Sahir Üzümcü - (Ruhta bir şey var ama, / o biriktiriyor...)

Ne kadar uzağa gittiğini,
geri dönerken anlıyor insan.
Kalamamayı öğreniyor,
aradaki mesafeyi tanıyor şimdi.
Dikenli telden kafes içinde çırpınsa da bakışı,
gözlerinde boşluk kuşları besliyor.

Zihin onarıyor kendini, temizliyor.
Beden de öyle; yeniden dokunabiliyor.
Ruhta bir şey var ama,
o biriktiriyor...

Sahir Üzümcü

Photo by Kasia Derwinska