Gdy pochylisz nade mną twe usta pocałunkami nabrzmiałe, ... / Maria Pawlikowska Jasnorzewska

Gdy pochylisz nade mną twe usta pocałunkami nabrzmiałe,

usta moje ulecą jak dwa skrzydełka ze strachu białe,

krew moja się zerwie, aby uciekać daleko, daleko

i o twarz mi uderzy płonąca czerwona rzeka.

Oczy moje, które pod wzrokiem twym słodkim się niebią,

oczy moje umrą, a powieki je cicho pogrzebią.

Pierś moja w objęciu twej ręki stopi się jakby śnieg,

i cała zniknę jak obłok, na którym za mocny wicher legł.

Maria Pawlikowska Jasnorzewska - (Niebieskie migdaly / 1922)

"When your lips swollen with kisses lean over me,

My lips will fly away like two tiny wings white with fear,

(...)

My breast in your hand's embrace will melt like snow,

and I will disappear like a cloud upon which a gale had fallen."

Maria Pawlikowska Jasnorzewska - (Woolgathering / 1922)

Translated by Maya Peretz

Dolgun dudaklarınla öpmeye hazırlandığında beni, 

Boyun eğiyor dudaklarım, korkudan bembeyaz olmuş iki kanatçık gibi.

Kanım sıyrılıyor benden, uzağa, uzaklara kaçmak için

Ve kırmızı bir nehir gibi yanıyor yüzüm.

Tatlı bakışın altındaki gözlerim, rengine bürünüyor gökyüzünün

Ölüyor gözlerim, göz yaşlarımsa sessizce gömüyor onları büsbütün.

Elinin dokunuşuyla eriyor göğsüm, karlar gibi adeta

Ve tüm bedenim yitiyor bir bulut gibi, hani eser ya üzerine güçlü bir fırtına.

Maria Pawlikowska Jasnorzewska

Çeviri: Seda Köycü Arslantekin

Photo by Nikolay Tikhomirov

Jesień / Maria Pawlikowska Jasnorzewska

Jesień

Chodzi w szalu czerwonym i złotym.

Przegląda się w owalu jeziora.

Lecz jest chora. I nic nie wie o tym,

że ją pochowają w tym szalu.

(1926)

Maria Pawlikowska Jasnorzewska

Autumn

She is wearing the shawl. It’s red and gold.

In the lake’s oval she studies herself.

But she’s not well. She hasn’t yet been told

that’s the shawl they’ll bury her in.

(1926)

Maria Pawlikowska Jasnorzewska

Photo by Johanna Laamanen

Lubię, kiedy kobieta... / Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Lubię, kiedy kobieta...

Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,

kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,

gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,

i wargi się wilgotnie rozchylą bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,

gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,

gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem

i oddaje się cała z mdlejacym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania

przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania

zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,

gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to - i tę chwile lubię, gdy koło mnie

wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,

a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata

w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

I like it when a woman...

I like it when a woman faints in an embrace,

when she falls on my shoulders and I see her face

growing pale, when her eyes get covered with mist

and her moist lips just long to be kissed.

I like it when lust and pleasure take her away,

when she claws her fingers, this much I'll say,

as her breaths are quick, and not one bit deep,

she gives herself with a smile that she wants to keep.

And I like this shame which always forbids her

to admit that pleasure is making her eager,

that passion takes over in search for my lips

as she fears words and glances, not my finger tips.

I like it all - as well as the moment

when she is exhausted, tired and spent

and my thoughts are flying high to the sky,

to angelic world beyond reach of human eye.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Hoşuma gidiyor, kadın...

Hoşuma gidiyor, kadın kendinden geçtiğinde ben onu sardığımda, 

Şehvetli bir kıvranmayla bedenini geriye attığında, 

Puslandığında gözleri, solduğunda bütün suratı

Ve şuursuzca aralandığında nemli dudakları.

Hoşuma gidiyor, dili tutulduğunda zevkle ve ihtirasla 

Tırmaladığında omuzlarımı titreyen parmaklarıyla, 

Soluduğunda kısa ve kesik kesik bir nefesle,

Ve bütünüyle verdiğinde kendisini bana baygın bir gülümsemeyle

Ve hoşuma gidiyor bu utanç, hani yasaklanmış olan kadına

İtiraf etmesi zevki ve arzunun gücünü hissettiğini ya

Ve bu güç hükmediyor ona, aldığı derin zevk çeviriyor onu çılgına 

Aradığında öpücüklerimi, korktuğunda sözcüklerimden ve bakışlarımdan ama

Hoşuma gidiyor bu - ve bu andan hoşlanıyorum, hani yanı başımda 

Yorgun ve tükenmiş, kendinden geçmişçesine uzandığında, 

Ama ondan uzaklaştığında benim kanatlı fikrim

Uçtuğunda bir başka ebedi boyutuna bu aleminin.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Çeviri: Seda Köycü Arslantekin

Piru Bullrich, 1943, by Annemarie Heinrich

po co umyłam piersi ... / Halina Poświatowska

po co umyłam piersi

i każdy włos z osobna

czesałam w wąskim lustrze

puste są moje ręce

i łóżko

cienki scyzoryk nocy

rozciął obrączkę

półksiężycem zwisła

pod brzemienną w pąki jabłonią

szamocę się szarpię

krochmaloną koszulę

wydyma wielki wiatr

mój brzuch jest gładkim stawem

piersi - rozpieniona woda

ugłaskać je - ugłaskać - ugłaskać

światło dnia pijane z niemocy

znajdzie moje zaschłe usta

i niechętnie i obco

mglisto je ucałuje - odejdzie

Halina Poświatowska

why have I washed my breasts 

and combed each hair one by one 

before the narrow mirror 

my hands are empty 

and my bed 

the night's thin pocketknife 

cut my wedding band open 

like a halfmoon it dangles 

under the appletree pregnant with buds 

I struggle tussle 

my starched shirt 

blown big with the wind 

my belly is a smooth pond 

breasts — bubbling water 

to be soothed — solaced — caressed 

the light of day drunk with languor 

will find my scorched lips 

and reluctant and unwilling 

mistily kiss them — and leave

Halina Poświatowska

Translated by Maya Peretz

"neden yıkadım göğüslerimi 

ve her bir saç telimi ayrı ayrı

neden taradım dar ayna karşısında 

ellerim boş

yatağım da 

(...) 

karnım kıpırtısız bir gölet 

göğüslerim - tutuşmuş bir su 

okşamalı onları – okşamalı – okşamalı"

Halina Poświatowska

Çeviri: Seda Köycü Arslantekin

Nude XXXIV, 1934,
by Annemarie Heinrich
(Darmstadt, 1912 – Buenos Aires, 2005)

czekałam długo ... / Halina Poświatowska

czekałam długo

wspierałam włosy na ręce

podpórkę robiłam włosom

z moich rąk samotnych z palców

usta oszukiwałam pieszczotą

kolorowej szminki

czekajcie - mówiłam ustom -

przyfruną pocałunki

opadną

rojem pszczół w wasze różowe wnętrze

i piersi dotykałam ręką

szeptałam w uniesione końce

czekajcie - przyjdzie ten

w którego rąk zagłębieniu

znajdziecie przystań spokojną

i nóg strzelistym wieżom

odwróconym w dół

kłamałam - przyjdzie

i drżały - wierząc

teraz - rzucam to wszystko

w chłodną taflę lustra

jak w głęboki staw

i odwracam twarz i się śmieję

Halina Poświatowska

uzun süre bekledim 

dayadım elimi başıma 

dayanak yaptım saçlarıma 

parmaklarımı, yalnız ellerimi

aldattım dudaklarımı okşamasıyla 

renkli rujun 

bekleyin – dedim dudaklarıma – 

uçuşup gelecek öpücükler 

konacaklar 

balarılarının uçuşuyla sizin pembe aralığınıza 

ve dokundum göğüslerime elimle 

kalkmış uçlarına fısıldadım 

bekleyin, o 

hani geniş omuzlarında 

dingin bir liman bulacağınız sevgili, gelecek 

ve bacaklarımın doruğundaki 

aşağı dönük kubbeye 

yalan söyledim – gelecek 

ve titredi bacaklarım inanarak 

şimdi fırlatıyorum her şeyi 

soğuk, pürüzsüz yüzeyine aynanın 

derin bir gölete fırlatır gibi 

çeviriyorum yüzümü ve gülümsüyorum

Halina Poświatowska

Çeviri: Seda Köycü Arslantekin

Photo by Christian Coigny