17 Aralık 2014 Çarşamba

Das ganze Leben / Paul Celan

DAS GANZE LEBEN

Die Sonnen des Halbschlafs sind blau wie dein Haar eine Stunde vor Morgen.
Auch sie wachsen rasch wie das Gras überm Grab eines Vogels.
Auch sie lockt das Spiel, das wir spielten als Trau m auf den Schiffen der Lust.
Am Kreidefelsen der Zeit begegnen auch ihnen die Dolche.

Die Sonnen des Tiefschlafs sind blauer: so war deine Locke nur einmal:
Ich weilt als ein Nachtwind im käuflichen Schoß deiner Schwester;
dein Haar hing im Ba um über uns, doch warst du nicht da. Wir waren
die Welt, und du wars t ein Gesträuch vor den Toren.

Die Sonnen des Todes sind weiß wie das Haar unsres Kindes: es
stieg aus der Flut, als du aufschlugst ein Zelt auf der Düne. Er zückte
das Messer des Glücks über uns mit erloschenen Augen.

Paul Celan





TODA LA VIDA

Los soles del sueño ligero son azules como tu cabello una hora antes del amanecer.
También ellos crecen rápido como la hierba sobre la tumba de un pájaro.
También los cautiva el juego que jugamos como ensueño en los barcos del placer.

En las rocas calcáreas del tiempo también los encuentran los puñales.
Los soles del sueño profundo son más azules: así fue tu cabellera sólo una vez:
Yo, viento nocturno, demoraba en el seno venal de tu hermana;
tu cabello colgaba en el árbol sobre nosotros, pero tú allí no estabas.
Nosotros éramos el mundo y tú eras un zarzal ante las puertas.

Los soles de la muerte son blancos como el cabello de nuestro hijo:
se elevó de las aguas cuando armaste una tienda en la duna.
Alzó sobre nosotros el cuchillo de la dicha con ojos apagados.

Paul Celan

Traducción de José Luis Reina Palazón





"The suns of deep sleep are bluer: only once were your locks like this:
I lingered as a night wind in the venal lap of your sister;
your hair hung above us in the tree, yet you weren't there.
We were the world, and you were a shrub before the gates."

Paul Celan





BÜTÜN YAŞAM

yarı uykunun güneşleri mavidir senin saçın gibi sabahtan bir saat önce
onlar da çabucak büyürler ot gibi bir kuşun mezarının üstünde
onları da ayartır oynadığımız oyun, düş olarak şehvet gemilerinde
zamanın kireç kayalıklarında karşılar onları da hançerler

derin uykunun güneşleri daha mavidir: öyleydi
senin perçemin de yalnızca bir kez
bir gece yeli olarak gezindiğimde kızkardeşinin satılık rahminde
senin saçın asılıydı üzerimizdeki ağaçta; ama sen yoktun orada
biz dünyaydık, sen de kapıların önünde bir çalılık

ölümün güneşleri beyazdır saçı gibi çocuğumuzun
selden çıktı geldi, sen kum tepesine çadır kurarken
parıldattı mutluluğun bıçağını üzerimizde sönmüş gözlerle

Paul Celan


Photo by Masao Yamamoto

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder