9 Ağustos 2019 Cuma

As rosas amo dos jardins de Adónis / Fernando Pessoa

As rosas amo dos jardins de Adónis

As rosas amo dos jardins de Adónis,
Essas volucres amo, Lídia, rosas,
        Que em o dia em que nascem,
        Em esse dia morrem.
A luz para elas é eterna, porque
Nascem nascido já o Sol, e acabam
        Antes que Apolo deixe
        O seu curso visível.
Assim façamos nossa vida um dia ,
Inscientes, Lídia, voluntariamente
        Que há noite antes e após
        O pouco que duramos.

(11-7-1914)

Fernando Pessoa - "Ricardo Reis - Odes de Ricardo Reis"





I love the roses of Adonis’s gardens

I love the roses of Adonis’s gardens.
Yes, Lydia, I love those winged roses,
       Which one day are born
       And on that day die.
Light for them is eternal, since
They are born after sunrise and end
       Before Apollo quits
       His visible journey.
Let us also make our lives one day,
Consciously forgetting there’s night, Lydia,
       Before and after
       The little we endure.

(11-7-1914)

Fernando Pessoa - "Ricardo Reis"

Translated by Richard Zenith





Розы нежных садов, розы Адониса

Розы нежных садов, розы Адониса,
Эфемерный их цвет, Лидия, дорог мне.
           Розы, коим почить дано
           В тот же день, как рождаются.
Вечен свет для цветка, ночи не ведает,
Ведь, при Солнце рождён, никнет к земле он
           Прежде, чем Аполлонов путь
           В небе синем закончится.
Если б жизнь нашу днём сделать нам, Лидия,
Лишь одним, чтоб не знать ночи дыхания,
           Своевольно забывшим,
           Что жизнь - мига короче.

(11-7-1914)

Фернандо Пессоа - "Доктор Рикáрду Рéйш"





Las rosas del jardín de Adonis...*

Las rosas del jardín de Adonis
Son las que yo amo, Lydia, esas efímeras rosas
   Que en el día de su nacimiento,
          En ese mismo día, mueren.

La luz es eterna para ellas, pues
Nacen con el sol cuando ya ha salido, y se acaban
   Antes que Apolo pudiera incluso iniciar
         Su trayectoria visible.

Como ellas, déjanos hacer de nuestras vidas un día,-
Voluntariamente, Lydia, desconociendo
   Que existe la noche antes y después
         El poquito que perduramos

(11-7-1914)

Fernando Pessoa - "Ricardo Reis"

(*) Ricardo Reis

Versión de Rafael Díaz Borbón





Les roses des jardins d’Adonis, je les aime

Les roses des jardins d’Adonis, je les aime.
Lydia, j’aime ces roses, ces volucres,
          Car en ce jour où elles naissent,
          Pendant ce même jour trépassent.
Pour elles la lumière est éternelle, puisque
Bien après le soleil elles naissent, et finissent
          Avant qu’Apollon ait quitté
          Son visible parcours.
A leur instar faisons de notre vie un jour,
Dans l’inscience, Lydia, cette fois volontaire,
          Qu’il fait nuit avant et après
          Le peu que nous durons.

(11-7-1914)

Fernando Pessoa - "Ricardo Reis"





Amo di Adone le rose dei giardini

Amo di Adone le rose dei giardini,
Quelle volucri rose, Lidia, amo,
          Che sbocciano e sfioriscono
          In uno stesso giorno.
Per esse è eterna luce, perché nascono
Quand'è già sorto il sole, e muoiono
          Prima che Apollo lasci
          Il suo visibil corso.
Così facciamo un giorno della vita,
Ignari, Lidia, volontariamente,
          Che è notte prima e dopo
          Il poco che duriamo

(11-7-1914)

Fernando Pessoa - "Ricardo Reis"





ADONİS ’İN BAHÇELERİNDEKİ GÜLLERİ SEVİYORUM BEN

Adonis’in bahçelerindeki gülleri seviyorum ben,
Lidia, o kanatlanıp uçan gülleri seviyorum
          Hani açarlar da bir gün,
          Aynı gün solup ölürler.
Işık her şeydir onlar için, çünkü
Doğan günle doğar onlar
          Ve Apollon yolculuğunu
          tamamlayınca gökte, ölürler.
Öyleyse biz de bir güne sığdıralım ömrümüzü
Ve aldırmayalım hiç, gelen geceye.
          Gece gelip geçmiştir bile
          Biz kısacık günümüzü yaşarken.

(11-7-1914)

Fernando Pessoa - "Ricardo Reis"

Çeviri: Cevat Çapan (Uzaklıklar, Eski Denizler)

Statue of Adonis, Rose Garden, Tiltyard, Hampton Court Palace

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder