aimait. Elle était belle, pour sa capacité à faire sourire les personnes autour d'elle, même si elle était triste. Non, elle n'était pas belle pour quelque chose de si éphémère que son apparence. Elle était belle, profondément, dans son âme. Elle était belle."

F. Scott Fitzgerald

Stefania Sandrelli in Seduced and Abandoned
"Sedotta e abbandonata" (1964).

Anche questa mattina mi sono svegliato / Nazim Hikmet

Anche questa mattina mi sono svegliato

Anche questa mattina mi sono svegliato

e il muro la coperta i vetri la plastica il legno

si son buttati addosso a me alla rinfusa

e la luce d’argento annerito della lampada

mi si è buttato addosso anche un biglietto di tram

e il giallo della parete e tre righe di scritto

e la camera d’albergo e questo paese nemico

e la metà del sogno caduta da questo lato s’è spenta

mi si è buttata addosso la fronte bianca del tempo

e i ricordi più vecchi e la tua assenza nel letto

e la nostra separazione e quello che siamo

mi sono svegliato anche questa mattina e ti amo.

(Berlino, 1961)

Nazim Hikmet

Traduzione di Joyce Lussu

[da “In esilio”]

[da “Nazim Hikmet, Poesie d’amore”, “Lo Specchio” Mondadori, 1963.]

https://poesiainrete.com/2019/08/23/anche-questa-mattina-mi-sono-svegliato-nazim-hikmet/





Uyandım bu sabah da

Uyandım bu sabah da

ve yürüdü üstüme doğru karmakarışık:

duvar, battaniye, cam ve plastik ve tahta

ve tavana vuran kararmış gümüşten ışık.

Ve yürüdü üstüme bir tıramvay bileti

ve düşümün bu yana düşüp sönen yarısı

ve otel odası denen düşman memleketi,

bir şiirden üç satır ve bir saman sarısı.

Yürüdü üstüme doğru ak alnıyla zaman

ve anılar yağmurlu ve boşluğun yatakta

ve haber ikimizden ve ayrılığımızdan.

Uyandım bu sabah da.

(6 Eylül 1960)

Nâzım Hikmet

Kaynak: Son Şiirleri, Nâzım Hikmet Ran, Adam Yayıncılık.

Matin place du Capitole, Toulouse, France, 1961,
par Jean Dieuzaide

How wrong is it for a woman ... / Anaïs Nin

"How wrong is it for a woman to expect the man to build the world she wants, rather than to create it herself?" ~ Anaïs Nin

"Quelle erreur pour une femme d'attendre que l'homme construise le monde qu'elle veut, au lieu de le créer elle-même." ~ Anaïs Nin

"Quanto sbaglia la donna ad aspettarsi che l'uomo costruisca il mondo che essa desidera, invece di mettersi all'opera e crearselo da sola." ~ Anaïs Nin

"Que equivocado es para una mujer esperar que el hombre construya el mundo que ella quiere, en lugar de crearlo ella misma." ~ Anaïs Nin

"Bir kadının yapabileceği en büyük hata; hayalini kurduğu dünyayı kendisi elde edebilecekken, bir erkeğin yaratmasını istemektir." ~ Anaïs Nin

Photo by Alex Vanzetti

Notes of a Dirty Old Man / Charles Bukowski

"I was drunk. I walked away back towards my room. It was high New Orleans moon. I kept walking towards my room and soon the tears came, a great wash of tears in the moonlight. and then they stopped and I could feel the tear-water drying on my face, stretching the skin. when I got to my room I didn’t bother with the light, got my shoes off, my socks off, and fell back on the bed without Elsie, my beautiful black whore, and then I slept, I slept through the sadness of everything and when I awakened I wondered what the next town would be, the next job. I got up, put on my shoes and socks, and went out for a bottle of wine. the streets didn’t look very good, they seldom did. it was a structure planned by rats and men and you had to live within it and die within it. but like a friend of mine once said “nothing was ever promised you, you signed no contract.” I walked into the store for my wine."

Charles Bukowski ~ (Notes of a Dirty Old Man / 1969)

"Yo estaba borracho. me alejé de allí, me fui a mi habitación. la luna de Nueva Orleans brillaba arriba, muy alta. seguí camino de mi casa y pronto llegaron las lágrimas. un gran chorreo de lágrimas a la luz de la luna. luego pararon y pude sentir el agua-lágrima secárseme en la cara, estirando la piel. cuando llegué a mi habitación no me molesté en encender la luz. quité zapatos, quité calcetines y me tumbé en la cama sin Elsie, mi linda puta negra, y luego me dormí, crucé dormido la tristeza de todo y cuando desperté me pregunté cuál sería la próxima ciudad, el próximo trabajo. me levanté, zapatos, calcetines y salí a por una botella de vino. las calles no tenían muy buen aspecto, pocas veces lo tenían. la calle era una estructura planeada para ratas y hombres y tenías que vivir y que morir en ella. pero como dijo una vez un amigo mío: «nunca se te prometió nada, no firmaste ningún contrato». entré en la bodega a por el vino." 

Charles Bukowski ~ (Escritos de un viejo indecente / 1969)

"Sarhoştum, odama doğru yürüdüm, dolunay vardı New Orleans'da. bir süre yürüdüm ve yaşlar akmaya başladı, ay ışığında bir gözyaşı seli. sonra kesildi, yaşların yüzümde kuruduklarını hissedebiliyordum, cildim geriliyordu, odama girdiğimde ışığı yakmadım; ayakkabılarımı ve çoraplarımı çıkarıp yatağa bıraktım kendimi. Elsie, harikulade zenci fahişem benim, ve uyudum, her şeye sinmiş hüznün içinden uyudum, uyandığımda şimdi sırada hangi kent var, diye geçirdim içimden, hangi iş? kalktım, çoraplarımı ve ayakkabılarımı giyip bir şişe şarap almaya çıktım, iyi görünmüyordu sokaklar, genellikle görünmezler, insanlar ve fareler tarafından planlanmışlardı sanki ve siz onlarda yaşamak ya da ölmek zorundaydınız. ama bir dostumun bir keresinde bana dediği gibi, "sana hiçbir şey vadedilmedi, sözleşmen yok." şarabımı almak için dükkana girdim."

Charles Bukowski ~ (Pis Moruğun Notları / 1969)

Çevirmen: Avi Pardo / Parantez Yayınları

Charles Bukowski reading at the Sweetwater, 1980.

And Our Faces, My Heart, Brief as Photos / John Berger

"What reconciles me to my own death more than anything else is the image of a place: a place where your bones and mine are buried, thrown, uncovered, together. They are strewn there pell-mell. One of your ribs leans against my skull. A metacarpal of my left hand lies inside your pelvis. (Against my broken ribs your breast like a flower.) The hundred bones of our feet are scattered like gravel. It is strange that this image of our proximity, concerning as it does mere phosphate of calcium, should bestow a sense of peace. Yet it does. With you I can imagine a place where to be phosphate of calcium is enough."

John Berger ~ (And Our Faces, My Heart, Brief as Photos)

"Lo que más me reconcilia con mi propia muerte es la imagen de un lugar: un lugar en el que tus huesos y los míos sean sepultados, tirados, desenterrados juntos. Allí estarán desperdigados en confuso desorden. Una de tus costillas reposa contra mi cráneo. Un metacarpio de mi mano izquierda yace dentro de tu pelvis [Como una flor, recostado en mis costillas rotas, tu pecho]. Los cientos de huesos de nuestros pies, esparcidos contra la grava. No deja de ser extraño que esta imagen de nuestra proximidad, que no representa sino mero fosfato de calcio, me confiera un sentimiento de paz. Pero así es. Contigo puedo imaginar un lugar en donde ser fosfato de calcio es suficiente."

John Berger ~ (Y nuestros rostros, mi vida, breves como fotos)

"Ciò che più di ogni altra cosa mi riconcilia con la mia stessa morte è l’immagine di un luogo: un luogo dove le tue ossa e le mie sono sepolte, gettate, messe a nudo, insieme. Vi sono disseminate alla rinfusa. Una delle tue costole poggia contro il mio cranio. Un metacarpo della mia mano sinistra si trova all’interno del tuo bacino. (Contro le mie costole spezzate il tuo seno simile a un fiore.) Le cento ossa dei nostri piedi sono sparpagliate come ghiaia. È strano che questa immagine della nostra prossimità, pur parlando di semplice fosfato di calcio, debba procurarmi un senso di pace. Eppure è così. Con te riesco a immaginare un luogo dove essere fosfato di calcio mi basta."

John Berger ~ (E i nostri volti, amore mio, leggeri come foto)

"Kendi ölümümle beni en çok uzlaştıran şey bir düşünce, senin ve benim kemiklerimin birlikte gömülüp dağıldığı, çırılçıplak kaldığı bir yer düşüncesi. Kemiklerimizin ortalığa saçılmış darmadağın yattıkları bir yer. Kaburga kemiklerinden biri kafatasıma dayalı. Sol el kemiklerimden biri kalça kemiğinin içine girmiş. (Kırık kaburga kemiklerimin üstünde göğsün bir çiçek gibi.) Ayak kemiklerimiz, yüzlercesi darmadağın. İç içeliğimizi böyle imgeleyişimin, yalnızca kalsiyum fosfattan oluşsa da, huzur verici olması garip. Ama öyle. Seninle olduktan sonra, kalsiyum fosfat bile olmanın yeteceği bir yer düşünüyorum."

John Berger ~ (Ve Yüzlerimiz, Kalbim, Fotoğraflar Kadar Kısa Ömürlü)

Çevirmen: Zafer Aracagök / Metis Yayınları

Photo by Tim Redu

An der sonngewohnten Straße / Rainer Maria Rilke

An der sonngewohnten Straße

An der sonngewohnten Straße, in dem

hohlen halben Baumstamm, der seit lange

Trog ward, eine Oberfläche Wasser

in sich leis erneuernd, still′ ich meinen

Durst: des Wassers Heiterkeit und Herkunft

in mich nehmend durch die Handgelenke.

Trinken schiene mir zu viel, zu deutlich;

aber diese wartende Gebärde

holt mir helles Wasser ins Bewußtsein.

Also, kämst du, braucht ich, mich zu stillen,

nur ein leichtes Anruhn meiner Hände,

sei′s an deiner Schulter junge Rundung,

sei es an den Andrang deiner Brüste.

[Muzot, Anfang Juni 1924]

Rainer Maria Rilke

Along the Sun-Drenched Roadside

Along the sun-drenched roadside, from the great

hollow half-treetrunk, which for generations

has been a trough, renewing in itself

an inch or two of rain, I satisfy

my thirst: taking the water's pristine coolness

into my whole body through my wrists.

Drinking would be too powerful, too clear;

but this unhurried gesture of restraint

fills my whole consciousness with shining water.

Thus, if you came, I could be satisfied

to let my hand rest lightly, for a moment,

lightly, upon your shoulder or your breast.

[Muzot, early June 1924]

Rainer Maria Rilke

Translated by Stephen Mitchell

Sulla via sempre assolata

Sulla via sempre assolata, nel

mezzo tronco cavo che da tempo

divenne abbeveratoio, e uno specchio d’acqua

in sé rinnova in sordina, sazio la mia

sete: limpidezza e origine dell’acqua

assorbendo in me dai polsi.

Bere parrebbe troppo, troppo esplicito;

ma questo gesto d’attesa

mi porta acqua chiara alla coscienza. 

Così, se tu venissi, basterebbe, a saziarmi,

il posarsi leggero delle mie mani

sulla fresca curva della tua spalla,

o dove colmi premono i tuoi seni.

Rainer Maria Rilke

[da  “Ultime poesie”, giugno 1924]

Photo by David Dubnitskiy

Dime / Jorge Luis Borges

Dime

Dime por favor donde no estás

en qué lugar puedo no ser tu ausencia

dónde puedo vivir sin recordarte,

y dónde recordar, sin que me duela.

Dime por favor en que vacío,

no está tu sombra llenando los centros;

dónde mi soledad es ella misma,

y no el sentir que tú te encuentras lejos.

Dime por favor por qué camino,

podré yo caminar, sin ser tu huella;

dónde podré correr no por buscarte,

y dónde descanzar de mi tristeza.

Dime por favor cuál es la noche,

que no tiene el color de tu mirada;

cuál es el sol, que tiene luz tan solo,

y no la sensación de que me llamas.

Dime por favor donde hay un mar,

que no susurre a mis oídos tus palabras.

Dime por favor en qué rincón,

nadie podrá ver mi tristeza;

dime cuál es el hueco de mi almohada,

que no tiene apoyada tu cabeza.

Dime por favor cuál es la noche,

en que vendrás, para velar tu sueño;

que no puedo vivir, porque te extraño;

y que no puedo morir, porque te quiero.

Jorge Luis Borges

Tell me

Tell me please where you are not

in which place I can not be your absence

Where can I live without remembering you?

and where to remember, without it hurting me.

Tell me please in which emptiness

your shadow is not filling the centers;

where my loneliness is itself,

and not the feeling that you are far away.

Please tell me which way

I will be able to walk, without being your footprint;

where I can run not to look for you,

and where to rest from my sadness.

Tell me please what is the night,

that does not have the color of your look;

What is the sun, that has only light,

and not the feeling that you call me.

Tell me please where there is a sea

Don't whisper your words in my ears.

Please tell me in which corner

no one will be able to see my sadness;

tell me which is the hole in my pillow,

that does not support your head.

Tell me please what is the night,

in which you will come, to watch over your dream;

that I can't live, because I miss you;

and that I can't die, because I love you.

Jorge Luis Borges

Nu à Quebec. 1977,
by Lucien Clergue (1934 - 2014)