Fires / Marguerite Yourcenar

"Two o'clock in the morning. Rats, in the garbage cans, gnaw at dead day's remains: the city belongs to ghosts, to murderers, to sleepwalkers. Where are you, in what bed, in what dream? If I ran into you, you would walk by without seeing me, because we are not seen by our dreams. I am not hungry: tonight I am unable to digest my life. I am tired: I have walked all night to shake off your memory. I am not sleepy: I am not even hungry and death. Sitting on a bench, stupefied in spite of myself by the approaching morning, I stop reminding myself that I am trying to forget you. I close my eyes. Thieves are only after our rings, lovers our bodies, preachers our souls, murderers our lives. They can take mine: I challenge them to change a single thing in it. I throw my head back to feel the movement of the leaves above me... I am in a wood, in a field... Now Time is disguised as a street sweeper, and God maybe as a ragpicker."

Marguerite Yourcenar - (Fires)

Translated in collaboration with the author by Dori Katz





"Sabahın ikisi. Sıçanlar çöp tenekelerinde ölü günün artıklarını kemiriyorlar: Şehir hayaletlere, katillere, uyurgezerlere ait. Neredesin, hangi yatakta, hangi rüyada? Sana rastlasam beni görmeden geçerdin, çünkü rüyalarımız tarafından görülmeyiz. Aç değilim: Bu akşam hayatımı bir türlü hazmedemiyorum. Yorgunum: Hatırandan yakayı sıyırmak için bütün gece yürüdüm. Uykum yok: Ölüm için bile iştahım yok. Bir sıraya oturmuş, sabahın yaklaşmasıyla kendime rağmen sersemlemiş, seni unutmaya çalıştığımı kendime hatırlatmaktan vazgeçiyorum. Gözlerimi yumuyorum. Hırsızlar yalnız yüzüklerimize, âşıklar tenimize, vaizler ruhumuza, katiller canımıza göz dikerler. Benimkini alabilirler: Ondaki hiçbir şeyi değiştiremeyeceklerine bahse girerim. Tepemde yaprakların kımıldanışını hissetmek için başımı arkaya atıyorum. Bir korudayım, bir tarlada. Zaman’ın çöpçü, tanrı’nın da belki paçavracı kılığına girdiği saat bu."

Marguerite Yourcenar - (Ateşler)

Paris, la nuit, femme seule qui attend, 1946,
by Adolfo Kaminsky