Tarde / Federico García Lorca

TARDE

Tarde lluviosa en gris cansado,
y sigue el caminar.
Los árboles marchitos.
Mi cuarto, solitario.
Y los retratos viejos
y el libro sin cortar...

Chorrea la tristeza por los muebles
y por mi alma. Quizá,
no tenga para mí Naturaleza
el pecho de cristal.

Y me duele la carne del corazón
y la carne del alma. Y al hablar,
se quedan mis palabras en el aire
como corchos sobre agua.

Sólo por tus ojos
sufro yo este mal,
tristezas de antaño
y las que vendrán.

Tarde lluviosa en gris cansado,
y sigue el caminar.

(Noviembre de 1919)

Federico García Lorca





AFTERNOON

Rainy afternoon in tired gray,
and the journey goes on.
The trees, faded.
My room, lonely.
And the old portraits
and the book still uncut ...

Sadness flows down the furniture
and down my soul.
Perhaps
Nature doesn't have
a glass bosom for me.

And the flesh of my heart hurts me,
and the flesh of my soul.
And when I speak,
my words remain in the air
like corks on water.

Only for your eyes
I suffer this evil,
sadness of the past
and those that will come.

Rainy afternoon in tired gray,
and the journey goes on.

Federico García Lorca

(November 1919)

Federico García Lorca

Translated by Stanley Appelbaum





SERA

Sera piovosa in grigio stanco.
Tutto è così.
Gli alberi secchi
la mia stanza solitaria.
E i ritratti vecchi
e il libro intonso...

Trasuda la tristezza dai mobili
e dall'anima.
Forse
la Natura ha per me
il cuore di cristallo.

E mi duole la carne del cuore
e la carne dell'anima.
E parlando
le mie parole restano nell'aria
come sugheri sull'acqua.

Solo per i tuoi occhi
soffro questo male;
tristezze del passato
tristezze che verranno.

Sera piovosa in grigio stanco.
E va la vita.

(Novembre 1919)

Federico García Lorca





AKŞAM

Yağmurlu ve soluk külrengi akşam,
yürüyor her şey.
Kurumuş ağaçlar.
Kimsesiz odam.
Açılmamış kitap,
eski resimler…

Bir hüzün sızıyor mobilyalardan
ve ruhumdan.
Belki
yok Doğa’nın bana göstereceği
kristal göğsü.

İşte yüreğimin eti acıyor
ve ruhumun eti.
Ben konuşunca,
sözlerim havada kalakalıyor
suda mantar gibi.

Gözlerin içindir
çektiğim acı,
geçmişin acısı
ve geleceğin.

Yağmurlu ve soluk külrengi akşam,
yürüyor her şey.

(Kasım 1919)

Federico García Lorca

Çeviri: Sait Maden

Photo by Alex Howitt