"What is necessary, after all, is only this: solitude, vast inner solitude. To walk inside yourself and meet no one for hours — that is what you must be able to attain. To be solitary as you were when you were a child, when the grown-ups walked around involved with matters that seemed large and important because they looked so busy and because you didn’t understand a thing about what they were doing.
And when you realize that their activities are shabby, that their vocations are petrified and no longer connected with life, why not then continue to look upon it all as a child would, as if you were looking at something unfamiliar, out of the depths of your own solitude, which is itself work and status and vocation? Why should you want to give up a child’s wise not-understanding in exchange for defensiveness and scorn, since not understanding is, after all, a way of being alone, whereas defensiveness and scorn are participation in precisely what, by these means, you want to separate yourself from."
Rainer Maria Rilke ~ (Letters to a Young Poet)
"Lo único que por cierto hace falta es esto: Soledad, grande íntima soledad. Adentrarse en sí mismo, y durante horas y horas, no encontrar a nadie... Esto es lo que importa saber conseguir. Estar solos como estuvimos solos cuando niños, mientras en derredor nuestro iban los mayores de un lado para otro, enredados en cosas que parecían importantes y grandes, sólo porque ellos se mostraban atareados, y porque nosotros nada entendíamos de sus quehaceres.
Ahora bien: si un día se acaba por descubrir cuán pobres son sus ocupaciones, y se echa de ver que sus profesiones están yertas y faltas ya de todo nexo con la vida, ¿por qué no seguir entonces mirando todo eso con los ojos de la infancia, como si fuese algo extraño? ¿Por qué no mirarlo todo desde la profundidad de nuestro propio mundo, desde las extensas regiones de nuestra propia soledad, que es también trabajo y dignidad y oficio? ¿Por qué empeñarse en querer cambiar el sabio no-entender del niño por un espíritu constantemente en guardia y lleno de desprecio frente a los demás, ya que no comprender es estar solo, mientras defenderse y despreciar equivale a tomar parte en aquello de lo cual uno quiere precisamente desligarse por tales medios?"
Rainer Maria Rilke ~ (Cartas a un joven poeta)
"L’essenziale è certo solo questo: solitudine, solitudine interiore grande. Pentrare in se stessi e non incontrare nessuno per ore: ecco cosa si deve raggiungere. Essere soli come si era soli da bambini, quando gli adulti gironzolavano alle prese con cose che parevano importanti e grandi, perché i grandi apparivano indaffarati e non si capiva nulla delle loro azioni.
E quando un giorno si intuisce che le loro occupazioni sono miserabili, i loro mestieri pietrificati e non più connessi alla vita, allora perché non continuare a guardare, come i bambini, a tutto questo come a qualcosa di estraneo, dalla profondità del proprio mondo, dalla vastità della propria solitudine che è essa stessa lavoro, rango e mestiere? Perché voler scambiare il saggio non-comprendere di un bambino con il rifiuto e il disprezzo quando la solitudine è proprio non-comprendere, mentre il rifiuto e il disprezzo sono un modo per prendere parte a ciò da cui ci si vuole separare per mezzo loro."
Rainer Maria Rilke ~ (Lettere a un giovane poeta)
Traduzione di Marco Rincione
"Bizlere gereken şudur: Yalnızlık, büyük bir içsel yalnızlık. Kendi içine yürümek ve saatler boyu kimselere rastlamamak. İşte erişilmesi gereken şey bizler için. Erişkinler büyük ve önemli buldukları nesnelerle sarmaş dolaş sağa sola koşuşurken, yalnızlık içinde yaşayan bir çocuk gibi tıpkı, erişkinlerin hamaratlıklarına bir anlam veremeyen ve yaptıkları işlerden bir şey anlamayan bir çocuk gibi.
Ve bir gün gelip büyüklerin uğraşılarındaki zavallılık sırıttı mı, büyüklerin iş güçleri katılaşıp donarak yaşamla tüm bağlarını yitirdi mi, siz neden yine eski çocuk gözlerinizle yabancı bir nesneyi izler gibi bunu izlemeyesiniz? Neden kendi dünyanızın derinliğinden, neden iş, paye ve meslek gibi nesnelerin yerini tutan yalnızlığınızın enginliğinden yapmayasınız bunu? Neden bir çocuğun olup bitenlere o bilgelik dolu akıl erdiremeyişini bir kenara itip onun yerine kendinizi savunmayı ve karşınızdakini aşağılamayı geçiresiniz? Anlamak yalnızlıktır çünkü; savunma ve aşağılama ise, bunlardan yararlanarak sözde kendinizi kendisinden ayırmak istediğiniz nesneye karşı ilgi duymaktır."
Rainer Maria Rilke ~ (Genç Bir Şaire Mektuplar)
Türkçesi: Kâmuran Şipal / Aralık Yayınları
 |
| Photo by Gabriel Guerrero Caroca |
