Conducta de los espejos en la Isla de Pascua / Julio Cortázar

CONDUCTA DE LOS ESPEJOS EN LA ISLA DE PASCUA

Cuando se pone un espejo al oeste de la isla de Pascua, atrasa. Cuando se pone un espejo al este de la isla de Pascua, adelanta. Con delicadas mediciones puede encontrarse el punto en que ese espejo estará en hora, pero el punto que sirve para ese espejo no es garantía de que sirva para otro, pues los espejos adolecen de distintos materiales y reaccionan según les da la real gana. Así Salomón Lemos, el antropólogo becado por la Fundación Guggenheim, se vio a sí mismo muerto de tifus al mirar su espejo de afeitarse, todo ello al este de la isla. Y al mismo tiempo un espejito que había olvidado al oeste de la isla de Pascua reflejaba para nadie (estaba tirado entre las piedras) a Salomón Lemos de pantalón corto yendo a la escuela; después, a Salomón Lemos desnudo en una bañadera, jabonado entusiastamente por su papá y su mamá; después, a Salomón Lemos diciendo ajó para emoción de su tía Remeditos en una estancia del partido de Trenque Lauquen.

Julio Cortázar





THE BEHAVIOR OF MIRRORS ON EASTER ISLAND

When you set up a mirror on the western side of Easter Island, it runs backward. When you set one up on the eastern side of the island, it runs forward. Delicate surveys may discover the point at which that mirror will run on time, but finding the point at which the mirror works correctly is no guarantee that that point will serve for any other, since mirrors are subject to the defects of the individual substances of which they are made and react the way they really and truly want to. So that Solomon Lemos, an anthropologist on fellowship from the Guggenheim Foundation, looking into the mirror to shave, saw himself dead of typhus -- this was on the eastern side of the island. And at the same time a tiny mirror which he'd forgotten on the western side of Easter Island (it'd been dropped between some stones) reflected for no one Solomon Lemos in short pants on his way to school, then Solomon Lemos naked in a bathtub being enthusiastically soaped by his mummy and daddy, then Solomon Lemos going da-da-da, to the thrilled delight of his Aunt Remeditos on a cattle ranch in Trenque Lanquen county.

Julio Cortázar

Translated from the Spanish by Paul Blackburn





PASKALYA ADASI'NDA AYNALARIN İŞLEYİŞİ

Paskalya Adası’nın batısına bir ayna konulduğunda, geri kalıyordu. Paskalya Adası’nın doğusuna bir ayna konulduğunda, ileri gidiyordu. Ancak milimetrik ölçümlerle bulunabiliyordu bir aynanın adada doğruyu gösterdiği nokta ama o noktanın o ayna için doğru olması başka bir ayna için de öyle olduğu anlamına gelmiyordu, çünkü aynaların farklı materyallere karşı farklı hassasiyetleri vardı ve her biri kendi yapısına göre tepkiler veriyordu. Bu yüzden, Guggenheim bursuyla adaya araştırma yapmaya gelen antropolog Salómon Lemos tıraş olurken aynaya baktığında kendisini tifüsten ölmüş olarak gördü, bu adanın doğusunda oldu. Fakat aynı anda, Paskalya Adası’nın batısında unuttuğu küçük bir ayna hiç kimseye (çünkü kayaların arasına düşmüştü) önce kısa pantolonla okula giden bir Salómon Lemos’u; sonra annesi ve babası tarafından bir küvette neşeyle sabunlanıp yıkanan cıscıbıldak bir Salómon Lemos’u; sonra da Trenque Lauquen’de bir çiftlikte agu agu diyerek teyzesi Remeditos’u duygulandıran bir Salómon Lemos’u gösteriyordu.

Julio Cortázar

Çeviri: Bülent Kale

Isla de Pascua "Easter Island", 2000, by Michael Kenna

Je t’aime / Paul Éluard

JE T'AIME

Je t’aime pour toutes les femmes que je n’ai pas connues
Je t’aime pour tous les temps où je n’ai pas vécu
Pour l’odeur du grand large et l’odeur du pain chaud
Pour la neige qui fond pour les premières fleurs
Pour les animaux purs que l’homme n’effraie pas
Je t’aime pour aimer
Je t’aime pour toutes les femmes que je n’aime pas

Qui me reflète sinon toi-même je me vois si peu
Sans toi je ne vois rien qu’une étendue déserte
Entre autrefois et aujourd’hui
Il y a eu toutes ces morts que j’ai franchies sur de la paille
Je n’ai pas pu percer le mur de mon miroir
Il m’a fallu apprendre mot par mot la vie
Comme on oublie

Je t’aime pour ta sagesse qui n’est pas la mienne
Pour la santé
Je t’aime contre tout ce qui n’est qu’illusion
Pour ce cœur immortel que je ne détiens pas
Tu crois être le doute et tu n’es que raison
Tu es le grand soleil qui me monte à la tête
Quand je suis sûr de moi.

Paul Éluard





I LOVE YOU

I love you for all the women I haven't known
I love you for all the times in which I haven't lived
For the scent of wide open spaces and the smell of hot bread
For the melting snow and for the first flowers
For the innocent animals which haven't been frightened by man
I love you to love
I love you for all the women I don't love

Who reflects me if not you yourself--I see myself so little
Without you I see nothing but an empty expanse
Between those other times and today
There have been all those deaths that I have crossed on straw
I have not been able to break through the wall of my mirror
I've had to learn life word by word
How one forgets

I love you for your wisdom, which is not mine
For health
I love you against everything which is only illusion
For that immortal heart over which I have no power
You think that you are doubt but you're just reason
You are the powerful sun that rushes to my head
When I am sure of myself

Paul Éluard

Translation found on the Web (the translator was not mentionned)





TE AMO

Te amo por todas las mujeres que no he conocido.
Te amo por todos los tiempos que no he vivido.
Por el olor del mar inmenso y el olor del pan caliente.
Por la nieve que se funde por las primeras flores.
Por los animales puros que el hombre no persigue.
Te amo por amar.
Te amo por todas las mujeres que no amo.

Quién me refleja sino tú misma me veo tan poco
sin ti no veo más que una planicie desierta.
Entre antes y ahora
están todas estas muertes que he sorteado sobre paja.
No he podido atravesar el muro de mi espejo.
Tuve que aprender la vida como se olvida
palabra por palabra

Te amo por tu sabiduría que no me pertenece.
Te amo contra todo lo que no es más que ilusión.
Por el corazón inmortal que no poseo
crees ser la duda y no eres sino razón.
Eres el sol que me sube a la cabeza
cuando estoy seguro de mí.

Paul Éluard

Versión de Luis A. Cano





T'AMO

T'amo per tutte le donne che non ho conosciuto
T'amo per tutte le stagioni che non ho vissuto
Per l'odore d'altomare e l'odore del pane fresco
Per la neve che si scioglie per i primi fiori
Per gli animali puri che l'uomo non spaventa
T'amo per parlare
T'amo per tutte le donne che non amo

Sei tu stessa a riflettermi io mi vedo così poco
Senza di te non vedo che un deserto
Tra il passato e il presente
Ci sono state tutte queste morti superate senza far rumore
Non ho potuto rompere il muro del mio specchio
Ho dovuto imparare parola per parola la vita
Come si dimentica

T'amo per la tua saggezza che non è la mia
Per la salute
T'amo contro tutto quello che ci illude
Per questo cuore immortale che io non posseggo
Tu credi di essere il dubbio e non sei che ragione
Tu sei il sole forte che mi inebria
Quando sono sicuro di me.

Paul Éluard





SENİ SEVİYORUM

Tanımadığım bütün kadınlar adına seviyorum seni
Yaşamadığım bütün çağlar adına seviyorum seni
Enginlerin kokusu sıcak ekmeğin kokusu adına
İlk çiçekler adına eriyen kar adına
İnsanın ürkmediği temiz kalpli hayvanlar adına
Sevmek adına seviyorum seni
Sevmediğim bütün kadınlar adına seviyorum seni

Kim yansıyor bana sen değilsen ben kendimi pek az görüyorum
Sensiz uzayıp giden bir çöl görürüm yalnız
Geçmiş ile bugün arasında
Bütün bu ölüler vardı atlayıp geçtiğim samanın üzerinde
Delemedim aynamın duvarını
Yaşamı sözcük sözcük öğrenmem gerekti bana
Unutur gibi

Benimki olmayan bilgeliğin adına seviyorum seni
Sağlık adına
Yalnız kuruntu olan her şeye karşı seviyorum seni
Zorla tutmadığım bu ölümsüz yürek adına
Sen kuşku sanıyorsun kendini oysa akılsın
Sen başıma yükselen güneşsin
Güvendiğim zaman kendime.

Paul Éluard

Çeviri: Ahmet Necdet

Nusch Éluard, Nu, 1935, by Man Ray

Día / Octavio Paz

DIA

Un día se pierde
En el cielo hecho de prisa
La luz no deja huellas en la nieve
Un día se pierde
Abrir y cerrar de puertas
La semilla del sol se abre sin ruido
Un día comienza
La niebla asciende la colina
Un hombre baja por el río
Los dos se encuentran en tus ojos
Y tú te pierdes en el día
Cantando en el follaje de la luz
Tañen campanas allá lejos
Cada llamada es una ola
Cada ola sepulta para siempre
Un gesto una palabra la luz contra la nube
Tú ríes y te peinas distraída
Un día comienza a tus pies
Pelo mano blancura no son nombres
Para este pelo esta mano esta blancura
Lo visible y palpable que está afuera
Lo que está adentro y sin nombre
A tientas se buscan en nosotros
Siguen la marcha del lenguaje
Cruzan el puente que les tiende esta imagen
Como la luz entre los dedos se deslizan
Como tú misma entre mis manos
Como tu mano entre mis manos se entrelazan
Un día comienza en mis palabras
Luz que madura hasta ser cuerpo
Hasta ser sombra de tu cuerpo luz de tu sombra
Malla de calor piel de tu luz
Un día comienza en tu boca
El día que se pierde en nuestros ojos
El día que se abre en nuestra noche

Octavio Paz - (Manantial, Semillas para un himno, 1943-1955)





DAY

A day is lost
In a sky suddenly there
Light leaves no footprints in the snow
A day is lost
Opening and shutting of doors
The seed of the sun splits open soundlessly
A day begins
The fog goes up in the foothills
A man goes down to the river
They meet and are found in your eyes
And you lose yourself in day
Singing among the leaves of light
Sounds of bells far away
Every call a wave
Every wave obliterates
A gesture, a word, the light against cloud
You laugh and you do your hair not noticing
A day begins at your feet
Skin hand whiteness these are not names
For this skin this hand and this whiteness
The visible and palpable which is outside
That which within and is nameless
By acts of touch they go searching in us
Following the turns that language made
Crossing the bridge this image strung from them
As light pouring itself among the fingers
As you yourself between my hands
As your hand interlaced within my hands
A day begins in my words
Light which goes ripening until it becomes flesh
Until it becomes shadow of your flesh light of your shadow
Network of warmth skin of your light
A day begins in your mouth
Day which opens in our night

Octavio Paz - (Early Poems, 1935-1955)

Translated by Muriel Rukeyser





GÜN

Bir gün yiter gider
Evren gökyüzünde
Karda iz bırakmaz ışık
Bir gün yiter gider
Kapıları açmaya ve kapatmaya....

Güneşin tohumu çatlar sessizce
Bir gün başlar
Sis oyar tepeyi
Bir adam ırmağı iner
Gözlerinde karşılaşır bunlar senin
Günün içinde yiter gidersin
Şakıyarak ışığın yapraklarında
Çanlar çalar ötelerden
Her çağrı bir dalgadır
Her dalga gömülür çıkmamak üzere
Bir kımıltı...bir söz...buluta karşı ışık...
Güler ve saçlarını tararsın dalgın

Bir gün başlar ayaklarında
Adlarından başka şey değildir; el..aklık..saç..
Bu elin..bu aklığın... bu saçların..
Bu görülebilen ve yoklanabilen dışarı...
Bu içeri ve adsız olan
Aranır bizde el yordamıyla
İzleyip dilin yürüyüşünü
Geçerler bu imgeye gerdikleri köprüden
Parmaklar arasındaki ışık gibi kayarlar
Ellerimin arasında senin gibi
Ellerimle elin gibi sarılırlar birbirlerine

Bir gün başlar ve sözlerim
Sıcaklık zinciri ışık kabuğu
Bir gün başlar ağzında
Gözlerimizde yiten gün
Açılan gün gecemize...

Octavio Paz

Photo by Lucien Clergue

Sonnet XXVII / Pablo Neruda

SONETO XXVII

Desnuda eres tan simple como una de tus manos,
lisa, terrestre, mínima, redonda, transparente,
tienes líneas de luna, caminos de manzana,
desnuda eres delgada como el trigo desnudo.

Desnuda eres azul como la noche en Cuba,
tienes enredaderas y estrellas en el pelo,
desnuda eres enorme y amarilla
como el verano en una iglesia de oro.

Desnuda eres pequeña como una de tus uñas,
curva, sutil, rosada hasta que nace el día
y te metes en el subterráneo del mundo

como en un largo túnel de trajes y trabajos:
tu claridad se apaga, se viste, se deshoja
y otra vez vuelve a ser una mano desnuda.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET XXVII

Naked you are simple as one of your hands;
Smooth, earthy, small, transparent, round.
You've moon-lines, apple pathways
Naked you are slender as a naked grain of wheat.

Naked you are blue as a night in Cuba;
You've vines and stars in your hair.
Naked you are spacious and yellow
As summer in a golden church.

Naked you are tiny as one of your nails;
Curved, subtle, rosy, till the day is born
And you withdraw to the underground world.

As if down a long tunnel of clothing and of chores;
Your clear light dims, gets dressed, drops its leaves,
And becomes a naked hand again.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translation from poetryconnection.net





SONNET XXVII

Unclothed, you are true, like one of your hands,
lissome, terrestrial, slight, complete, translucent,
with curves of moon, and paths of apple-wood:
Unclothed you are as slender as a nude ear of corn.

Undressed you are blue as Cuban nights,
with tendrils and stars in your hair,
undressed you are wide and amber,
like summer in its chapel of gold.

Naked you are tiny as one of your fingertips,
shaped, subtle, reddening till light is born,
and you leave for the subterranean worlds,

as if down a deep tunnel of clothes and chores:
your brightness quells itself, quenches itself, strips itself down
turning, again, to being a naked hand.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translation by A. S. Kline





SONNET XXVII

Nue, tu es aussi simple qu'une de tes mains,
lise, terrestre, minimale, ronde, transparente,
tu as des lignes de lune, des chemins de pomme,
nue, tu es maigre comme le blé nu.

Nue, tu es bleue comme la nuit à Cuba,
tu as des liserons et des étoiles dans les cheveux,
nue, tu es énorme et jaune.

Nue, tu es petite comme l'un de tes ongles,
courbe, subtile, rosée jusqu'à l'aube
et tu entres dans le souterrain du monde

comme dans un long tunel de costumes et de travaux:
ta clarté s'éteint, s'habille, s'effeuille
et de nouveau elle devient une main nue.

Pablo Neruda - (La centaine d'amour, 1959)

Traduit par Ricard Ripoll i Villanueva





SONETTO XXVII

Nuda sei semplice come una delle tue mani,
liscia, terrestre, minima, rotonda, trasparente,
hai linee di luna, sentieri di mela,
nuda sei sottile come il chicco di grano nudo.

Nuda sei azzurra come la notte a Cuba
hai vitigni e stelle fra i capelli,
nuda sei enorme e gialla
come l’estate in una chiesa d’oro.

Nuda sei piccola come una delle tue unghie,
curva, sottile, rosea finché nasce il giorno
e t’addentri nel sotterraneo del mondo

come in una lunga galleria di vestiti e lavori:
la tua luce chiara si spegne, si veste, si sfoglia
e di nuovo torna a essere una mano nuda.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





AŞK SONESİ – XXVII –

Çıplak ellerinden biri gibi yalınsın, pürüzsüzsün,
dünyevisin, küçüksün, mükemmelsin ve şeffafsın,
ayın zambakları sende, elma yolları,
çıplak incesin çıplak buğday gibi.

Çıplak mavisin Küba gecesi gibi,
boru çiçeklerin var ve yıldızlar saçlarında,
çıplak muhteşemsin ve sarı
altın bir kilisedeki yaz gibi.

Çıplak küçüksün tırnaklarından biri gibi,
kıvrılmışsın, incesin ve gül pembesin, giysiden
ve uğraşlardan bitimsiz bir tünel gibi yeraltından

bir dünyaya gidene dek sen ve doğana dek gün:
çıplak bir ele dönüşmek için yeniden
söner berraklığın, giyinir ve yitirir yapraklarını.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviren: İsmail Haydar Aksoy





SONE XXVII

Çıplak, sen ellerinden biri gibi basitsin,
düz, toprağa benzer, küçük, saydam, yuvarlak:
ay-çizgilerin ve elma-patikaların var:
çıplak, ince uzunsun çıplak bir buğday tanesi kadar.

Çıplak, bir Küba gecesi kadar mavisin;
saçlarında sarmaşıklar ve yıldızlar var;
çıplak, sen geniş ve sarısın
Bir altın kilisede yaz kadar.

Çıplak, tırnaklarından biri gibi ufacıksın—
eğik, kurnaz, gül renkli, gün doğuncaya
ve sen yeraltı dünyasına çekilinceye kadar,

Sanki uzun bir tünele düşmüş gibi, elbiseler ve angaryalar:
aydınlık ışığın söner, giyinir – yapraklarını döker—
ve çıplak bir el olur tekrar.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Vehbi Taşar

Photo by Alexey Krivtsov

Une saison en enfer, Délire II : Alchimie du Verbe / Arthur Rimbaud

"J'aimai le désert, les vergers brûlés, les boutiques fanées, les boissons tiédies. Je me traînais dans les ruelles puantes et, les yeux fermés, je m'offrais au soleil, dieu de feu."

Arthur Rimbaud - (Une saison en enfer, Délire II : Alchimie du Verbe)





"I loved the desert, burnt orchards, tired old shops, warm drinks. I dragged myself through stinking alleys, and with my eyes closed I offered myself to the sun, the god of fire."

Arthur Rimbaud - (A Season in Hell, Delirium II: Alchemy of the Word)





"Yo amaba el desierto, los huertos quemados, las tiendas marchitas, las bebidas templadas, Me arrastraba por apestosas callejuelas y, con los ojos cerrados, me ofrecía al sol, dios de fuego."

Arthur Rimbaud - (Una temporada en el infierno, Delirios II: Alquimista de las palabras)





"Sevdim çölü, kavrulmuş bahçeleri, solgun yüzlü dükkânları, ılıtılmış içkileri. Pis kokulu dar sokaklarda başıboş dolaşıyordum ve kapalı gözlerle, sunuyordum kendimi ateş tanrısı güneşe."

Arthur Rimbaud - (Cehennemde Bir Mevsim, Sayıklamalar, Sözün Simyası)

Dunes and Mountains, White Sands, 1946, by Brett Weston

Border Walls / Forugh Farrokhzad

BORDER WALLS

Now, again in the silent night,
sequestrant walls, border walls
like plants entwine,
so they may be the guardians of my love.

Now, again the town's evil murmurs,
like agitated schools of fish,
flee the darkness of my extremities.

Now, again windows rediscover themselves
in the pleasure of contact with scattered perfumes,
and trees, in slumberous orchards, shed their bark,
and soil, with its thousand inlets
inhales the dizzy particles of the moon.

***

Now
come closer
and listen
to the anguished beats of my love,
that spread
like the tom-tom of African drums
along the tribe of my limbs.

I, feel.
I know
which moment
is the moment of prayer.

Now stars
are lovers.

In night's refuge,
from innermost breezes, I waft.
In night's refuge, I
tumble madly forth
with my ample tresses, in your palms,
and I offer you the equatorial flowers of this young tropic.

Come with me,
come to that star with me
that is centuries away
from earth's concretion and futile scales,
and no one there
is afraid of light.

On islands adrift upon the waters, I breathe.
I am in search of a share in the expansive sky,
void of the swell of vile thoughts.

Refer with me,
refer with me
to the source of all being,
to the sanctified center of a single origin,
to the moment I was created from you
refer with me,
I am not complete from you.

Now,
on the peaks of my breasts,
doves are flying.
Now,
within the cocoon of my lips,
butterfly kisses are immersed in thoughts of flight.
Now,
the altar of my body
is ready for love's worship.

Refer with me,
I'm powerless to speak
because I love you,
because "I love you" is a phrase
from the world of futilities
and antiquities and redundancies.
Refer with me,
I'm powerless to speak.

In night's refuge, let me make love to the moon,
let me be filled
with tiny raindrops,
with undeveloped hearts,
with the volume of the unborn,
let me be filled.
Maybe my love
will cradle the birth of another Christ.

Forugh Farrokhzad

Translated by Layli Arbab Shirani





MURALLAS FRONTERIZAS

Ahora una vez más en la noche apagada
como plantas crecen
murallas de clausura, murallas fronterizas
para custodiar los campos de mi amor

Ahora una vez m´ás rumores de la ciudad
como turbios bancos de peces asustados
emigran de mi oscura orilla
Ahora una vez más las ventanas
se abren al gozoso contacto de los perfumes dispersos
Ahora los árboles, dormidos en el jardín, se desnudan de
su corteza
y la tierra, a través de mil poros,
absorbe confusas partículas de luna

***

Ahora
acércate más
y escucha
los obsesivos latidos del amor
que se propagan
como el tam tam de los negros tambores
en el canto tribal de mi cuerpo

Yo siento
yo sé
cuál es el instante de la oración
Ahora las estrellas todas
yacen juntas en el sueño

Yo, por el refugio de la noche
desde el final de toda brisa corro
en el refugio de la noche
enloquecida me derrumbo
con mis grávidos cabellos en tus manos
y te regalo flores tropicales de esta zona
verde y cálida

Ven conmigo
ven conmigo a esa estrella
no a la estrella que está a kmil años
de distancia del peso de la tierra y el engaño de sus formas
donde nadie
tiene miedo de la luz

Yo en las islas que flotan en el agua
respiro
yo
en el inmenso cielo busco un fragmento
que esté libre de pensamientos vacíos

Vuelve conmigo
vuelve conmigo
al inicio de mi cuerpo
al perfumado centro del feto
al instante en que de ti fui creada
vuelve conmigo
de ti estoy incompleta

Ahora las palomas
sobre las cimas de mis pechos
vuelan
ahora en los capullos de mis labios
las mariposas de los besos se han su,mido prestas a huir
ahora el mihrab
de mi cuerpo
para la oración de amor está dispuesto

Vuelve conmigo
soy incapaz de hablar
porque te amo
porque "te amo" es una palabra
que viene del mundo de lo vano
y de lo viejo reiterado
vuelve conmigo
soy incapaz de hablar

Deja que deposite la carga de la luna en el refugio de la noche
deja que me llene
de pequeñas gotas de lluvia
de tiernos corazones
de formas de niños no nacidos
deja que me llene
tal vez mi amor
sea la cuna para el nuevo Mesías por nacer

Forugh Farrojzad

Versión de Clara Janés y Sahand





SINIRIN DUVARLARI

şimdi suskun gecede yeniden
otlar gibi boy atıyor
aradaki duvarlar, sınırın duvarları
aşkımın tarlasının bekçisi olsunlar diye

şimdi kentin kirli gürültüsü yeniden
balıkların karmaşık sürüsü gibi
benim kıyımımın karanlığından göç ediyor
şimdi pencereler kendini yeniden
dağınık ıtırların dokunuşunun lezzetinde açılmış buluyor
şimdi ağaçların tümü uyumuş bahçede kabuk atıyor
ve toprak, binlerce delikle
ayın sersem zerreciklerini kendi içine çekiyor

şimdi
yaklaş
ve dinle
aşkın ıstıraplı darbelerini
ki zencilerin tam tamları gibi
tenimin kabilesinin ho holarında
dağılıyor


ben duyumsuyorum
ben namaz anının hangi an olduğunu
biliyorum
şimdi yıldızların tümü birbirleriyle yatıyor

ben gecenin sığınmasında
tüm meltemlerin sınırlarından esiyorum
ben gecenin sığınmasında
çılgınca yıkılıp dökülüyorum
ağır saçlarımla, senin ellerinde
ve bu yeşil genç sıcak iklimin tropikal çiçeklerini sana sunuyorum

benimle gel
benimle o yıldıza gel
toprağın donmuşluğundan ve yerin boş ölçülerinden
binlerce bin yıl uzaktaki
ve kimsenin orada
aydınlıktan korkmadığı
o yıldıza

ben yüzen adalarda su üstünde soluk alıyorum
ben alçak düşüncelerin kesafetinden uzak
geniş gökyüzünden bir parçayı arıyorum

benimle geri dön
benimle geri dön
gövdenin başlangıcına
bir dölün rayıhalı odağına
senden yaratıldığım ana
benimle geri dön
ben senden bitimsiz kalmışım
şimdi güvercinler
benim memelerimin ucunda uçuşurlar
şimdi benim dudaklarımın kozasında
öpücüğün kelebekleri kaçış düşüncesine dalmıştır
şimdi
benim tenimin mihrabı
aşkın tapınmasına hazırdır…

benimle geri dön
söylemeye gücüm yetmez
seni seviyorum çünkü
çünkü “seni seviyorum” sözü
boşunalıklar dünyasından
ve eskiler ve yinelenmeler dünyasından gelen bir sözdür
benimle geri dön
söylemeye gücüm yetmez

bırak dolayım
yağmurun küçücük damlalarıyla
gelişmemiş yüreklerle
doğmamış çocukların hacmiyle dolayım bırak
belki benim aşkım
başka bir İsa’nın doğumunun beşiği olur

Furuğ Ferruhzad

Çeviri: Haşim Hüsrevşahi

Pair embracing, 1917, by Egon Schiele