En Viena hay diez muchachas,
un hombro donde solloza la muerte
y un bosque de palomas disecadas.
Hay un fragmento de la mañana
en el museo de la escarcha.
Hay un salón con mil ventanas.
¡Ay, ay, ay, ay!
Toma este vals con la boca cerrada.
Este vals, este vals, este vals,
de sí, de muerte y de coñac
que moja su cola en el mar.
Te quiero, te quiero, te quiero,
con la butaca y el libro muerto,
por el melancólico pasillo,
en el oscuro desván del lirio,
en nuestra cama de la luna
y en la danza que sueña la tortuga.
¡Ay, ay, ay, ay!
Toma este vals de quebrada cintura.
En Viena hay cuatro espejos
donde juegan tu boca y los ecos.
Hay una muerte para piano
que pinta de azul a los muchachos.
Hay mendigos por los tejados.
Hay frescas guirnaldas de llanto.
¡Ay, ay, ay, ay!
Toma este vals que se muere en mis brazos.
Porque te quiero, te quiero, amor mío,
en el desván donde juegan los niños,
soñando viejas luces de Hungría
por los rumores de la tarde tibia,
viendo ovejas y lirios de nieve
por el silencio oscuro de tu frente.
¡Ay, ay, ay, ay!
Toma este vals del "Te quiero siempre".
En Viena bailaré contigo
con un disfraz que tenga
cabeza de río.
¡Mira qué orilla tengo de jacintos!
Dejaré mi boca entre tus piernas,
mi alma en fotografías y azucenas,
y en las ondas oscuras de tu andar
quiero, amor mío, amor mío, dejar,
violín y sepulcro, las cintas del vals.
Federico García Lorca - Poeta en Nueva York (1929-1930)
LITTLE VIENNESE WALTZ
In Vienna there are ten little girls,
a shoulder for death to cry on,
and a forest of dried pigeons.
There is a fragment of tomorrow
in the museum of winter frost.
There is a thousand-windowed dance hall.
Ay, ay, ay, ay!
Take this close-mouthed waltz.
Little waltz, little waltz, little waltz,
of itself, of death, and of brandy
that dips its tail in the sea.
I love you, I love you, I love you,
with the armchair and the book of death,
down the melancholy hallway,
in the iris's darkened garret,
in our bed that was once the moon's bed,
and in that dance the turtle dreamed of.
Ay, ay, ay, ay!
Take this broken-waisted waltz.
In Vienna there are four mirrors
in which your mouth and the echoes play.
There is a death for piano
that paints the litde boys blue.
There are beggars on the roof.
There are fresh garlands of tears.
Ay, ay, ay, ay!
Take this waltz that dies in my arms.
Because I love you, I love you, my love,
in the attic where the children play,
dreaming ancient lights of Hungary
through the noise, the balmy afternoon,
seeing sheep and irises of snow
through the dark silence of your forehead.
Ay, ay, ay, ay!
Take this "I will always love you" waltz.
In Vienna I will dance with you
in a costume with a river's head.
See how the hyacinths line my banks!
I will leave my mouth between your legs,
my soul in photographs and lilies,
and in the dark wake of your footsteps,
my love, my love, I will have to leave
violin and grave, the waltzing ribbons.
Federico García Lorca
Translator: Greg Simon & Steven F. White
PETITE VALSE VIENNOISE
À Vienne il y a dix jeunes filles,
une épaule où sanglote la mort
et un bois de colombes empaillées,
Il y a un fragment de matin
au musée du givre.
Il y a un un salon à mille fenêtres.
Ay, ay, ay, ay !
Prends cette valse la bouche fermée.
Cette valse, valse, valse
De oui, de mort et de cognac,
Qui mouille sa traîne dans la mer.
Je t’aime, t’aime, t’aime,
avec le fauteuil et le livre mort,
dans le couloir mélancolique,
au grenier sombre de l’iris,
dans notre lit de la lune
et par la danse que rêve la tortue.
Ay, ay, ay, ay !
Prends cette valse aux reins cambrés.
À Vienne il y a quatre miroirs
où jouent ta bouche et les échos.
Il y a une mort pour piano
qui peint en bleu les jeunes gars.
Il y a des mendiants sur les toits.
Il y a de fraîches guirlandes de pleurs.
Ay, ay, ay, ay !
Prends cette valse qui meurt dans mes bras.
Parce que je t’aime, je t’aime, amour,
dans le grenier où vont jouer les enfants,
rêvant de vieux lustres de Hongrie
dans la rumeur du tendre après-midi,
voyant des brebis et des iris de neige
dans le silence obscur de ton front.
Ay, ay, ay, ay !
Je prends la valse « Je t’aime toujours. »
À Vienne, je danserai avec toi
dans un déguisement qui aura
une tête de fleuve.
Vois mes rives de jacinthes !
Je laisserai ma bouche entre tes jambes,
mon âme dans des lis et des photographies
et dans la vague obscure de ta démarche
je veux, mon amour, mon amour, laisser,
violon et sépulcre, les rubans de la valse.
Federico García Lorca
Traduit de : Pequeño vals vienés par Pierre Darmangeat. Dans : Poésies 111 / Federico García Lorca, Gallimard, 1968, (Poésie).
PICCOLO VALZER VIENNESE
A Vienna ci sono dieci ragazze,
una spalla dove piange la morte
e un bosco di colombe disseccate.
C'e' un frammento del mattino
nel museo della brina.
C'è un salone con mille vetrate.
Ahi! Ahi! Ahi! Ahi!
Prendi questo valzer con la bocca chiusa.
Questo valzer, questo valzer, questo valzer,
di sì, di morte e di cognac
che si bagna la coda nel mare.
Io ti amo, io ti amo, io ti amo
con la poltrona e con il libro morto,
nel malinconico corridoio,
nell'oscura soffitta del giglio,
nel nostro letto della luna,
nella danza che sogna la tartaruga.
Ahi! Ahi! Ahi! Ahi!
Prendi questo valzer dalla spezzata cintura.
A Vienna ci sono quattro specchi,
vi giocano la tua bocca e gli echi.
C'è una morte per pianoforte
che tinge d'azzurro i giovanotti.
Ci sono mendichi sui terrazzi. E
fresche ghirlande di pianto.
Ahi! Ahi! Ahi! Ahi!
Prendi questo valzer che spira fra le mie braccia.
Perchè io ti amo, ti amo, amore mio,
nella soffitta dove giocano i bambini,
sognando vecchie luci d'Ungheria
nel mormorio di una sera mite,
vedendo agnelli e gigli di neve
nell'oscuro silenzio delle tue tempie.
Ahi! Ahi! Ahi! Ahi!
Prendi questo valzer del "Ti amo per sempre".
A Vienna ballerò con te
con un costume che abbia la testa di fiume.
Guarda queste mie rive di giacinti!
Lascerò la mia bocca tra le tue gambe,
la mia anima in foto e fiordalisi,
e nelle onde oscure del tuo passo io voglio,
amore mio, amore mio, lasciare,
violino e sepolcro, i nastri del valzer.
Federico García Lorca
KÜÇÜK VİYANA VALSİ
Viyana’da var on küçük kız
üstünde ölüm ağlasın diye bir omuz
ve kurutulmuş güvercinlerden bir ağaçlık.
Bir kırıntısı var yarının
müzesinde kış ayazının.
Bir dans salonu bin-pencereli.
Ay, ay, ay, ay!
Al bu ağzı-kapalı valsi.
Küçük valsi, küçük valsi, küçük valsi,
kendisinden, ölümden, ve brendiden
kuyruğunu denize batırmış.
Seviyorum seni, seviyorum seni, seviyorum seni,
ölümün koltuğuyla ve kitabıyla
melankoli geçitinin altında,
süsen çiçeğinin karanlık çatı katında,
bir zamanlar ayın yatağı olan yatağımızda,
ve kaplumbağanın düşlediği o dansta.
Ay, ay, ay, ay!
Al bu kırık-belli valsi
Viyana’da var on ayna
içlerinde senin ağzın ve yankıların çalar.
Bir ölüm var piyano için
küçük öğlan çocuklarını maviye boyayan.
Dilenciler var damda.
Taze çelenkler var gözyaşlarından.
Ay, ay, ay, ay!
Al bu kollarımda ölen valsi.
Çünkü seviyorum seni, seviyorum seni, sevgili,
çocukların oynadığı tavan arasında,
düşleyerek eski zaman ışıklarını Macaristanın
şeker gibi bir öğleden sonranın gürültüsü arasında,
farkına vararak kuzunun ve kardan süsen çiçeklerinin
arasından alnının karanlık sessizliğinin.
Ay, ay, ay, ay!
Al bu” Herzaman seveceğim seni” valsini.
Viyana’da dans edeceğim seninle
bir nehrin başından bir giysiyle.
Bak sümbüller nasıl sıralanır kenarlarımda!
Ağzımı bırakacağım bacaklarının arasında,
ruhumu fotoğraflarda ve zambaklarda,
ve karanlık dümen suyunda ayak seslerinin,
sevgilim, sevgilim, kalacağım bırakmak zorunda
kemanı, mezarı, ve vals yapan şeritleri.
Federico García Lorca
 |
| From a German New mag, by Thomas Patrick John Anson, 5th Earl of Lichfield (25 April 1939 – 11 November 2005) aka Patrick Lichfield aka Lord Lichfield. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder