Oysa o gün mutluyduk...
Hatırla!
İnişini gemiden
Nasıl sevindim bir bilsen
Sanki yeryüzündeki bütün kuşlar havalandı
Sen yürürken iskelede
Sonra satın aldık ucundan hayatı
İki satır kahveyle
İlk oturduğumuz yerde
Kalktık
Sen duvarlara dokundun
Sokaklara
Yapraklardaki ışığa
Güneş alçaktan uçuyordu
Gözlerin hiç bitmiyordu
Öyle derin, sonsuz derin
Son oturduğumuz yerde
Sonra
Akşamı yürüdük
Uğultulu akşamı
Ellerimi uzatsam
Öyle yakın ki ellerin
Öyle uzak ki
Sen giderken
Erdinç Durukan
 |
| Photo by Kasia Derwinska |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder